شوشین-گاکو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شوشین-گاکو (به ژاپنی: 朱子学, shushigakuادو نئوکنفسیوسیسم (انگلیسی: Edo neo-Confucianism) اشاره به فلسفه نئوکنفسیوسیسمی دارد که در دوره ادو در ژاپن توسعه یافت. نئوکنفسیوسیسم در دوره کاماکورا به ژاپن رسید. می‌توان این فلسفه را انسان گرایانه و خردگرا دانست، با این اعتقاد که جهان را می‌توان از طریق خرد انسانی درک کرد و ایجاد رابطه هماهنگ بین جهان و فرد بر عهده انسان است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]