حجر ارمنی
حجر ارمنی که در زبان لاتینی "Lapis armenius" و به یونانی"lithos armeniakos" گفته می‌شود، احتمالاً ترکیبی از اکسی استات مس، آزوریت با فرمول شیمیایی 2CuCO³. Cu[OH]² و مالاگیت با فرمول شیمیایی CuCO³.Cu[OH]² باشد.
سنگی سست با رنگ لاجوردی غباری و گاهی سرخ رنگ که از ارمنستان می‌آورند.[۱][۲]
خواص و کاربرد[ویرایش]
در طب سنتی بعد از غسل دادن و تدبیر، به‌عنوان مسهل خلط سودا به کار برده می‌شود.
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ابن سینا، قانون در طب، ۲: ۱۶۶.
- ↑ اعظم خان، محیط اعظم، ۱: ۶۰۹.
منابع[ویرایش]
- کتاب‌ها
- بیرونی، ابوریحان (۱۳۷۰). الصیدنه فی الطب. ج. ۱. ترجمهٔ عباس زریاب. تهران: مرکز نشر دانشگاهی تهران. ص. ۲۰۱.
- ابن سینا، حسین (۱۳۷۰). قانون در طب. ج. ۲. ترجمهٔ عبدالرحمان شرفکندی. تهران: سروش. ص. ۱۶۶.
- مومن حسینی، محمد (۱۳۷۳). تحفه حکیم مومن. تهران: انتشارات مصطفوی. ص. ۸۴.
- جرجانی، اسماعیل (۱۳۵۶). ذخیره خوارزمشاهی. ج. ۱. به کوشش دکتر سید جلال مصطفوی کاشانی. تهران: انتشارات انجمن آثار ملی.
- حکیم محمد اعظم خان، حکیم محمد (۱۳۹۴). محیط اعظم. ج. ۲. به کوشش رشید تفقد. تهران: المعی. ص. ۱۶۸۰. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۷۶۵۸-۰۰-۰.