جان شاو بیلینگز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان شاو بیلینگز
جان شاو بیلینگز ۱۸۹۶
رئیس انجمن کتابخانه‌های آمریکا
دوره مسئولیت
۱۹۰۱ – ۱۹۰۲
پس ازهنری جیمز کار
پیش ازجیمز کندال هاسمر
اطلاعات شخصی
زاده۱۲ آوریل ۱۸۳۸
آلنسویل، ایندیانا، ایالات متحده
درگذشته۱۱ مارس ۱۹۱۳ (۷۴ سال)
نیویورک، ایالات متحده
آرامگاهقبرستان ملی آرلینگتون
همسر(ان)کیت ام استیونز (ا. ۱۸۶۲–۱۹۱۲)
فرزندان۵
امضا
خدمات نظامی
وفاداریایالات متحده آمریکا ایالات متحده
خدمت/شاخهارتش اتحادیه
درجه ستوان یکم
یگانارتش پوتوماک
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ داخلی آمریکا
کتابخانه جراح عمومی توسط جان شاو بیلینگز ساخته شده‌است
پرتره در کتابخانه ملی پزشکی توسط سسیلیا بوکس ۱۸۹۵

جان شاو بیلینگز (به انگلیسی: John Shaw Billings) (۱۲ آوریل ۱۸۳۸–۱۱ مارس ۱۹۱۳) کتابدار، طراح ساختمان و جراح آمریکایی بود. با این حال، وی بیشتر به عنوان مدرن‌ساز دفتر کتابخانه جراحی ارتش شناخته می‌شود. کار او با اندرو کارنگی منجر به توسعه و خدمت به عنوان اولین مدیر کتابخانه عمومی نیویورک شد. بیلینگز بر ساختمان کتابخانه جراحی عمومی، که اولین کتابخانه جامع پزشکی در کشور آمریکا بود، نظارت داشت. به دلیل رویکرد خود در زمینه بهبود بهداشت عمومی و بیمارستان‌ها، بیلینگز ریاست بخش آمار حیاتی دفتر سرشماری ایالات متحده را بر عهده داشت و بر جمع‌آوری آماری سرشماری نظارت داشت. بیلینگز با رابرت فلچر، Index Medicus، راهنمای ماهانه پزشکی معاصر را که به مدت ۱۶ ماه تا زمان بازنشستگی در موزه پزشکی و کتابخانه ادامه داشت، تهیه کرد.[۱] در اواخر کار خود با ارتش، بیلینگ به وزیر خزانه‌داری ایالات متحده در تنظیم سازمان بیمارستان‌های نظامی کمک کرد. با اعتبار روزافزون خود در زمینه پزشکی، بیلینگ همچنین بر کارهای انجام شده برای کمک به کسانی که با تب زرد مبارزه می‌کنند، نظارت داشت. وی همچنین به عنوان مشاور پزشکی بیمارستان جان هاپکینز، گزارش‌های تألیف در مورد معیارهای برنامه‌های درسی پزشکی و پرستاری و طراحی بیمارستان خدمت کرد. اگرچه نام او در «چهار بزرگ» مشهور در هاپکینز موجود نیست، اما بیلینگز با استفاده از معماری، زیرساخت‌ها و برنامه درسی بیمارستان جانز هاپکینز، کمک بزرگی به دانشکده پزشکی جانز هاپکینز کرد.[۲]

زندگی‌نامه[ویرایش]

اوایل زندگی[ویرایش]

