زمین‌دار
زمین‌دار در شبه قاره هند یک فرمانروای فئودال خودمختار یا نیمه خودمختار یک زمینداری (املاک فئودالی) بود. خود این اصطلاح در زمان امپراتوری گورکانی، ماراتاها و بعداً انگلیسی‌ها شروع به استفاده از آن به عنوان مترادف بومی برای «ملاک» کردند. آنها معمولاً ارثی بودند و حق جمع‌آوری مالیات از طرف دادگاه‌های امپراتوری یا برای مقاصد نظامی را داشتند. آنها معمولاً اشراف‌زاده بودند.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Metcalf, Barbara Daly (1984). Moral conduct and authority: the place of adab in South Asian Islam. University of California Press. p. 269. ISBN 978-0-520-04660-3. Archived from the original on 8 March 2023. Retrieved 15 November 2015.