هرویگ شوپر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Herwig Schopper
زادهٔLanškroun, Bohemia, Czech Republic
محل تحصیلUniversity of Hamburg
شناخته‌شده برایFirst polarised proton beam
Circular polarisation of gamma-rays following beta decay
Hadron calorimeter
Superconducting cavities
High energy e-p scattering
جایزه(ها)Carus Medal of the Academy of Sciences Leopoldina (1957)[۱]
Order of Friendship of the Russian Federation (1996)
Great Cross of Merit of the Federal Republic Germany (1989)
Grand Cordon of the Order of Independence (2003)
UNESCO Albert Einstein Gold Medal (2004)
UNESCO Niels Bohr Gold Medal (2005)
AAAS Award for Science Diplomacy (2019)[۲]
پیشینه علمی
شاخه(ها)Optics
Nuclear physics
Particle physics
Accelerator technology
محل کارDESY
CERN
SESAME
University of Erlangen
University of Mainz
University of Karlsruhe
University of Hamburg
استاد راهنماWilhelm Lenz, Rudolf Fleischmann

هرویگ فرانتس شوپر (زاده ۲۸ فوریه ۱۹۲۴)، یک فیزیکدان تجربی است و از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸ مدیر کل سرن بود.[۳]

زندگی‌نامه[ویرایش]

شوپر در لانکرون، بوهمیا، در خانواده ای با تبار اتریشی به دنیا آمد. وی دیپلم و دکترای خود را از دانشگاه هامبورگ زیر نظر ویلهلم لنز و رودولف فلیشمان گرفت. در سال ۱۹۵۰–۵۱ او به عنوان دستیار تحقیقاتی با لیز میتنر در استکهلم و در سال ۱۹۵۶–۵۷ در آزمایشگاه کاوندیش زیر نظر اتو رابرت فریش فعالیت داشت.[۴][۵]

در طول این بورس‌های تحصیلی، شوپر در فیزیک هسته ای کار کرد و در نیروی هسته ای ضعیف به شواهد نقض پاریته کمک کرد. او قطبش دایره ای اشعه گاما را به دنبال واپاشی بتا، که توسط لی و یانگ غیرقابل تصور بود، اندازه‌گیری کرد[۶] و در همان آزمایش نشان داد که مارپیچگی‌های نوترینو و آنتی نوترینو مخالف هستند. بعداً او برای آزمایش تقارن نسبت به زمان، درگیر آزمایش شد.[۷] در سال ۱۹۵۶، او به دنبال پولز در دانشگاه ارلانگن به انجام پژوهش در اپتیک و فیزیک حالت جامد در لایه‌های نازک فلزی ادامه داد، البته او این کار را در هامبورگ آغاز کرده بود. همچنین او به همراه Clausnitzer، اولین منبع پروتون‌های قطبی توسعه داد.[۸] او در سال ۱۹۵۷ در دانشگاه ارلانگن سخنران خارجی معرفی شد.[۵]

افتخارات و جوایز[ویرایش]

مدرک دانشگاهی افتخاری[ویرایش]

شوپر مدرک دکترای افتخاری را از: دانشگاه ارلانگن، دانشگاه ایالتی مسکو، دانشگاه ژنو، دانشگاه لندن، موسسه مشترک تحقیقات هسته ای (دوبنا)، مؤسسه فیزیک انرژی بالا (پروتوینو) و مؤسسه قبرس (نیکوزیا) دریافت کرد.[۹]

جوایز[ویرایش]

  • جایزه فیزیک آکادمی علوم و علوم گوتینگن (1957)[۱۰]
  • مدال کاروس آکادمی علوم Leopoldina در هاله (۱۹۵۷)
  • Ritter-von-Gerstner-Medal (1978)
  • GroßerSudetendeutscherKulturpreis (1984)
  • جایزه گلدن پلات آکادمی دستاورد آمریکا (۱۹۸۵) (۱۹۸۵)
  • مدال طلای انستیتوی ویزمن (اسرائیل) با CERN (1985)
  • Grosses Bundesverdienstkreuz از جمهوری فدرال آلمان (۱۹۸۹)
  • مدال ویلهلم اگزر (اوستریش) (۱۹۹۱)
  • مدال یادبود JEPurkyne آکادمی علوم چک (۱۹۹۴)
  • دستور دوستی فدراسیون روسیه اعطا شده توسط رئیس‌جمهور یلتسین (۱۹۹۶)
  • اعظم کوردن سفارش استقلال اعطا شده توسط ملک عبدالله دوم اردن (۲۰۰۳)
  • مدال تیت از انستیتوی فیزیک آمریکا (2003)[۱۱]
  • مدال طلای آلبرت انیشتین یونسکو، دانمارک (2004)[۱۲]
  • مدال نقره شورای بین‌المللی SESAME (2004)
  • مدال طلای یونسکو نیلز بور (2005)[۱۳]
  • مدال افتخار وزیر آموزش پرتغال و آموزش عالی (۲۰۰۹)
  • مدال فیزیک درجه یک انجمن بدنی چک و اتحادیه ریاضیدانان و فیزیکدانان چک (۲۰۱۰)
  • صلیب بزرگ سفارش شایستگی جمهوری قبرس (۲۰۱۲)
  • سوزن افتخار طلایی DESY (هامبورگ) (۲۰۱۳)
  • جایزه AAAS برای دیپلماسی علوم (2019)[۲][۱۴]