جان شاو بیلینگز در ۱۲ آوریل ۱۸۳۸ در آلنسویل، شهرستان سوئیس، ایندیانا متولد شد.[۳] در یک قرن قبل، خانواده پدرش پس از ترک انگلیس در سال ۱۶۵۴ به سیراکیوس، نیویورک نقل مکان کردند. پدرش در ساراتوگا، نیویورک به دنیا آمد و از بستگان ویلیام بیلینگ بود. مادر بیلینگ، ابی شاو بیلینگز، در رایهام، ماساچوست متولد شد.[۴] در سال ۱۸۴۳، خانواده بیلینگز به رود آیلند نقل مکان کردند و بعداً به دلیل جابجایی پدر به عنوان مدیر پست، به آلنسویل، ایندیانا بازگشتند.[۵] در دوران کودکی، بیلینگز در پراویدنس، رود آیلند و ایندیانا تحصیل کرد. او عشق مادرش به مطالعه را به ارث برد و زبان‌های لاتین و یونانی را آموخت. به دلیل علاقه به یادگیری و تحصیل در سال ۱۸۵۲، در سن چهارده سالگی، بیلینگز وارد دانشگاه میامی در آکسفورد، اوهایو شد.[۶] در طول پنج سال حضور در این دانشگاه، او بیشتر وقت خود را به مطالعه در کتابخانه می‌گذراند. در سال ۱۸۵۷، بیلینگ از دانشگاه میامی در رشته خود فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد در کالج پزشکی سین سیناتی اوهایو، (امروز کالج پزشکی دانشگاه سین سیناتی) پذیرفته شد. بیلینگ در سال ۱۸۶۰ مدرک پزشکی خود را دریافت کرد. پایان‌نامه وی در مورد «درمان جراحی صرع» از طرف دانشکده جلب توجه کرد زیرا نشانه‌های دقیقی از تحقیقات و عملیات انجام شده در آن زمان را ارائه می‌داد.[۷]

حرفه پزشکی جنگ داخلی[ویرایش]

با استقرار در سینسیناتی، بیلینگز تصمیم به ادامه عمل جراحی گرفت. وی با امید به بهبود خدمات بیمارستانی در جبهه‌های جنگ، به عنوان متخصص آناتومی در کالج پزشکی سینسیناتی شناخته شد. با این حال، در سال ۱۸۶۱، وی پیشنهاد دستیاری جراح را رد کرد.[۶] در عوض در سال ۱۸۶۱، بیلینگز برای آزمون ارتش منظم شرکت کرد. با این حال، هیچ جای خالی در ارتش در دسترس نبود، بنابراین وی به عنوان دستیار جراح در بیمارستان اتحادیه در جرج‌تاون منصوب شد. یک سال پس از آن، در ۱۶ آوریل، بیلینگ به عنوان ستوان درجه یک مأمور شد و پس از انتقال مجدد عملیات بیمارستان یونیون به کلیفبورن، مسئولیت توسعه بیمارستان کلیفبورن را در جرج تاون بر عهده گرفت. در اوت همان سال، وی به بیمارستان عمومی Satterlee، بیمارستان جدیدی در غرب فیلادلفیا منتقل شد. پس از چندین ماه خدمت به عنوان افسر اجرایی در بیمارستان، در مارس ۱۸۶۳ به ارتش پوتوماک هدایت شد و به یگان پیاده‌نظام یازدهم به لشکر سایکس مید سپاه منصوب شد.

حرفه پزشکی پس از جنگ داخلی[ویرایش]

پس از جنگ داخلی، بیلینگز از حدود سال ۱۸۶۷ تا ۱۸۹۵ هدایت کتابخانه جراحی ارتش را بر عهده گرفت. در این مدت، بیلینگز کتابخانه را از ۲۳۰۰ جلد به ۱۲۴۰۰۰ جلد رساند و آن را به بزرگ‌ترین کتابخانه پزشکی در قاره آمریکا تبدیل کرد. هنگامی که بیلینگز کتابخانه را راه‌اندازی کرد، محتوای آن در درجه اول توسط نویسنده و در مرحله دوم توسط موضوع طراحی شده بود. بیلینگز کاتالوگ را با فهرست نویسنده و موضوع دوباره طراحی کرد. با این حال، فهرست او نمی‌توانست پاسخگوی مطالبات افزایش یافته باشد، بنابراین او یک سیستم نمایه‌سازی جداگانه برای نشریات پزشکی ایجاد کرد که به عنوان Index Medicus معروف شد.

