میر بولان ریگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میر بولان ریگی به بلوچی (میر بولان خان ریکی) همراه نادرشاه افشار بود که توانست راه را برای فتح هندوستان هموار کند. وی از طایفه رند ریگی و از اجداد تیره بلوچ ریگی است که از سران قبیله می‌باشند. مردی قوی و شجاع که در نبرد کرنال به همراه همراهانش به کمک نادر میشتابد و پس از عبور از تنگه بولان که امروزه در کویته پاکستان واقع شده بر هند یورش می‌برند.

میر بولان ریگی همراه سپاه ایران در زمان نادر شاه افشار بود وبا سپاه بلوچ یاری کرد که سپاه ایران بتواند از گذرگاه بولان و کوهستان بولان عبور کرده و هندوستان را فتح کند.

فتح هند[ویرایش]

سپاهیان ایران اسب‌سوار و سپاهیان هندوستان فیل‌سوار بودند، اسب‌ها در مواجه با فیل‌ها رم می‌کردند. سلطان میرزاخان کرد و میربولان به چندهزار شترسوار دستور دادند که بر بالای کوهان شترها تنورهایی بگذارند و داخل آن را پر از خس و خاشاک کنند و آتش بزنند به این ترتیب لشکر هند که دارای فیل بود با دیدن داغ شدن آش بر پشت شتران و رم کردن آنان با غرش به سمت فیل‌ها می‌ترسند و به سمت لشکر هند حمله ور می‌شوند و لشکر هندی زیر دست و پای فیل‌ها مانده، شمار زیادی زیر پای فیل‌ها و به‌دست لشکر نادرشاه به قتل رسیده و فیل‌ها و عده زیادی از لشکر محمدشاه گورکانی به اسارت نادر درمی‌آید و هند شکست می‌خورد.

یادبود[ویرایش]

در ایران منطقه سرحد بلوچستان را که زادگاه اصلی میربولان بود به یاد وی به عنوان چراگاه سند هم لقب داده بودند [نیازمند منبع] و مواردی دیگر مانند: کوهستان بولان، تنگه بولان، خط قطار بولان، دانشکده پزشکی ایالت بلوچستان پاکستان به نام بولان مدیکل آکادمی و شهر میرجاوه به یاد او نام‌گذاری شده‌است. منطقه میرجاوه را نادرشاه افشار به میر بولان ریگی اهدا کرد. علت این اقدام نادرشاه افشار، همراهی میربولان با او در نبرد با هند بود. نام میرجاوه در زبان بلوچی به معنی «جایگاه میر» (سکونتگاه امیر) است و به همین موضوع تاریخی اشاره دارد.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

میر چاکر رند

منابع[ویرایش]

  • مختصری از تاریخ ایل ریگی برگرفته از مقاله ارائه شده درهمایش ایل ریگی (منتشر شده در جمعه، ۰۳ شهریور ۱۳۹۱ ۱۷:۳۱، احسان الله ریگی).
  • تاریخ جهانگشای نادری
  1. مریم شیپری - صدیقه آقایی: وضعیت اقتصادی و تجاری میرجاوه در عصر پهلوی دوم. در: نشریه علمی پژوهش‌های تاریخی، دوره جدید، سال دوازدهم، پیاپی ۴۶. تابستان ۱۳۹۹. ص۹۹.