عضویت[ویرایش]

انتشارات و کتابها[ویرایش]

انتشارات علمی[ویرایش]

شوپر بیش از ۲۰۰ انتشار در زمینه اپتیک، فیزیک هسته ای، فیزیک ذرات ابتدایی و فناوری شتاب‌دهنده نوشت. برخی از مهمترین آثار عبارتند از:

  • Fleischmann R. and H. Schopper، تعیین ثابتهای نوری و ضخامت لایه لایه‌های جاذب با استفاده از اندازه‌گیری تغییر فاز مطلق Z.Physik 129.285 (1951) (اولین روش برای اندازه‌گیری فاز مطلق بر بازتاب نور بر روی لایه‌های فلزی نازک)
  • H. Schopper، تفسیر ثابتهای نوری فلزات قلیایی، Z.Pyysik 135، ۱۶3 (1953) (رفتار نوری غیرطبیعی لایه‌های فلز نازک قلیایی به وضعیت جسمی خاصی از فلز نیاز ندارد)
  • H. Schopper، قطبی شدن مدور پرتوهای گاما: اثبات بیشتر برای عدم موفقیت برابری در فروپاشی بتا، فیل. مگ ۲، ۷۱0 (1957) (یکی از آزمایش‌هایی که توسط لی و یانگ پیشنهاد شده‌است، اما غیرممکن است. در این آزمایش برای اولین بار نشان داده شد که حراست نوترینو و آنتی نوترینو مخالف است. )
  • G. Clausnitzer , R. Fleischmann و H. Schopper، تولید یک پرتوی اتم هیدروژن با چرخش هسته ای موازی، Z.Physik 144، ۳۳6 (1956)
  • H. Schopper and S. Galster، قطبش مدور برنجهای داخلی و خارجی، Nucl. بدن ۶، ۱۲5 (1958) (اولین اندازه‌گیری قطبی سازی دایره ای از Bremsstrahlung داخلی پوسیدگی بتا)
  • J. Halbritter , R. Hietschold, P. Kneisel, and H. Schopper، تلفات کوپلینگ و اندازه‌گیری مقادیر Q از حفره‌های ابررسانا، گزارش KFK کارلسروهه ۳ / ۸۶-6 (1968) (انتشار اولیه مطالعه ابررسانایی حفره‌ها برای سرعت بخشیدن به ذرات)
  • RM Littauer , H. Schopper , RR Wilson، خواص الکترومغناطیسی پروتون و نوترون، Phys. احیاء برگه ۶، ۲۸6 (1961)، فیزیک. احیاء برگه ۷، ۱۴1 (1961) و ۷، ۱۴4 (1961) (اندازه‌گیری عوامل شکل هسته ای، بهبود اولین اندازه‌گیری‌ها توسط R. Hofstadter)
  • بهراند و همکاران، پراکندگی الکترون-پروتون الاستیک در حرکات تا ۱۱۰ فرمی -۲، نوو انتقال می‌دهد. Cim 48.140 (1967)
  • J. Engler , W. Flauger, AS. Gibbard , F. Mönnig, K. Runge and H. Schopper، طیف‌سنج جذب کل برای اندازه‌گیری انرژی ذرات پر انرژی، نوکل. ساز مت ۱۰۶، ۱۸9 (1973) (اولین استفاده و بهینه‌سازی یک "دماسنج هادرون")
  • V. Boehmer و همکاران، پراکندگی الاستیک نوترون-پروتون از ۱۰ تا 70 GeV / c، نوکل. بدن B91، ۲۶6 (1975) و انتشارات دیگر (پراکندگی نوترون-پروتون در انرژی‌های بالا، ISR در سرن و در انستیتوی فیزیک انرژی بالا در پروتوینو، روسیه)
  • همکاری L3، تولید Upsilon در پوسیدگی Z، فیزیک. برگه ب ۴۱۳، ۱۶7 (1997) و تولید سنگ کوارکونیوم سنگین در پوسیدگی Z , CERN-PPE / 92-99 و Phys. برگه ب (شوپر نویسنده اصلی این انتشارات بود)
  • H.Schopper، نور SESAME: یک رؤیا به واقعیت تبدیل می‌شود، La Rivista del Nuovo Cimento، ۴۰، ۱۹9 (2017)

