سایوز تی۱۳

سایوز تی۱۳
اطلاعات کلی مأموریت
نوع مأموریت:	مهندسی هوافضا
سازمان عمل‌کننده:	برنامه فضایی شوروی
شناسه_کوسپار:	1985-043A
شماره ستکات:	15804
طول مأموریت:	۱۱۲روز/۳ساعت/۱۲دقیقه/۶ثانیه (فضاپیما)
مدارهای کامل کرده:	۲۶۴۵
دستاورد (های) شاخص:	اتصال به صورت کنترل دستی به ایستگاه غیرفعال سالیوت۷
مشخصات فضاپیما
مدل فضاپیما:	سایوزT
وزن پرتاب	۶۸۵۰ کیلوگرم
تعداد فضانوردان:	۳(پرتاب) - ۲(فرود)
اسامی فضانوردان:	ولادیمیر جانی‌بک‌اف(پرتاب)(فرود); ویکتور ساوینیخ(پرتاب); ایگور وولک(فرود)
کد تماس:	Памир (پامیر-Pamir)
متصل به:	سالیوت۷
آغاز و پایان مأموریت
آغاز مأموریت:	۶ژوئن۱۹۸۵ – ۱۶خرداد۱۳۶۳ (فضاپیما)
موشک پرتاب:	موشک سایوز
سایت پرتاب:	پایگاه فضایی بایکونور
پایان مأموریت:	۲۶سپتامبر۱۹۸۵ – ۴مهر۱۳۶۳ (فضاپیما)
سایت فرود:	۲۲۰ کیلومتری شمال شرقی جزقازغان
مشخصات مداری
مدار مرجع:	مدار زمین مرکزی
رژیم مداری:	مدار نزدیک زمین
حضیض:	۱۹۸ کیلومتر
انحراف مداری:	۵۱٫۶ درجه
تناوب مداری:	۸۸٫۷ دقیقه
مأموریت‌های وابسته
سایوز تی۱۲	سایوز تی۱۴

سایوز-تی۱۳ (به روسی: Союз )(به معنای اتحاد) هشتمین مأموریت سرنشین دار سازمان فضایی شوروی به سمت ایستگاه فضایی سالیوت۷ و یک ماموریت های بی سابقه برای تعمیر و فعال سازی دوباره آن ایستگاه بود. مقامات شوروی پس از باخبر شدن از مشکل اساسی در سامانه های خورشیدی و تامین انرژی سالیوت۷ تصمیم به انجام یک ماموریت دشوار و سریع گرفتند. فیلم سالیوت-۷ از روی حوادث این ماموریت ساخته شده است.

خدمه مأموریت[ویرایش]

شماره	نام	ملیت	تعداد پرواز	نقش عملیاتی	تصویر	جایگاه عملکردی بر اساس شماره
1	ولادیمیر جانی‌بک‌اف		۵	فرمانده
2	ویکتور ساوینیخ		۲	مهندس پرواز

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Soyuz T-13». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Союз Т-13». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای روسی.

پیوند به بیرون[ویرایش]

http://www.spacefacts.de/mission/english/soyuz-t13.htm

جستارهای وابسته[ویرایش]