مشارکت برای صلح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تمبر پستی مولداوی تقدیمی به "مشارکت برای صلح"

مشارکت برای صلح (PfP) یک برنامه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است که هدف آن ایجاد اعتماد بین ناتو و سایر کشورهای اروپایی و اتحاد جماهیر شوروی سابق است. اکنون ۲۰ کشور عضو این برنامه هستند.[۱] این برنامه، نخستین بار در ۲۰ تا ۲۱ اکتبر ۱۹۹۳ به پیشنهاد و ابتکار ایالات متحده، مورد بحث قرار گرفت و به‌طور رسمی در ۱۰ تا ۱۱ ژانویه ۱۹۹۴ در اجلاس بروکسل، بلژیک تأیید و راه‌اندازی شد.[۲][۳] رئیس‌جمهور بیل کلینتون، مشارکت برای صلح را به عنوان «مسیری که به عضویت در ناتو منتهی می‌شود» توصیف کرد.[۴]

فعالیت‌ها[ویرایش]

ناتو روابط خود را با شرکای خود از طریق همکاری نظامی به نظامی در زمینه آموزش، تمرینات، برنامه‌ریزی، واکنش در برابر بلایا، مسائل علمی و زیست‌محیطی، حرفه‌ای‌سازی، برنامه‌ریزی خط مشی، و روابط با دولت‌ها ایجاد می‌کند.[۵]

عضویت[ویرایش]

اعضای کنونی[ویرایش]

اعضای اتحادیه اروپا[ویرایش]

  •  اتریش (۱۰ فوریهٔ ۱۹۹۵)[۶]
  •  جمهوری ایرلند (۱ دسامبر ۱۹۹۹)[۶]
  •  مالت (در ۲۶ آوریل ۱۹۹۵ مالت به عضویت PfP درآمد.[۷] در ۲۷ اکتبر ۱۹۹۶ برای حفظ بی‌طرفی خود، برنامه را ترک کرد.[۸] در ۲۰ مارس ۲۰۰۸، مالت تصمیم گرفت عضویت خود در PfP را مجدداً فعال کند.[۹][۱۰] این مورد توسط ناتو در نشست بخارست در ۳ آوریل ۲۰۰۸ پذیرفته شد)[۱۱]

عضو انجمن تجارت آزاد اروپا[ویرایش]

سابقه عضویت[ویرایش]

۱۴ کشور عضو سابق PfP (یعنی آلبانی، بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، استونی، مجارستان، لتونی، لیتوانی، مونته‌نگرو، مقدونیه شمالی، لهستان، رومانی، اسلواکی و اسلوونی) متعاقباً به ناتو پیوستند. در ۲۶ آوریل ۱۹۹۵ مالت به عضویت PfP درآمد.[۱۲] در ۲۷ اکتبر ۱۹۹۶ برای حفظ بی‌طرفی خود، برنامه را ترک کرد.[۱۳] در ۲۰ مارس ۲۰۰۸، مالت تصمیم گرفت عضویت خود در PfP را مجدداً فعال کند.[۱۴][۱۱] این مورد توسط ناتو در نشست بخارست در ۳ آوریل ۲۰۰۸ پذیرفته شد. در جریان نشست سران ناتو در ریگا در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۶، بوسنی و هرزگوین، مونته‌نگرو و صربستان برای پیوستن به PfP دعوت شدند،[۱۵] که در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۶ درخواست خود را دادند.[۱۶][۶]

اعضای مشتاق[ویرایش]

  •  قبرس تنها کشور عضو اتحادیه اروپا است که نه عضو ناتو است و نه عضو برنامه PfP. پارلمان قبرس در فوریه ۲۰۱۱ قطعنامه‌ای را تصویب کرد که قبرس باید به‌دنبال عضویت در این برنامه باشد، اما رئیس‌جمهور وقت قبرس دیمیتریس خریستوفیاس به آن عمل نکرد و گفت که این قطعنامه، تلاش‌های او برای مذاکره برای پایان دادن به مناقشه این کشور را مختل می‌کند. با به اصطلاح قبرس شمالی (فقط توسط ترکیه به رسمیت شناخته شده) از طرفی، ترکیه یکی از اعضای کامل ناتو، احتمالاً هرگونه تلاش قبرس برای تعامل با ناتو را تا زمانی که اختلاف حل نشود، وتو خواهد کرد. جانشین کریستوفیاس، نیکوس آناستاسیادس، علناً از عضویت قبرس در PfP حمایت کرده‌است، اگرچه نیکوس کریستودولیدس، وزیر خارجه کنونی، عضویت قبرس در ناتو یا مشارکت برای صلح را رد کرده‌است.
  •  کوزوو عضویت در PfP را هدف تاکتیکی و استراتژیک دولت توصیف کرده‌است. کوزوو درخواستی را برای پیوستن به برنامه PfP در ژوئیهٔ ۲۰۱۲ ارسال کرد. با این‌حال، چهار کشور عضو ناتو، یونان، رومانی، اسپانیا و اسلواکی، استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسند و تهدید کرده‌اند که از مشارکت کوزوو در این برنامه جلوگیری خواهند کرد. برای احراز شرایط پیوستن، ابتدا باید نیروهای مسلح کوزوو ایجاد شود.