بیلینگز بر جمع‌آوری و جدول‌بندی آمارهای حیاتی سرشماری‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ ایالات متحده نظارت داشت. وی هنگام معرفی سیستم کارت پانچ محاسبه آمار حیاتی با روش‌های الکترو مکانیکی، که پس از آن در سرشماری سال ۱۸۹۰ اجرا شد، نقش مهمی ایفا کرد.[۶]

وی پس از ترک دفتر جراح عمومی، کتابخانه‌های نیویورک را یکپارچه کرد و از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۱۳ کتابخانه عمومی نیویورک را راه‌اندازی کرد. سیستم کارت پانچ که او در سرشماری‌های ایالات متحده معرفی کرد، بیشتر در ساخت کتابخانه عمومی نیویورک مورد استفاده قرار گرفت. این بیلینگز بود که به اندرو کارنگی الهام بخشید تا ۵ میلیون دلار برای ساخت شصت و پنج کتابخانه شعبه اصلی در سراسر نیویورک و ۲۵۰۹ کتابخانه در شهرها و شهرهای آمریکای شمالی و انگلیس فراهم کند. در طول ساخت کتابخانه، بیلینگز فهرست‌بندی مجدد آثار را از بنیادهای Lenox , Tilden و Astor که برای تشکیل کتابخانه در سال ۱۸۹۵ مورد استفاده قرار گرفت، انجام داد. بیلینگز همچنین مرد جوانی به نام هری میلر لیدنبرگ را استخدام کرد تا به عنوان دستیار شخصی و مدیریت مرجع وی کار کند. لیدنبرگ اقدامات جمع‌آوری بیلینگز را گسترش داد و سرانجام از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۱ به عنوان مدیر NYPL خدمت کرد.[۸]

بیلینگ سردبیر ارشد کتاب‌هایی بود که گزارش کار کمیته پنجاه نفره برای بررسی مسئله مشروبات الکلی در اوایل دهه ۱۹۰۰ را ارائه دادند. این کمیته دربارهٔ فعالیتها و انتشارات بخش آموزش اعتدال علمی اتحادیه اعتدال مسیحیان زن (WCTU) تحقیق کرد.[۹]

وابستگی به دانشگاه جان هاپکینز[ویرایش]

بررسی اجمالی[ویرایش]

درگیری بیلینگ با دانشگاه جانر هاپکینز از اواخر دهه ۱۸۷۰ با آغاز برنامه‌های وی برای بیمارستان آغاز شد و در سال ۱۸۸۹ با رد سمت سرپرست بیمارستان پایان یافت.[۸]

معماری بیمارستان[ویرایش]

نمای خارجی بخش هشت ضلعی بیمارستان جان هاپکینز. این یکی از طرح‌های اصلی بیمارستان در بیلینگز بود.[۱۰]
نقشه‌های معماری جان شاو بیلینگز در بیمارستان خانگی سرباز در واشینگتن دی سی شامل طرحی بود که از یک زیرزمین با کانال‌های هوای تازه و یک دستگاه گرمایشی استفاده می‌کرد. این مورد در طرح‌های وی در بیمارستان جان هاپکینز گنجانیده شد.[۱۱]

بیلینگ به دلیل کار در برنامه‌ریزی ساخت بیمارستان دانشگاه جانز هاپکینز مشهور است. وی با طراحی ساختمانهای اصلی بیمارستان جانز هاپکینز که در سال ۱۸۸۹ افتتاح شد و همچنین جستجوی ملی و بین‌المللی برای یافتن دانشکده ابتدایی برای دانشگاه جان هاپکینز اعتبار دارد. وی طرح‌های سازمان و ساخت بیمارستان را در سال ۱۸۷۳ تهیه کرد و همچنین طرح غرفه ساخت و ساز را پیشنهاد داد، که به زودی به طرحی مورد استفاده در سراسر کشور تبدیل شد. طراحی بیمارستان با الهام از سفرهای بیلینگز به چندین بیمارستان در سراسر اروپا انجام شد. او ایده‌های اروپایی در مورد تهویه را در نظر گرفت و آنها را در محیط بیمارستان به کار برد، که با توجه به متغیر بودن هوا در بالتیمور، عامل مهمی بود که باید در نظر گرفت. علاوه بر این، بیلینگز به‌طور عمدی سیم کشی برق را در برنامه‌های خود قرار داد و این ظرفیت‌های طراحی را برجسته می‌کند.[۸] به دلیل کمک‌های وی است که بعداً بنایی با گنبد مارک تجاری بیمارستان برای بیلینگز نامگذاری شد.[۱۲]

زیرساخت بیمارستان[ویرایش]

بیلینگز در زیرساخت‌های بیمارستان نقش داشت، زیرا او گزارش‌های زیادی در مورد آموزش کارکنان بیمارستان و سازمان مدیریت بیمارستان نوشت.[۱۲] او اهمیت انتخاب افرادی را که در بیمارستان کار می‌کنند درک کرد. با استخدام افراد مناسب، بیلینگ معتقد بود که می‌توان از بسیاری از خطاهای پزشکی جلوگیری کرد و در نتیجه کارایی بیمارستان بهبود می‌یابد. ویلیام هنری ولش یکی از این افراد بود که وی را برای استخدام به دانیل کویت گیلمن توصیه کرد.[۸]

برنامه درسی دانشکده پزشکی دانشگاه جانر هاپکینز[ویرایش]

بیلینگ به عنوان مشاور اصلی گیلمن، مسئول مهندسی و اجرای زیرساخت‌های آموزشی اولیه دانشکده پزشکی جانز هاپکینز، فعالیت می‌کرد. در یک دوره زمانی که انبوهی از دانشجویان برای پزشک شدن آموزش می‌دیدند، بیلینگز تصمیماتی را اتخاذ کرد تا از کیفیت دانشجویان ورودی و فارغ‌التحصیل دانشکده پزشکی اطمینان حاصل کند.[۱۳] برای رسیدن به این هدف، بیلینگز با نیاز به مدرک لیسانس شرایط ورود به این دانشکده را سخت‌تر کرد.[۶] علاوه بر این، وی پیشنهاد داد که برنامه درسی، یک برنامه چهار ساله باشد که متشکل از دوره‌های کوچک باشد.

برنامه‌های درسی پزشکی بیلینگز و تقسیم دانشکده‌ها به بخش‌های مبتنی بر تخصص، پایه و اساس احیای مجدد دانشکده‌های پزشکی مدرن در ایالات متحده را ایجاد کرد. صندلی‌های دپارتمان دانشکده پزشکی به‌طور مشترک رئیس خدمات بیمارستان هاپکینز بودند و به هر دو سازمان امکان می‌دادند از تخصص خود بهره‌مند شوند. بیلینگ همچنین در تعیین فلسفه، ساختار، سازمان و اعضای هیئت علمی دانشکده پزشکی جانز هاپکینز نقش بسزایی داشت.

بیلینگز، با دانستن پتانسیل تحقیق در مورد بیماری‌ها و همچنین توانایی برای درمان مؤثر آنها، بر موقعیت منحصر به فرد دانشکده پزشکی هاپکینز در بالتیمور تأکید کرد.[۸] بنابراین بیلینگز خواستار آزمایشگاه‌های بالینی در دانشکده پزشکی شد، ایده ای که از دیگر موسسات معتبر مانند هاروارد و مدارس در میشیگان و پنسیلوانیا الهام گرفته شده‌است.

مشارکت‌های علمی[ویرایش]

خدمات بهداشت عمومی[ویرایش]

