علامه صلاح الدین سلجوقی
صلاح الدین سلجوقی فرزند مفتی سراج الدین سلجوقی ، متولد سال 1896 در پای حصار در جوار قلعه ارگ اختیارالدین هرات است. پدرش مفتی شهر هرات بود و او از خانواده ای که همه اهل دانش و معرفت بودند رشد یافت. خود در اين باره طی نامه‌ای كه به محمدشوكت التونی نويسندۀ كتاب "محمد در شيرخوارگی و خُردسالی" (سرگذشتِ يتيم جاويد) نگاشته است، چنين ياد می‌کند: "من در هرات از يك عايله‌يی كه تا ياد می‌دهند علما معقول و منقول بوده‌اند، به وجود آمده‌ام."
ادبیات پارسی را نزد پدرش فراگرفت. در نو جوانی با مقدمات دروس عربی آشنايی کامل يافت. پس از آن به مدرسه سلجوقی‌های هرات رفت و در آنجا علوم متداوله زمان را آموخت و سپس به پاكستان و هند و عربستان سفر كرد و به فراگيری زبان‌های اردو، انگليسی و عربی پرداخت. از دوران شباب که راه تصوّف را در پیش گرفته بود، در آموختن فلسفه نيز تا سرحد كمال كوشيد تا آنجا که استاد فلسفه، تصوف، الهيات شد.
نخستين بار وی در سال ١٢۹۴ خورشيدی، به‌عنوان مفتی محكمۀ شرعی هرات، کارمند رسمی دولت شد. پس از آن، به‌عنوان آموزگار ليسۀ (دبيرستان) حبيبيۀ كابل و مدير معارف هرات اشتغال ورزيد و مدتی نيز به نگارندگی جريدۀ "اتفاق اسلام" و جريدۀ "فرياد" در هرات مشغول به خدمت بود. سپس به کابل آمد و به‌عنوان معلم ليسۀ (دبيرستان) استقلال به تدريس پرداخت و در همان حال عضو دارالتأليف نيز بود. پس از آن، در سمت‌های مختلف دولتی، از جمله: مدير جريدۀ "ثروت"، منشی دارالتحرير شاهی (در سال ١۹٢٣ ميلادی)، مدير مطبوعاتِ وزارت امور خارجه، كنسول افغانستان در بمبئی، ژنرال كنسول افغانستان در دهلی، اولين رئيس مستقل مطبوعات (در سال ١٣١۸ ه.ش) مستشار و وزير مختارِ درجه اول در سفارت افغانستان در كراچی و وكيل منتخب شهر هرات در دوره هفتم شورای ملی (در سال ١٣٢۸ ه.ش) و رئيس مستقل مطبوعات (در سال ١٣٣٢ ه.ش) اشتغال داشت.
علامه سلجوقی، در ١۶ جوزای ١٣۴٩ خورشيدی بدرود حيات گفت و در شهدای صالحين شهر کابل در آغوش خاك آراميد.