ویکیپدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۲/۳۳
باکوماتسو به معنای پایان شوگونسالاری، به سالهای آخر حکومت شوگونسالاری توکوگاوا یا دوره ادو گفته میشود که دورهٔ انتقال از نظام شوگونها به دولت میجی است. این دوره از پهلو گرفتن ناوگان نظامی ایالات متحده آمریکا در خلیج ادو (توکیوی امروزی) در ۸ ژوئیه ۱۸۵۳ تا پایان جنگ بوشین در ۲۷ ژوئن ۱۸۶۹ ادامه داشت. ویژگی این دوران، رویدادهای مهمی بود که به سیاست انزوا یا ساکوکو در ژاپن پایان داد. در ژوئیه سال ۱۸۵۳، دریادار متیو پری با چهار کشتی جنگی آمریکایی وارد خلیج ادو شد و با تهدید ژاپن، عهدنامه کاناگاوا امضا شد. دههٔ ۱۸۵۰ میلادی، دوران تحمیل قراردادهای تجارت آزاد از سوی کشورهای غربی به ژاپن بود، که باعث ایجاد نارضایتی و اختلاف در ژاپن شد. در دوره باکوماتسو، سه گروه تأثیرگذار وجود داشت: جناح طرفداران شوگونسالاری توکوگاوا، جناح برانداز شوگونسالاری و حامیان قدرت گرفتن امپراتور ژاپن و جناح کوبو گاتای یا میانهروها. در سال ۱۸۶۳ امپراتور کُومِی طی حکمی بهنام فرمان اخراج اجنبیها خطاب به شوگون وقت، توکوگاوا ایهموچی، خواستار اخراج بیگانگان از کشور شد. در سال ۱۸۶۷ امپراتور کومی درگذشت و پس از وی پسرش، امپراتور میجی، در سن پانزده سالگی، بهطور رسمی به مقام امپراتوری ژاپن رسید. چند ماه پس از آن توکوگاوا یوشینوبو آخرین شوگونِ شوگونسالاری توکوگاوا در نامهای که به دربار فرستاد داوطلبانه خواستار اجازهٔ بازگرداندن اقتدار خود به امپراتور شد. امپراتور میجی درخواست وی را پذیرفت. بازگشت قدرت به امپراتور در سال ۱۸۶۸ رسماً اعلام شد و پس از آن، امپراتور یگانه فرمانروای ژاپن بود.