در طول سال‌های ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۴، بیلینگ توسط وزیر خزانه داری منصوب شد تا شرایط بهداشتی خدمات بیمارستان دریایی را بررسی و گزارش کند. با این انتصاب، بیلینگز برای بازرسی و ارائه توصیه‌هایی برای بهبود سیاست‌های بهداشتی بیمارستان‌ها، مجبور شد به سراسر ایالات متحده سفر کند. مطابق با توصیه‌های بیلینگز، وزیر خزانه‌داری با بیان اینکه «وضعیت بیمارستان‌های دریایی طی سال گذشته بهبود یافته‌است، مشارکت‌های بیلینگ را در بهبود بیمارستان‌ها تأیید کرد. … سهم اصلی او در خدمات بیمارستان این بود که توانست روشهای سازمان را از دست سیاسی خارج کرده و آنها را با کسانی که دارای روشهای سازماندهی نظامی بودند پیوند دهد.» این سرویس به عنوان خدمات بهداشت عمومی شناخته شد، این شاخه از دولت است که با کادر پزشکی ارتش و نیروی دریایی برای پیشگیری بیشتر پزشکی پیشگیری کار می‌کند.[۱۴]

تب زرد[ویرایش]

در سال ۱۸۷۹ بیلینگ با دکتر چارلز اف. فولسوم، سرهنگ جورج ای. وارینگ، جونیور و سایر اعضای شورای ملی بهداشت از شهروندان ممفیس، تنسی نظرسنجی کرد تا اطلاعات مربوط به شیوع تب زرد در شهر را جمع‌آوری کند. روزنامه‌های محلی به دلیل کاهش موارد تب زرد پس از مراجعه وی، از توصیه‌های وی به اعضای هیئت مدیره شهر در مورد سیاست‌های بهداشتی «مقوی معجزه آسا» نام بردند. بیلینگز جزئیات یافته‌های خود در مورد این بیماری را در مقاله خود در International Review در ژانویه ۱۸۸۰ منتشر کرد. وی در مقاله خود، علت این بیماری را «یک ارگانیسم دقیقه ای تا حدی مانند گیاه مخمر، یا ممکن است محصول یک ارگانیسم مانند الکل» باشد. علاوه بر جزئیات علت احتمالی بیماری، بیلینگز همچنین در مورد مشاهداتی که در مورد بیماران دیده بود، نوشت. این مشاهدات شامل بیماری، علائم جسمی و احتمال انتقال آن در مناطقی بود که مردم آنها مبتلا شده بودند. او در مقاله خود توضیح می‌دهد که: «تب زرد نمی‌تواند به جایی برود مگر اینکه آن را بکشد»، که به عنوان تئوری اولیه انتشار تب زرد توسط پشه‌ها عمل می‌کند.[۱۵]

دستاوردهای قابل توجه[ویرایش]

مشارکت در کتابخانه ملی پزشکی[ویرایش]

بیلینگز که یک جراح ارشد در جنگ بود، دفتر کتابخانه جراح عمومی (کتابخانه ملی پزشکی فعلی) را که مرکز سیستم‌های اطلاعات پزشکی مدرن است، ساخت.[۱۶] به عنوان دستیار او در دفتر آمار، توسعه یافته هرمان هولریث بود. این منشأ سیستم کارت پانچ رایانه‌ای بود که تا دهه ۱۹۷۰ بر دستکاری داده‌های آماری مسلط بود. کارت‌های پانچ برای اولین بار هنگامی که بیلینگ به عنوان سرپرست سرشماری یازدهم (۱۸۹۰) فعالیت می‌کرد، مورد استفاده قرار گرفت و به سرعت توسط دفاتر سرشماری، شرکت‌های بیمه و شرکت‌های بزرگ در سراسر جهان سازگار شد. هنگامی که متوجه شد یک کتابخانه وجود ندارد که منابع لازم برای تحقیقاتش را داشته باشد، هنگامی که روی تز دکترای خود کار می‌کرد ایده این کتابخانه به ذهنش خطور کرد. برای رفع این مشکل، John Shaw Billings مجموعه ای ساخت و همچنین فهرست-فهرست‌ها را ایجاد کرد. در زمان بازنشستگی بیلینگ از ارتش، او قبلاً ۱۱۶٬۸۴۷ کتاب و ۱۹۱٬۵۹۸ جزوه را برای کتابخانه جمع‌آوری کرده بود.[۱۲] این مجموعه کتابخانه ملی پزشکی را تشکیل داده و از آن زمان تاکنون گسترش یافته‌است.

