خودکاوند
این روستا واقع در بخش بالا طالقان بالاتر از روستای گلیرد و مسیر ورودی روستا بعد از سوج خاخی اول منگلان ورودی روستاهای گوران که در امتداد جاده ان به روستای خودکاوند ختم می‌گیردد. دارای زمستان‌هایی سرد و یخبندان‌های زیاد.[۱] مردم این روستا زبان خود را تاتی می‌دانند که از زبان‌های ایرانی شمال غربی است.[۲][۳]
مناطق دیدنی[ویرایش]
- دره باران چشمه
- دره لو
- دودره
- کوه اسپی سنگ دارای یخچال طبیعی
- گرد کوه تپه
- درهٔ اسکول[۴]
خرمندگاه بنی کن ول گوشه سه‌ماهه
نوی سر -آسیابی در - خراباسیودر - رودخانه - ماه بلی چشمه - دیوکمران - اسکولی در - گل کندان - خرای چال - معمه کای چال- سرینچال - لتونی دره - سودی کش -کنگر چشمه- قله اسبی سنگ - پس کمر - گزنایورد گردن -هفت چشمه -مریم کری دره- خر تیره -تنقولی سر - درازو- دیراجای گردن - پسی چال - خوردچالی سر
پانویس[ویرایش]
- ↑ وب سایت روستاهای ایران. «روستای خودکاوند». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۴.
- ↑ کتاب «اورازان»، جلال آل احمد، ۱۳۳۳
- ↑ رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد ١، ص ٢٣٢.
- ↑ سایت غارهای ایران. «غار روستای خودکاوند». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۴.
منابع[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد یک مکان جغرافیایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |