قانون تابعیت اندونزی
| قانون تابعیت اندونزی | |
|---|---|
 | |
| پارلمان اندونزی | |
| Undang-undang (UU) No. 12 Tahun 2006: Kewarganegaraan Republik Indonesia (قانون شماره ۱۲ سال ۲۰۰۶: تابعیت جمهوری اندونزی) | |
| وضع‌شده توسط | دولت اندونزی |
| تاریخ تصویب | ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۸ |
| تاریخ وضع | ۱ اوت ۱۹۵۸ |
| تاریخ تصویب | ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ |
| تاریخ وضع | ۱ اوت ۲۰۰۶ |
| وضعیت: در حال اجرا | |
قانون تابعیت اندونزی (انگلیسی: Indonesian nationality law) تحت قانون اساسی ۱۹۴۵ تدوین شده‌است، با در نظر گرفتن اصلاحات انجام شده روی این قانون و مصوباتی مختلفی که روی قانون تابعیت انجام گرفته‌است، به خاطر اینکه که با گذشت زمان روی آن بازنگری‌هایی انجام گرفته‌است، و هم چنین با در نظر گرفتن موافقت نامه‌های بین‌المللی که اندونزی آن را پذیرفته‌است.[۱][۲] این قوانین مشخص می‌کند چه کسی تابعیت اندونزی را دارد یا اینکه واجد شرایط آن می‌باشد.[۳] طبق قانون قصد دریافت تابعیت و عضو رسمی یک کشور گردیدن با رابطه حقوقی وتعهدات بین کشور و ملت که تحت عنوان حقوق شهروندی شناخته می‌شود تفاوت دارد.[۴][۵][۶] به‌طور معمول تابعیت اندونزی از طریق اصل خاک یا به بیان دیگر متولد شدن در اندونزی؛ یا تحت قواعد اصل خون و به بیان دیگر، تولدی که حداقل یکی از والدین دارای تابعیت اندونزی باشد محقق می‌شود. این تابعیت می‌تواند از طریق اقامت دائم در اندونزی طی یک دوره زمانی به واسطۀ آن اعطاء گردد. [۳]
پانویس[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Indonesian nationality law». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳.
منابع[ویرایش]
- ↑ Harijanti 2017, pp. 10–11.
- ↑ Bey 2007, pp. 115–116.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Harijanti 2017, pp. 1–2.
- ↑ Boll 2007, p. 66-67.
- ↑ Honohan & Rougier 2018, p. 338.
- ↑ Guerry & Rundell 2016, p. 73.
