ناصر داوود خلیلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سر
ناصر داوود خلیلی
زادهٔ۱۳۲۴ خورشیدی
۱۸ دسامبر ۱۹۴۵ ‏(۷۸ سال)
اصفهان، ایران
محل زندگیلندن، انگلستان
پیشهمحقق، کلکسیونر هنری، بشردوست
شناخته‌شده برایپنجمین فرد ثروتمند ایرانی در بریتانیا
همسر(ها)Marion Easton
فرزنداندنیل، رافائل، بنیامین
وبگاه

ناصر داوود خلیلی (زاده ۱۳۲۴ خورشیدی/۱۹۴۵ میلادی، اصفهان) یک یهودی ایرانی‌تبار ساکن انگلستان است. او طبق فهرست ساندی تایمز در سال ۲۰۰۷ پنجمین فرد ثروتمند ایرانی در بریتانیا شناخته شده است.[۱] داوود خلیلی به خاطر داشتن مجموعه‌ای از آثار هنری اشتهار یافته است. بخش عمده دارایی او را مجموعه‌ای از آثار هنری ایرانی و اسلامی تشکیل می‌دهد[۲] که بالغ بر۳۵۰۰۰ شیء هنری و عتیقه را شامل می‌شود.[۱]

زندگی[ویرایش]

ناصر خلیلی در سال ۱۹۴۵ میلادی (۱۳۲۴ خورشیدی) در خانواده‌ای یهودی در اصفهان به دنیا آمد. او تحصیلات متوسطه و خدمت سربازی خود را در ایران سپری کرد و در سال ۱۹۶۷ برای ادامهٔ تحصیل ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و از سال ۱۹۷۸ در انگلستان ساکن شد. او بعدها استاد، پژوهشگر و عضو افتخاری دانشگاه لندن شد و کرسی «هنرهای تزئینی اسلام» و «هنر اسلامی و باستان‌شناسی» را در مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن را پایه‌گذاری کرد.

خلیلی فعالیت کسب و کاری خود را با دادوستد اشیای هنری شروع کرد و سپس به توسعه املاک و کالاها جهت‌گیری کرد.[۳][۳][۴][۴] خلیلی از سال ۱۹۷۰ گردآوری هشت مجموعه از کاملترین و زیباترین آثار هنری جهان را در نیویورک آغاز کرد و بهترین قطعات را برای مجموعه شخصیش نگه داشت.[۳][۴] در میانه دهه ۱۹۷۰ به لندن نقل مکان کرد و در محل‌های حراج‌های آن شهر به کرات حضور می‌یافت، و گالری خود را بین سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ تأسیس کرد.[۵] خلیلی در ابتدا ظروف طلاکاری ایرانی را دادوستد می‌کرد، او بعداً پایان‌نامه دکترای خود را نیز با این موضوع نگارش کرد.[۳] در سال۱۹۷۸, قیمت آثار هنری اسلامی به طرز قابل توجهی سقوط کرد. انقلاب ۱۳۵۷ باعث شد خانواده‌های ثروتمند آثار هنری خود را بفروشند چرا که در آستانه جنگ ایران و عراق علاقه اندکی به جمع‌آوری هنر در منطقه وجود داشت و این اشیای بیشتری را وارد بازار کرد.[۵] خلیلی از این فرصت برای گسترش مجموعه اش استفاده کرد،[۶][۷] و آثاری را جمع‌آوری کرد که ارزش شان با رشد علاقه بین‌المللی به هنر اسلامی در سال‌های بعد بالا رفت.[۸]