کتابها[ویرایش]

  • H. شوپر، تعامل ضعیف و فروپاشی هسته ای بتا ، انتشارات هلند شمالی (۱۹۶۶)
  • H. Schopper , Matter and Antimatter , Pieper Verlag (1989)
  • H. Schopper, LEP The Lord of Rings Collider at CERN 1980–2000، Springer Verlag (2009)
  • ویرایشگر مواد Springer Material , Landolt-Bornstein، هسته ای و فیزیک ذرات
  • H. Schopper و L. Di Lella، ویراستاران، ۶۰ سال آزمایش CERN و اکتشافات CERN , World Science (2015)
  • مجری چندین کتاب دیگر

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Carus-Medaille". Leopoldina. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Architects of Cooperative Middle Eastern Research Center Receive 2019 AAAS Award for Science Diplomacy". American Association for the Advancement of Science. Archived from the original on 2019-01-30. Retrieved 17 March 2019.
  3. ↑ "Herwig Schopper - Curriculum Vitae". Academia Europaea. 7 June 2010. Retrieved 1 August 2016.
  4. ↑ Fraser, Gordon (2012). The Quantum Exodus: Jewish Fugitives, the Atomic Bomb, and the Holocaust. Oxford Univ. Press. p. 142. ISBN 978-0-19-959215-9.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Curriculum Vitae Professor Dr. Herwig Schopper" (PDF). Leopoldina - Nationale Akademie der Wissenschaften. Archived from the original (PDF) on 18 December 2015. Retrieved 1 August 2016.
  6. ↑ Schopper, Herwig (14 March 1957). "Circular polarisation of gamma-rays: Further proof for parity failure in beta decay". Philosophical Magazine. 2 (17): 710–713. Bibcode:1957PMag....2..710S. doi:10.1080/14786435708242717.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Swiss Physical Society honours Herwig Schopper". CERN Courier. 55 (10): 33–34. December 2015. Retrieved 1 August 2016.
  8. ↑ Clausnitzer, G.; Fleischmann, R.; Schopper, H. (August 1956). "Erzeugung eines Wasserstoffatomstrahles mit gleichgerichteten Kernspins". Zeitschrift für Physik. 144 (4): 336–342. Bibcode:1956ZPhy..144..336C. doi:10.1007/BF01340806.
  9. ↑ "Graduation Ceremony for Doctoral Students of The Cyprus Institute Attended by President of the Republic". The Cyprus Institute. Archived from the original on 2019-03-18. Retrieved 18 March 2019.
  10. ↑ "Akademie der Wissenschaften zu Göttingen: Preisträger Physik". Akademie der Wissenschaften zu Göttingen. Archived from the original on 2017-04-03. Retrieved 18 March 2019.
  11. ↑ "Tate Medal Winners". AIP. Archived from the original on 2018-12-30. Retrieved 19 March 2019.
  12. ↑ "UNESCO and AIP honour Schopper". CERN Courier. 8 June 2004. Retrieved 2 August 2016.
  13. ↑ "Herwig Schopper honoured". CERN Courier. 8 February 2006. Archived from the original on 19 August 2016. Retrieved 2 August 2016.
  14. ↑ "SESAME pioneers bag AAAS award". CERN Courier. 59 (2): 56. 2019.
  15. ↑ "Mitgliederverzeichnis: Prof. Dr. Herwig Schopper". Leopoldina. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  16. ↑ "Members of the Academia Europaea: Prof. Dr. Herwig Schopper". Academia Europaea. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  17. ↑ List of members of the European Academy of Sciences and Arts
  18. ↑ "Gelehrtengemeinschaft: Mitglieder". Bayerische Akademie der Wissenschaften. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  19. ↑ "Az MTA köztestületének tagjai". Magyar Tudományos Akadémia. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  20. ↑ "APS Fellow Archive". APS. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  21. ↑ "Académicos, Classe de Ciências, Correspondentes Estrangeiros". Academia das Ciências de Lisboa. Archived from the original on 2018-10-23. Retrieved 21 March 2019.
  22. ↑ "WAAS: General Listing". The World Academy of Art and Science. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  23. ↑ "SPS Honorary members". Swiss Physical Society. Archived from the original on 2017-09-24. Retrieved 19 March 2019.
  24. ↑ "EPS Honorary members". EPS. Archived from the original on 2017-11-30. Retrieved 19 March 2019.
  25. ↑ "Trägerinnen und Träger der Ehrenmitgliedschaft". The German Physical Society. Archived from the original on 2019-02-26. Retrieved 19 March 2019.
مناصب تجاری
پیشین:
Léon Van Hove and John Adams (co-directors) 		CERN Director General
۱۹۸۱ – ۱۹۸۸ 		پسین:
Carlo Rubbia
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هرویگ_شوپر&oldid=39290691»