پرش به محتوا

هاینریش کوئینکه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هاینریش کوئینکه
زادهٔ۲۶ اوت ۱۸۴۲
فرانکفورت، امپراتوری آلمان
درگذشت۱۹ مهٔ ۱۹۲۲
فرانکفورت، جمهوری وایمار
ملیتآلمانی

هاینریش ایرِنایوس کوئینکه[۱] (آلمانی: Heinrich Irenaeus Quincke؛ ۲۶ اوت ۱۸۴۲ – ۱۹ مهٔ ۱۹۲۲) یک پزشک متخصص داخلی و جراح اهل امپراتوری آلمان بود.

پدرش، هرمان کوئینکه و برادر بزرگترش گیورگ هرمان کوئینکه هر دو از پزشکان مشهور زمان خود بودند، و خودش دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه هومبولت برلین، دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه وورتسبورگ و از شاگردان رودلف ویرشو و آلبرت فون کولیکر بود. کوئینکه در سال ۱۹۰۱، از دانشگاه گلاسگو دکترای افتخاری دریافت داشت.[۲]

مشارکت برجستهٔ او در علم پزشکی، معرفیِ روش پونکسیون کمری جهت تشخیص و درمان بود. پس از سال ۱۸۷۴ میلادی، پژوهش‌های وی بیشتر متمرکز بر پزشکی ریه بود.

وی احتمالاً نخستین کسی بود که آنژیوادم را تشخیص داد که به نام «ادم کوئینکه» هم شناخته می‌شود.[۳] «نبض کوئینکه» به قرمزی و رنگ‌پریدگی متوالی زیر بستر ناخن گفته می‌شود که نشانهٔ نارسایی آئورت است.[۴] در گذشته نیز به پونکسیون کمری «پونکسیون کوئینکه» می‌گفتند[۵][۶] که جهت آزمایش مایع مغزی-نخاعی در بسیاری از بیماری‌ها از جمله مننژیت و ام‌اس کاربرد دارد. او در سال ۱۸۹۳ میلادی عارضه‌ای به نام «مننژیت سروزی» را توصیف کرد که امروزه به نام پرفشاری داخل‌مغزی با علت نامشخص شناخته می‌شود.[۷]

منابع[ویرایش]

  1. «How to pronounce Heinrich Irenaeus Quincke».
  2. "Glasgow University jubilee". The Times. No. 36481. London. 14 June 1901. p. 10. template uses deprecated parameter(s) (help)
  3. Quincke HI (1882). "Über akutes umschriebenes Hautödem". Monatsh Prakt Derm. 1: 129–131.
  4. Quincke HI (1868). "Beobachtungen ueber Capillar- und Venenpuls". Berl klin Wochenschr (به آلمانی). 5: 337–359.
  5. Quincke HI (1891). Verhandlungen des Congresses für Innere Medizin, Wiesbaden. Vol. 10. pp. 321–331.
  6. Quincke HI (1902). Die Technik der Lumbalpunktion. Berlin & Vienna.
  7. Quincke HI (1893). "Meningitis serosa". Sammlung Klinischer Vorträge. 67: 655.