آنها که به خلیلی نزدیکند گفته‌اند او عاقلانه و غالباً محتاطانه سرمایه‌گذاری می‌کرد، اشیایی را می‌خرید که بعدها ارزش شان نسبت به آنچه او پرداخته بود صد برابر بیشتر می‌شد.[۵] مرکز داد و ستد خلیلی در خیابان کلیفورد میفر در دهه ۱۹۸۰ بود. خلیلی در پاسخ به این که ثروت خود در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ را چگونه جمع‌آوری کرده گفته از داد و ستد شکر و قهوه، اختیار معامله، سرمایه‌گذاری در املاک و آثار هنری بوده.[۵] خلیلی در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۰ گفته آنچه در میانه دهه ۱۹۸۰ جمع‌آوری کرده با معاملاتش در سرمایه‌گذاری خطرپذیر تأمین مالی شده، و از سهام او در شرکتی منتفع شده که فناوری ای برای درمان تومورها توسعه داده، و او از فروش شرکتی که قرص‌های هاضمه تولید می‌کرده در سال ۱۹۸۷ ۱۵ میلیون دلار پول درآورده است.[۷] در سال ۱۹۹۲ او ثروت خود را ناشی از «داد و ستد در هنر، کالاها، و املاک» توصیف کرده است.[۳]

آثار گردآوری شده توسط او در بیش از ۴۰ موزهٔ بزرگ جهان و بسیاری نمایشگاه بین‌المللی به نمایش درآمده‌اند. کلکسیون آثار خلیلی دربرگیرندهٔ بیش از ۲۵ هزار قطعه است و بزرگ‌ترین کلکسیون شخصی آثار هنری در جهان به‌شمار می‌رود.

در سال ۲۰۱۴، خلیلی به خاطر تلاش‌هایش برای انسان‌دوستی و ترغیب گفتگوی میان فرهنگ‌ها و دین‌های اسلام، مسیحیت و یهودیت برندهٔ جایزه «گفتگوی فرهنگ‌ها» از سوی وزارت فرهنگ فرانسه شد.[۹]

رئیس‌جمهور فرانسوا اولاند در حال اعطای درجه افتخار لژیون به خلیلی، آوریل ۲۰۱۶

دستاوردها[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Sunday Times Rich List 2007 Khalili Profile
  2. ↑ «ثروتمندان بریتانیا و ایرانیان ثروتمندتر از ملکه». وبگاه بی‌بی‌سی.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Norman, Geraldine (13 December 1992). "Art Market: Mysterious gifts from the East: Who is the man who has collected Islam's finest treasures and offered them to Britain as a pounds 1bn bequest? Geraldine Norman finds out". The Independent.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Moore, Susan (12 May 2012). "A leap of faith". The Financial Times. Retrieved 7 March 2015.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Hollingsworth, Mark (27 March 2009). "The Treasure Seeker". London Evening Standard magazine. pp. 14–18.
  6. ↑ Shah, Tahir (December 1994). "The Khalili Collection of Islamic Art". Saudi Aramco World. ISSN 2376-1075.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ William Green (30 March 2010). "Iranian Student with $750 Turns Billionaire Made by Islamic Art". Bloomberg L.P. Retrieved 7 March 2015.
  8. ↑ Norman, Geraldine (12 December 1992). "Art Market: Mysterious gifts from the East: Who is the man who has collected Islam's finest treasures and offered them to Britain as a pounds 1bn bequest?". The Independent.
  9. ↑ ناصر اعتمادی (۱۳ ژوئن ۲۰۱۴). «پروفسور ناصر خلیلی برندهٔ نخستین جایزهٔ «گفتگوی فرهنگ‌ها»». رادیو فرانسه.[پیوند مرده]
  10. ↑ "SOAS Honorary Fellows: Nasser D. Khalili". www.soas.ac.uk (به انگلیسی). Archived from the original on 13 May 2021. Retrieved 2021-02-01.
  11. ↑ «Nasser David Khalili | Trustee of the City of Jerusalem...». Nasser David Khalili (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۱.
  12. ↑ «Today's International Recognition of the Order». Sacred Military Constantinian Order of St. George (به انگلیسی). ۲۰۱۲-۱۰-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۱.
  13. ↑ «B.U. Bridge: Boston University community's weekly newspaper». www.bu.edu. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۱.
  14. ↑ «Nasser David Khalili | Honorary Doctor of the University of the Arts, London». Nasser David Khalili (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ناصر_داوود_خلیلی&oldid=39437057»