ساختمان‌سازی بیلینگ[ویرایش]

بیلینگ از زمان جنگ داخلی به تخصص خود در ساخت بیمارستان مشهور بود. او نقش بسزایی در طراحی بیمارستان جان هاپکینز، ساخت نقشه‌ها و کامل‌کردن طرح برای آموزش عالی داشت. بیلینگ همچنین به برنامه‌ریزی برای ساخت شش مؤسسه دیگر، از جمله بیمارستان دیگری کمک کرد.[۱۲] وی بخاطر کمک‌هایش در ارتش ایالات متحده شناخته شده‌است. سازمان‌دهی موفق وی در بیمارستان‌های ارتش، وی را برای ادامه کار در برنامه‌ریزی بیمارستان آماده کرد. با وجود تغییرات زیادی از زمان افتتاح در سال ۱۸۸۹، ورودی اصلی بیمارستان جانز هاپکینز به همان صورت باقی مانده‌است و به عنوان ساختمان بیلینگز شناخته می‌شود.

شاهکارهای دیگر[ویرایش]

  • در سال ۱۸۹ بورسیه افتخاری کالج سلطنتی جراحان در ایرلند را دریافت کرد.[۱۷]
  • در سال ۱۸۹۹ به عنوان عضوی از انجمن عتیقه جویی انتخاب شد.[۱۸]
  • در سال ۱۹۱۲ به عنوان همیار آکادمی هنر و علوم آمریکا انتخاب شد.

زندگی شخصی[ویرایش]

بیلینگز در ۳ سپتامبر ۱۸۶۲ در کلیسای سنت جان، جورج تاون (واشینگتن دی سی) با کیت ام استیونز ازدواج کرد. آنها پنج فرزند داشتند. همسرش در ۱۹ اوت ۱۹۱۲ درگذشت، که ضربه بزرگی به بیلینگز وارد شد.[۱۹] در طی چندین سال آخر زندگی خود، در سال ۱۸۹۰ به سرطان لب مبتلا شد و باعث شد وی به دلیل سرطان و عمل برداشتن مثانه صفراوی تحت عمل جراحی قرار گیرد. در ۱۱ مارس ۱۹۱۳، بیلینگز پس از عمل جراحی در سن ۷۴ سالگی در شهر نیویورک بر اثر ذات الریه درگذشت.[۲۰] وی با افتخارات و مراسم نظامی در گورستان ملی آرلینگتون به خاک سپرده شد.[۲۱][۲۲]

پرتره وی،[۲۳] توسط سیسیلیا بوکس نقاشی شده‌است که در سالن مطالعه اصلی کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده، جایی که چندین مجموعه از مقالات وی در آن قرار دارد، آویزان است.[۲۴]

آثار[ویرایش]

از میان نشریات او عبارتند از:[۲۵]

