فردیناند نویلینگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فردیناند نویلینگ
زاده۲۲ اوت ۱۸۸۵
باوتسن، امپراتوری آلمان
درگذشته۲۰ فوریهٔ ۱۹۶۰ (۷۴ سال)
هیلدسهایم
وفاداری امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸)
 جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳)
 آلمان نازی (تا ۱۹۴۵)
سال‌های خدمت۱۹۰۵–۱۹۴۵
درجهژنرال پیاده‌نظام
یگانلندوییر اوپلن
لشکر ۲۳۹ پیاده‌نظام
سپاه ذخیره سیزدهم
جنگ‌ها و عملیات‌هالهستان ۱۹۳۹, فرانسه ۱۹۴۰, فرانسه ۱۹۴۴
نشان‌هاصلیب شوالیه صلیب آهنین


فردیناند نویلینگ (زاده ۲۲ اوت ۱۸۸۵ – درگذشته ۲۰ فوریه ۱۹۶۰) یکی از ژنرال‌های هیر (نیروی زمینی ورماخت) در طول جنگ جهانی دوم بود. در سپتامبر ۱۹۳۹، نیروهای آلمانی تحت فرمان او حین اشغال بخش لهستانی سیلزیای علیا و شهرهای کاتوویتس، میکولف و کوژوف، مرتکب جنایات جنگی متعددی علیه شهروندان لهستانی و نیروهای مقاومت شدند.[نیازمند منبع]

زندگی‌نامه[ویرایش]

در سال ۱۹۰۵ او به عنوان پرچم‌دار در هنگ ۱۳۹ پیاده‌نظام به ارتش قیصر امپراتوری آلمان پیوست و یک سال بعد به درجه ستوانی رسید. او در جنگ جهانی اول حاضر بود و به دلیل خدمات خود نشان صلیب آهنین درجه ۱ و ۲ را دریافت نمود. پس از سال ۱۹۱۸ و پایان جنگ، او به خدمت در رایشسور در جمهوری وایمار آلمان ادامه داد. در سال ۱۹۲۹ به درجه سرگردی و در سال ۱۹۳۳ به درجه سرهنگی ارتقا یافت و در همان سال فرماندهی هنگ ۲۳ پیاده‌نظام را بر عهده گرفت.

در ۱ ژانویه ۱۹۳۹ او به درجه سرلشکری دست یافت و سه ماه بعد فرماندهی لندوییر (گردانی که وظیفه آن محافظت و نگهبانی بود) در اوپلن را به عهده گرفت. در آستانه جنگ جهانی دوم به او دستور داده شد که لشکر ۲۳۹ پیاده‌نظام را با سربازان لندوییر ایجاد کند اما از آنجایی که توان جنگی این لشکر بسیار پایین ارزیابی شد، قرار شد از این واحد به عنوان نیروی ذخیره استفاده شود.

در ۲ سپتامبر ۱۹۳۹، لشکر او از مرز آلمان و لهستان در گیراوتوویتسه عبور کرد. نیروهای تحت فرمان او به سمت اورنونتوویتسه و سپس میکولف حرکت کردند و در ۳ سپتامبر، به دنبال عقب‌نشینی ارتش لهستان از سیلزیای علیا، نویلینگ وارد میکولف شد. یک روز بعد، او کاتوویتس را تصرف کرد و از سوی آلمانی‌های محلی به گرمی استقبال شد. سه روز بعد، سربازان او کنیسه کاتوویتس را سوزاندند.

لشکر نویلینگ پس از تصرف سیلزیای علیا به سمت شرق حرکت کرد. در اکتبر ۱۹۳۹ آن‌ها از مرز آلمان و شوروی در رودخانه بوگ که پس از سقوط لهستان ایجاد شده بود، محافظت کردند.

در سال ۱۹۴۰ مردان نویلینگ در حمله به فرانسه شرکت کردند و به خط ماژینو حمله کردند و به دنبال آن کلمار و استراسبورگ را تصرف کردند. پس از آن، او به ذخیره ارتش منتقل شد. از سال ۱۹۴۲ او فرماندهی سپاه ذخیره شصت و یکم ورماخت در فرانسه را بر عهده گرفت. در ۱۸ اوت ۱۹۴۴، سپاه او توسط واحدهای پیشرو ارتش ایالات متحده درهم شکست. نویلینگ اسیر شد و به اردوگاه اسرا در کلینتون، می‌سی‌سی‌پی منتقل شد.

او در سال ۱۹۴۷ به آلمان بازگشت و در سال ۱۹۶۰ در هیلدسهایم درگذشت. او در رابطه با جنایات مرتکب شده در طول جنگ هرگز با اتهامی مواجه نشد.

جوایز[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Fellgiebel, Walther-Peer (2000) [1986]. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 — Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile [The Bearers of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939–1945 — The Owners of the Highest Award of the Second World War of all Wehrmacht Branches] (به آلمانی). Friedberg, Germany: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6.
  • Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II [The German Cross 1941 – 1945 History and Recipients Volume 2] (به آلمانی). Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 978-3-931533-45-8.
  • Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives [The Knight's Cross Bearers 1939–1945 The Holders of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939 by Army, Air Force, Navy, Waffen-SS, Volkssturm and Allied Forces with Germany According to the Documents of the Federal Archives] (به آلمانی). Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
  1. Fellgiebel 2000, p. 323.