حفیظ (اسماء الله الحسنی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اسلام
از سلسله مقالات دربارهٔ:

باورها توحید خدا در اسلام پیامبران در اسلام کتب مقدس در اسلام فرشتگان در اسلام فرجام‌شناسی اسلامی
ارکان اسلام شهادتین نماز (اسلام) زکات روزه در اسلام حج
منابع اسلامی قرآن سنت حدیث تفسیر قرآن قرآن شیعی قصص الانبیاء فقه احکام اسلام علم کلام
شخصیت‌ها محمد اهل بیت خلفای راشدین امامان شیعه صحابهٔ محمد
مذاهب اسلامی تسنن تشیع تصوف اباضیه قرآنیان احمدیه مسلمان بدون مذهب
علوم حدیث تفسیر فقه کلام فلسفه عرفان
تاریخ اسلام گاه‌شمار تاریخ اسلام امویان عباسیان فاطمیان مملوکان عثمانیان صفویان گسترش اسلام
جغرافیا مکه مدینه بیت‌المقدس کوفه نجف کربلا سامرا کاظمین مشهد قم شیراز کاشمر دمشق جهان اسلام (کشورهای اسلامی)
فرهنگ و جهان اسلام اسلام‌شناسی جانوران در اسلام هنر اسلامی تقویم اسلامی اسلام و کودکان ختنه کردن فهرست کشورها بر پایه جمعیت مسلمان مذاهب اسلامی اقتصاد اسلامی جهان اسلام فرهنگ اسلامی علوم در جهان اسلام تعلیم و تربیت در اسلام اخلاق اسلامی جن‌گیری در اسلام فمینیسم اسلامی اعیاد اسلامی فلسفه اسلامی سیاست در اسلام زن در اسلام دگرباشان جنسی و اسلام برده‌داری در اسلام مدرسه (اسلام) نگرش‌های اسلامی به علم بانکداری اسلامی موسیقی در جهان اسلام شعر اسلامی جنبه‌های سیاسی اسلام دعوت (اسلام) اسلام و انسانیت مسجد عرفان تصوف
موضوعات مرتبط ارتداد در اسلام نسخ در اسلام نقد اسلام محمد قرآن حدیث اسلام و دیگر ادیان اسلام‌گرایی اسلام و خشونت تروریسم اسلامی تروریسم اسلامی در اروپا فهرست حملات تروریستی اسلام‌گرایان اسلام و جنگ اسلام‌هراسی جهاد فقه نظامی اسلامی فهرست اصطلاحات اسلام فرهنگ جامعه
درگاه اسلام
ن ب و

حفیظ (به عربی: الحفیظ) از اسمای حسنای خدا و با «محافظ» در معنا نزدیک و مفید مبالغه است.

قرآن[ویرایش]

واژه حفیظ ۸۰ بار در قرآن کریم به کار رفته‌است که تنها در سه مورد (هود / ۱۱، ۵۷؛ سبأ / ۳۴، ۲۱؛ شوری / ۴۲، ۶) صفت خداست.

براساس روایات، «حفیظ» و «حافظ» دو اسم از ۹۹ اسمی هستند که احصاء و حفظ آن‌ها مایه درآمدن به بهشت است.^[۱]^[۲]

منابع[ویرایش]

↑ معجم الفروق اللغویه، ابوهلال العسکری (م. ۳۹۵ ق)، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۲ ق؛ معجم مقاییس اللغه، ابن فارس (م. ۳۹۵ ق)، به کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، ۱۴۰۴ ق. ص ۱۸۰.
↑ کنزالعمال، المتقی الهندی (م. ۹۷۵ ق)، به کوشش السقاء، بیروت، الرسالة، ۱۴۱۳ ق؛ لسان العرب، ابن منظور (م. ۷۱۱ ق)، قم، ادب الحوزة، ۱۴۰۵ ق، ج ۱، ص ۴۴۹

برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]

https://quran.isca.ac.ir/fa/Cyclopedia/240/70593 پرتال جامع علوم و معارف قرآن

این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

نام‌های نیکوی خداوند در قرآن

مقالات مرتبط: اسم اعظم، نام‌های خدا در قرآن