  • Billings, John (1884). The principles of ventilation and heating, and their practical application (PDF). New York: The Sanitary engineer. OL 20621328M. (NLM) 63110980R.
  • Mortality and Vital Statistics of the United States (1885)
  • Medical Museums" (1888) Online در گوگل بوکس[۲۶]
  • National Medical Dictionary (Two volumes, 1889)
  • Billings, John (1890). Description of the Johns Hopkins Hospital. Baltimore: [Press of I. Friedenwald]. (NLM) 68110400R.
  • Social Statistics of Cities (Six volumes, for the Eleventh Census)
  • Billings, John (June 17, 1902). Some Library Problems of To-Morrow. American Library Association.
  • Physiological Aspects of the Liquor Problem (1903)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Office of Medical History - Colonel John Shaw Billings". history.amedd.army.mil. Retrieved 2017-05-01.
  2. ↑ Molnar, Heather. "The Four Founding Physicians". www.hopkinsmedicine.org (به انگلیسی). Archived from the original on 14 June 2018. Retrieved 2020-04-15.
  3. ↑ The National Cyclopaedia of American Biography. Vol. IV. James T. White & Company. 1893. p. 78. Retrieved 2020-12-02 – via Google Books.
  4. ↑ "John Shaw Billings | American surgeon and librarian". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2020-04-15.
  5. ↑ "John Shaw Billings Centennial" (PDF). Retrieved 14 April 2017.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ "John Shaw Billings facts, information, pictures | Encyclopedia.com articles about John Shaw Billings". www.encyclopedia.com (به انگلیسی). Retrieved 2017-05-01.
  7. ↑ "Editorial". Military Medicine (به انگلیسی). 128 (6): 551–552. 1963-06-01. doi:10.1093/milmed/128.6.551. ISSN 0026-4075.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ Molnar, Heather. "But First There Was Billings". www.hopkinsmedicine.org (به انگلیسی). Archived from the original on 6 August 2020. Retrieved 2020-04-15.
  9. ↑ "John Shaw Billings". publicquotes.com. Retrieved 2020-05-05.
  10. ↑ Walsh, Kieran (2016-04-27), "Octagon Ward at Johns Hopkins Hospital", Medical Education, CRC Press, pp. 183–184, doi:10.1201/b21484-89, ISBN 978-0-429-15439-3
  11. ↑ Schrier, Robert W. (1993-09-15). "Back to the Old Soldiers' Home?". Hospital Practice. 28 (9): 11–12. doi:10.1080/21548331.1993.11442839. ISSN 2154-8331. PMID 8366149.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ "John Shaw Billings Centennial" (PDF). Retrieved 14 April 2017.
  13. ↑ Shryock, Richard Harrison (1969). "The unique influence of the Johns Hopkins University on American medicine". Acta Historica Scientiarum Naturalium et Medicinalium (به انگلیسی). Amsterdam: Swets & Zeitlinger. 10: 1–77. OCLC 248325133. PMID 13079581.
  14. ↑ Mitchell, S. W. (1913-12-12). "Memoir of John Shaw Billings". Science. 38 (989): 827–833. Bibcode:1913Sci....38..827W. doi:10.1126/science.38.989.827. ISSN 0036-8075. PMID 17733123.
  15. ↑ Mitchell, S. W. (1913-12-12). "Memoir of John Shaw Billings". Science. 38 (989): 827–833. Bibcode:1913Sci....38..827W. doi:10.1126/science.38.989.827. ISSN 0036-8075. PMID 17733123.
  16. ↑ James H. Cassedy, "Numbering the North's Medical Events: Humanitarianism and Science in Civil War Statistics," Bulletin of the History of Medicine, (1992) 66#2 pp 210-233
  17. ↑ "John Shaw Billings facts, information, pictures | Encyclopedia.com articles about John Shaw Billings". www.encyclopedia.com (به انگلیسی). Retrieved 2017-05-01.
  18. ↑ American Antiquarian Society Members Directory
  19. ↑ "John Shaw Billings | ASIS&T". www.asist.org (به انگلیسی). Archived from the original on 8 August 2017. Retrieved 2017-05-03.
  20. ↑ Mitchell, S. (August 1917). "Biographical Memoir of John Shaw Billings" (PDF). Retrieved April 20, 2017.
  21. ↑ Garrison, F. H. , & Hasse, A. R. (1915). John Shaw Billings. (p. 328-329)
  22. ↑ "Billings, John S". ANC Explorer. Retrieved April 12, 2021.
  23. ↑ "Objects of Art: Colonel John Shaw Billings, M.D." U.S. National Library of Medicine. 2012-02-27. Retrieved 2013-05-30.
  24. ↑ "John Shaw Billings Papers 1841-1975". National Library of Medicine.
  25. ↑ Lydenberg (1924)
  26. ↑ French translation (1888): [John Shaw] Billings. "Les musées médicaux". La Revue scientifique, p. 594, در گوگل بوکس. Vol. 42. An editor of the Revue (see footnote) considers that American medical museums have become an example for France.

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌نبشته دارای آثار اصیل مکتوبی است پیرامون:
جان شاو بیلینگز
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جان شاو بیلینگز موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جان_شاو_بیلینگز&oldid=39487672»