فخری نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مولوی شاه‌عبدالقادر مهربان فخری نیشابوری (زاده نیشابور، درگذشته در ۱۱۰۹ هجری شمسی، هند) از شاعران پارسی‌گوی سبک هندی در قرن دوازدهم هجری قمری است.[۱] از زندگی فخری اطلاعات زیادی در دست نیست اما برخی از اشعار او در تذکرهٔ نتایج‌الافکار گردآوری شده‌اند.

نمونه اشعار[ویرایش]

به عرض مدعا شد بس که خوگر چشم گریانمبه رنگ آبشار اشکی که می‌ریزم صدا دارد

منابع[ویرایش]

  1. گوپاماوی، محمد قدرت‌الله (۱۳۳۶). تذکرهٔ نتایج‌الافکار. بمبئی: اردشیر بنشاهی.