محمدحسن زرگر اصفهانی
| محمدحسن زرگر اصفهانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ اصفهان |
| درگذشت | ۱۸۵۴م/ ۱۲۷۰ق اصفهان |
| پیشه | شاعر |
محمدحسن زرگر اصفهانی (؟ - ۱۸۵۴م) شاعر غزل‌سرای ایرانی در سدهٔ نوزدهم میلادی/سیزدهم هجری بود.[۱][۲][۳]
زندگی[ویرایش]
محمدحسن اصفهانی در سالی نامعلوم در اصفهان زاده شد. زرگری بود در بازار اصفهان که در فراغت به غزل‌سرایی می‌پرداخت و آوازه گرفت. او را پیروی سبک سعدی دانسته‌اند و اکثر غزلیات خود را با استقبال از سروده‌های سعدی آغاز نموده‌است.
زرگر اصفهانی در طول شعرگویی، بیش از ۶۰ غزل نسرود، اما به شهرت رسید. او را «مردی بسیار خوش‌صحبت و گشاده‌روی» توصیف نموده‌اند که شاعران اصفهان به همنشینی او رغبت داشتند.[۱]
محمدحسین زرگر اصفهانی در سال ۱۲۷۰ق در زادگاهش درگذشت؛ ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[۱]
| به عصر خویش در شهر صفاهان | ز خیل نکته‌سنجان بود زرگر | |
| به میدان فصاحت، گوی سبقت | ز ابنای زمان بربود زرگر | |
| دریغا، باچنان شیرین‌زبانی | بجز چندین غزل نسرود زرگر | |
| به تقدیر قضای آسمانی | جهان را گفت چون بدرورد زرگر | |
| یکی گفت از پی سال وفاتش: | به راه عاقبت پیمود زرگر |
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به محمدحسن زرگر اصفهانی در ویکیگفتاورد موجود است. |
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۱۳۱.
- ↑ رضاقلی‌خان هدایت (۱۳۸۲). مجمع‌الفصحاء. ج. چهارم. تهران: امیرکبیر. ص. ۳۴۰.
- ↑ تهرانی، آقابزرگ (۱۴۰۸). الذریعه الی تصانیف الشیعه (به عربی). ج. نهم. اسماعیلیان. ص. ۴۰۲ (ش:۲۳۴۴).