کشورهایی که در ۱۲ مارس ۱۹۹۹ به عضویت کامل ناتو درآمدند[ویرایش]

کشورهایی که در ۲۹ مارس ۲۰۰۴ به عضویت کامل ناتو درآمدند[ویرایش]

کشورهایی که در ۱ آوریل ۲۰۰۹ به عضویت کامل ناتو درآمدند[ویرایش]

کشوری که در ۵ ژوئن ۲۰۱۷ به عضویت کامل ناتو درآمد[ویرایش]

کشوری که در ۲۷ مارس ۲۰۲۰ به عضویت کامل ناتو درآمد[ویرایش]

کشوری که در ۴ آوريل ٢٠٢٣ به عضویت کامل ناتو درآمد[ویرایش]

کشوری که در ٧ مارس ٢٠٢٣ به عضویت کامل ناتو درآمد[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ North Atlantic Treaty Organisation (2009-12-03). "Partner countries". Retrieved 2009-12-23.
  2. ↑ Borawski, John (April 1995). "Partnership for Peace and beyond". International Affairs. Royal Institute of International Affairs 1944–. 71 (2): 233–246. doi:10.2307/2623432. JSTOR 2623432.
  3. ↑ "The President's Meeting with Czech Leaders | National Security Archive".
  4. ↑ Savranskaya, Svetlana; Blanton, Tom. "NATO Expansion: What Yeltsin Heard". National Security Archive. Retrieved 2019-04-06.
  5. ↑ "Partnership for Peace programme".
  6. ↑ ۶٫۰۰ ۶٫۰۱ ۶٫۰۲ ۶٫۰۳ ۶٫۰۴ ۶٫۰۵ ۶٫۰۶ ۶٫۰۷ ۶٫۰۸ ۶٫۰۹ ۶٫۱۰ ۶٫۱۱ ۶٫۱۲ ۶٫۱۳ ۶٫۱۴ ۶٫۱۵ ۶٫۱۶ ۶٫۱۷ ۶٫۱۸ ۶٫۱۹ ۶٫۲۰ ۶٫۲۱ ۶٫۲۲ ۶٫۲۳ ۶٫۲۴ ۶٫۲۵ ۶٫۲۶ ۶٫۲۷ ۶٫۲۸ ۶٫۲۹ ۶٫۳۰ ۶٫۳۱ ۶٫۳۲ ۶٫۳۳ "Signatures of Partnership for Peace Framework Document". North Atlantic Treaty Organization. 2006-10-05. Retrieved 2006-11-30.
  7. ↑ North Atlantic Treaty Organisation (1995-04-26). "Secretary General's Council Welcoming Remarks, Visit by Maltese Deputy Prime Minister and Minister of Foreign Affairs, Professor Guido de Marco, Wednesday, April 26, 1995". Retrieved 2006-11-30.
  8. ↑ Bohlen, Celestine (1996-11-12). "New Malta Chief Focuses on Neutrality". New York Times. Retrieved 2008-04-05. Within hours of taking office, Mr. Sant withdrew Malta's membership in Partnership for Peace, a NATO military cooperation program that is so loosely defined that its sign-up list now spans the spectrum from Russia to Switzerland. [...] Mr. Sant says none of those moves should be interpreted as anti-European or anti-American, but simply as the best way of insuring Malta's security.
  9. ↑ Gambin, Karl (2008-04-03). "Malta reactivates Partnership for Peace membership". DI-VE. Archived from the original on 23 March 2008. Retrieved 2008-04-03. The cabinet has agreed to reactivate its membership in the Partnership for Peace which was withdrawn in 1996, the government said on Thursday.
  10. ↑ North Atlantic Treaty Organization (2008-04-03). "Malta re-engages in the Partnership for Peace Programme". Retrieved 2008-04-03. At the Bucharest Summit, NATO Heads of State and Government welcomed Malta’s return to the Partnership for Peace Programme. At Malta's request, the Allies have re-activated Malta's participation in the Partnership for Peace Programme (PfP).
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ North Atlantic Treaty Organization (2008-04-03). "Malta re-engages in the Partnership for Peace Programme". Retrieved 2008-04-03. At the Bucharest Summit, NATO Heads of State and Government welcomed Malta’s return to the Partnership for Peace Programme. At Malta's request, the Allies have re-activated Malta's participation in the Partnership for Peace Programme (PfP).
  12. ↑ North Atlantic Treaty Organisation (1995-04-26). "Secretary General's Council Welcoming Remarks, Visit by Maltese Deputy Prime Minister and Minister of Foreign Affairs, Professor Guido de Marco, Wednesday, April 26, 1995". Retrieved 2006-11-30.
  13. ↑ Bohlen, Celestine (1996-11-12). "New Malta Chief Focuses on Neutrality". New York Times. Retrieved 2008-04-05. Within hours of taking office, Mr. Sant withdrew Malta's membership in Partnership for Peace, a NATO military cooperation program that is so loosely defined that its sign-up list now spans the spectrum from Russia to Switzerland. [...] Mr. Sant says none of those moves should be interpreted as anti-European or anti-American, but simply as the best way of insuring Malta's security.
  14. ↑ Gambin, Karl (2008-04-03). "Malta reactivates Partnership for Peace membership". DI-VE. Archived from the original on 23 March 2008. Retrieved 2008-04-03. The cabinet has agreed to reactivate its membership in the Partnership for Peace which was withdrawn in 1996, the government said on Thursday.
  15. ↑ North Atlantic Treaty Organization (November 29, 2006). "Alliance offers partnership to Bosnia and Herzegovina, Montenegro and Serbia". Retrieved November 30, 2006.
  16. ↑ "Serbia inducted into NATO". December 14, 2006. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved December 14, 2006.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مشارکت_برای_صلح&oldid=39046369»