نشانی (شعر)
| اثر سهراب سپهری | |
| تاریخ نگارش | ۱۳۴۶ |
|---|---|
| کشور | ایران |
| زبان | فارسی |
| قالب | شعر نیمایی |
| شمار ابیات یا خط‌ها | ۱۸ |
«نشانی» شعری است از سهراب سپهری که با نام خانه دوست كجاست نیز شناخته می‌شود. سپهری این شعر را نخستین بار در سال ۱۳۴۶ در کتاب حجم سبز منتشر کرد.
متن شعر[ویرایش]
خانه دوست كجاست؟
در فلق بود كه پرسيد سوار
آسمان مكثی كرد
ره‌گذر شاخه نوری كه به لب داشت به تاريكی شن‌ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداری و گفت:
نرسيده به درخت
كوچه باغی است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ، سر بدر می‌آرد
پس به سمت گل تنهايی می‌پيچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاويد اساطير زمين می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گيرد
در صميميت سيال فضا، خش‌خشی می‌شنوی
كودكی می‌بينی
رفته از كاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست كجاست؟
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- زمانی‌بخش، محبوبه (۱۳۸۹). «تصویرسازی شعر «نشانی» سهراب سپهری با تطبیق عناصر ادبی آن با مبانی هنرهای تجسمی». رشد آموزش هنر (۲۴): ۸–۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.
- شریفیان، مهدی (۱۳۸۵). «نقد عرفانی شعر نشانی سهراب سپهری». علوم انسانی دانشگاه الزهرا(س) (۶۱, ۶۲): ۱۵۷–۱۸۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.
- اقبال، فرزاد (۱۳۸۶). «فرمالیسم در عمل (نقد مقاله تباین و تنش در شعر نشانی سهراب سپهری در کتاب نقد ادبی و دموکراسی دکتر حسین پاینده)». کتاب ماه ادبیات (۱۲۳): ۶۸–۷۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.
- اسداللهی، خدابخش (۱۳۹۳). «روایت شناسی منظومه ی نشانی از سپهری بر اساس دیدگاه ژنت». شعر پژوهی (۲۲): ۱–۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.
- حسام‌پور، سعید؛ سعیدی، عبدالرضا (۱۳۹۵). «معانی القایی شعر «نشانی» بر پایه ی هم نشینی نشانه ها». شعر پژوهی (۲۸): ۸۳–۱۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.
- پاینده، حسین (۱۳۸۴). «تباین و تنش در ساختار شعر «نشانی»». گوهران (۷, ۸): ۲۴۴–۲۵۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۳۱.