سنتز رابینسون–گابریل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سنتز رابینسون-گابریل(به انگلیسی: Robinson–Gabriel synthesis) یک واکنش آلی است که در آن یک ۲-آسیل‌آمینو-کتون، به صورت درون مولکولی واکنش نشان می‌دهد و به دنبال آن با یک واکنش آب‌زدایی (دهیدراسیون)، به یک اکسازول تبدیل می‌شود. برای کاتالیز کردن این واکنش به یک عامل سیکلودهیدراسیون نیاز است[۱][۲][۳]سنتز رابینسون–گابریل به افتخار سر رابرت رابینسون و زیگموند گابریل که این واکنش را به ترتیب در سال ۱۹۰۹ و ۱۹۱۰ توصیف کردند، نامگذاری شده‌است.

سنتز رابینسون – گابریل
سنتز رابینسون – گابریل

۲-آسیل‌آمینو-کتون آغازین در این سنتز را می‌توان به وسیله واکنش داکین–وست تهیه نمود.

سازوکار واکنش[ویرایش]

پروتونه شدن پاره‌مولکول کتو (۱) به دنبال آن حلقه‌زایی (۲) آب‌زدایی (۳)، حلقه اکسازول خاصیت بازی کمی دارد در نتیجه ماده شروع‌کننده ۲-آسیل‌آمیدوکتون ممکن است به آسانی خنثی شود (4).[۴] با علامت گذاری اتمی مشخص شده‌است که اکسیژن آمید قوی‌ترین باز لوئیسی است و بنابراین، این اکسیژن در حلقه اکسازول قرار می‌گیرد.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. Robinson, R. (1909). "CCXXXII. —A new synthesis of oxazole derivatives". J. Chem. Soc. 95: 2167–2174. doi:10.1039/ct9099502167.
  2. Gabriel, S. (1910). "Eine Synthese von Oxazolen und Thiazolen. I". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 43: 134–138. doi:10.1002/cber.19100430117.
  3. Gabriel, S. (1910). "Synthese von Oxazolen und Thiazolen II". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 43 (2): 1283–1287. doi:10.1002/cber.19100430219.
  4. Turchi, I. (Sep 15, 2009). Heterocyclic Chemistry in Drug Discovery. John Wiley & Sons. p. 235. ISBN 978-1-118-14890-7.
  5. Wasserman, H.H.; Vinick, F.J. (March 7, 1973). "The Mechanism of the Robinson-Gabriel Synthesis of Oxazoles". J. Org. Chem. 38 (13): 2407–2408. doi:10.1021/jo00953a028.