جوانه (گیاه‌شناسی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جوانه راش اروپایی (Fagus sylvatica).

در گیاه‌شناسی، جوانه (به انگلیسی: Bud)، شاخه‌ای رشدنیافته یا جنینی است و معمولاً در کنار برگ یا نوک ساقه قرار می‌گیرد. پس از تشکیل، جوانه ممکن است برای مدتی در حالت خفته باقی بماند، یا ممکن است فوری ساقه تشکیل دهد. جوانه‌ها ممکن است برای رشد گل یا شاخه‌های کوتاه تخصصی باشند یا ممکن است پتانسیل رشد کلی شاخه را داشته باشند. اصطلاح جوانه در جانورشناسی نیز به کار می‌رود، جایی که به رشدی از بدن اشاره دارد که می‌تواند به یک فرد جدید تبدیل شود.

پولک‌های جوانه گل آذین در Halesia carolina
دسته‌بندی جوانه‌های گیاهی

جوانه‌ها اغلب در شناسایی گیاهان سودمند هستند، به ویژه برای گیاهان چوبی در زمستان که برگ‌ها ریخته‌اند.[۱] جوانه‌ها را می‌توان بر پایه معیارهای مختلف طبقه‌بندی و توصیف کرد: مکان، وضعیت، ریخت‌شناسی و کارکرد.

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Trelease, W. (1967) [1931], Winter botany: An Identification Guide to Native Trees and Shrubs, New York: Dover Publications, Inc, ISBN 0-486-21800-7