نشانگان خودتنهاانگاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نشانگان خودتنهاانگاری
تخصصروان‌شناسی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

نشانگان خودتنهاانگاری (به انگلیسی: Solipsism syndrome) به وضعی روان‌شناختی گفته میشود که در آن یک شخص حس می کند که واقعیت نسبت به ذهن او خارجی نیست. دوره های گسترده انزوا ممکن است مردم را به این حال مستعد کند. بطور خاص، این نشانگان بعنوان نگرانی ای بالقوه برای افرادی که برای دروه های گسترده ای از انزوا در فضای بیرون زمین زندگی می کنند تشخیص داده شده است.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Angelo, Joseph A. (2003). Space technology. Greenwood Press. p. 239. ISBN 1-57356-335-8.