عسل‌های منطقه‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عسل بر اساس منطقه‌ای که در آن رشد می‌کند و انواع گل‌هایی که شهد آن را می‌سازند، انواع مختلفی دارد.

اروپا[ویرایش]

چندین نوع عسل اروپایی با PDO/PGI وجود دارد که تحت قوانین اتحادیه اروپا با وضعیت PDO محافظت می‌شوند. برخی از معیارهای تولید این عسل عبارتند از:

  • باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد
  • ممکن است دارای عسل وارداتی نباشد
  • ممکن است دارای هیچ‌گونه افزودنی نباشد
  • باید دارای آب کمتر از ۲۰ درصد باشد[۱]
  • بلغارستان
  • Strandzhanski manov med
  • عسل منالو وانیلیا – عسل «وانیل» کوه ماینالو، آرکادیا که از شهد شکوفهٔ نراد درست می‌شود.
  • Miel de Galicia یا Mel de Galicia
  • میل دی گرانادا
  • میل د لا آلکاریا
  • میل دی آلزاس
  • میل دکورس
  • میل دو پروونس
  • Miel de Sapin des Vosges
  • Miele della Lunigiana
  • Miele delle Dolomiti bellunesi
  • میل لوکزامبورژوا د مارک ملی[۲]
  • Ghasel
  • Miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich (عسل خارستان از جنگل سیلزی پایین)
  • Bartnik Sądecki
  • تعاونی زنبورداری APIS
  • مل دا سرا دا لوسا
  • مل دا سرا د مونچیکه
  • مل دا ترا کوئنته
  • مل داس تراس آلتاس دو مینهو
  • مل دی باروسو
  • مل دو آلنتخو
  • مل دو پارک د مونتزینیو
  • مل دو ریباتجو نورته
  • مل دوس آکورس
  • آفتابگردان
  • گندم سیاه
  • اقاقیا

استرالیا و جزایر اقیانوس آرام[ویرایش]

آفریقا[ویرایش]

آمریکا[ویرایش]

عسل‌های آمریکایی عبارتند از:

  • Miel de Ulmo ("عسل ulmo") با شهد از Eucryphia cordifolia.

آسیا[ویرایش]

  • عسل وحشی موندولکیری

منابع[ویرایش]