پرش به محتوا

دستگاه برد کوتاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک دستگاه برد-کوتاه (SRD) که توسط سفارش‌نامه ۷۰–۰۳ ECC توضیح داده شده‌است، یک دستگاه فرستنده فرکانس-رادیویی است که در مخابرات برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شود که توانایی پایینی در ایجاد تداخل مخرب برای سایر تجهیزات رادیویی دارد.

دستگاه‌های برد-کوتاه فرستنده‌های کم-مصرفی هستند که معمولاً به توان تابشی مؤثر (ERP) 25 تا ۱۰۰ میلی‌وات یا کمتر، بسته به باند فرکانسی، محدود می‌شوند، که برد مفید آنها را به چند صد متر محدود می‌کند و نیازی به مجوز از کاربران خود ندارد.

فناوری‌های بی‌سیم برد-کوتاه شامل بلوتوث، وای-فای، مخابرات میدان-نزدیک (NFC)، فراپهن‌باند (UWB) و IEEE ۸۰۲٫۱۵٫۴ است. آنها توسط تراشه‌های ساخته‌شده به عنوان مدار مجتمع آراف سیماس (مدار آراف) پیاده‌سازی می‌شوند.[۱][۲] تا تاریخ ۲۰۰۹، تراشه‌های بی‌سیم برد-کوتاه سالانه تقریباً ۱٫۷ میلیارد دستگاه ارسال می‌شوند که بلوتوث بیش از ۵۵ درصد از محموله‌ها و Wi-Fi حدود ۳۵ درصد از محموله‌ها را تشکیل می‌دهد.[۳]

کمیسیون اروپا از طریق CEPT و ETSI تخصیص چندین باند دستگاه را برای این اهداف الزامی می‌کند، پارامترهای استفاده از آنها را محدود می‌کند و شیوه‌نامه‌هایی برای جلوگیری از تداخل رادیویی ارائه می‌دهد.[۴][۵][۶]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Happich, Julien (24 February 2010). "Global shipments of short range wireless ICs to exceed 2 billion units in 2010". EE Times. Retrieved 25 October 2019.
  2. Veendrick, Harry J. M. (2017). Nanometer CMOS ICs: From Basics to ASICs. Springer. p. 243. ISBN 978-3-319-47597-4.
  3. Happich, Julien (24 February 2010). "Global shipments of short range wireless ICs to exceed 2 billion units in 2010". EE Times. Retrieved 25 October 2019.
  4. CEPT/ERC REC 70-03 بایگانی‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine (22 August 2011)
  5. ETSI EN 300 220-1 v2.3.1 (2010-02). Table 5.
  6. IDA Singapore: Technical specifications for short-range devices

پیوند به بیرون[ویرایش]