جام انگلو-ایتالین
| سال بنیان‌گذاری | ۱۹۷۰ |
|---|---|
| سال تعطیلی | ۱۹۹۶ |
| منطقه | انگلستان و ایتالیا |
| شمار تیم‌های حاضر | متفاوت |
| قهرمان آخر | جنوا |
| موفق‌ترین باشگاه | مودنا (۲ قهرمانی) |
جام انگلو-ایتالین (ایتالیایی: Coppa Anglo-Italiana، همچنین به عنوان رقابت باشگاه‌های انگلو-ایتالین اینتر-لیگ[۱] و از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶ با عنوان جام رقابت‌های الیتالیا، جام رقابت‌های تالبوت یا یادگار جیجی پروناچه) رقابت فوتبال منحل شده در اروپاست.
این مسابقات بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۶ به صورت متناوب بین باشگاه‌هایی از انگلیس و ایتالیا برگزار شد. این جام را جیجی پروناچه در سال ۱۹۶۹، به دنبال جام اتحادیه انگلو-ایتالین تأسیس کرد. اولین جام انگلو-ایتالین به عنوان یک تورنمنت سالانه از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳ برگزار شد. اولین فینال در همان ابتدای کار، به دلیل خشونت لغو و سویندن تون قهرمان اعلام شد. در طول دوران برگزاری، این مسابقات با خشونت و درگیری هواداران و همچنین بین بازیکنان در زمین شهرت داشت.[۲][۳] از سال ۱۹۷۶، این جام به عنوان یک تورنمنت نیمه‌حرفه‌ای بازگشت تا آنکه در سال ۱۹۸۶، بار دیگر منحل شد.
در سال ۱۹۹۲، جام انگلو-ایتالین دوباره به عنوان یک جام حرفه‌ای برای باشگاه‌های سطح دوم راه‌اندازی و جایگزین جام فول ممبرز انگلیس شد. نمایندگان ایتالیا تیم‌های سری بی بودند. این نسخه از جام به مدت چهار فصل تا سال ۱۹۹۶ اجرا شد، تا اینکه به دلیل تداخل با مسابقات دیگر متوقف شد. جام رقابت‌ها، طلایی و به ارتفاع ۲۲-اینچ (۵۶-سانتیمتر) بود که بر روی یک پایه چوبی نصب شده بود.[۴][۵]
تاریخچه[ویرایش]
دوران حرفه‌ای[ویرایش]
| سال | قهرمان | نایب-قهرمان |
|---|---|---|
| ۱۹۷۰ |  سویندن تَون
|
 ناپولی
|
| ۱۹۷۱ | بلکپول
|
بولونیا
|
| ۱۹۷۲ | رم
|
بلکپول
|
| ۱۹۷۳ | نیوکاسل یونایتد
|
فیورنتینا
|
از سال ۱۹۶۷، یک سهمیه از اینتر-سیتیز فیرز کاپ به قهرمان جام اتحادیه لیگ فوتبال تعلق گرفت،[۶] اما کوئینز پارک رنجرز به عنوان قهرمان آن فصل از جام اتحادیه، نتوانست وارد مسابقات شود چراکه یوفا در آن زمان اجازه حضور تیم‌های دسته سوم را در رقابت‌های اینتر-سیتیز فیرز کاپ نمی‌داد.[۲][۷] زمانی که دو سال بعد همین وضعیت برای سویندن تَون پیش آمد، در ازایش یک مسابقه رفت و برگشتی مقابل قهرمان آن سال کوپا ایتالیا، رم، ترتیب داده شد.[۲][۸] با استقبالی که از آن رویداد صورت گرفت، جام اتحادیه انگلو-ایتالین نامیده شد،[۲] و به عنوان راهی برای کسب درآمد برای پرداخت دستمزد بازیکنان در طول تعطیلات پایان فصل که به دلیل برگزاری جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ طولانی شده بود، جام انگلو-ایتالین در سال ۱۹۷۰ افتتاح شد.[۱]
در اولین دوره، شش تیم انگلیسی و شش تیم ایتالیایی شرکت کردند.[۲] این تیم‌ها به سه گروه متشکل از دو تیم انگلیسی و دو تیم ایتالیایی تقسیم شدند.[۹] هر پیروزی با امتیاز پاداش داده می‌شد و هر تساوی و هر گل زده با یک امتیاز.[۱۰][۱۱] فینال با حضور بهترین تیم از هر کشور برگزار شد و در ۲۸ مه ۱۹۷۰ به میزبانی ورزشگاه سن پائولو، سویندن به مصاف ناپولی رفت. تا دقیقه ۶۳، سویندن با نتیجه ۳–۰ پیش بود تا آنکه بازی به آشوب و خشونت کشید. مسابقه متوقف و سپس از دقیقه ۷۹ لغو شد و سویندن را به عنوان قهرمان اولین دوره از این مسابقات اعلام کردند.[۲][۹]
در دومین دوره از این مسابقات سال ۱۹۷۱، بلکپول و بولونیا بهترین تیم‌های دو کشور بودند و فینال را در ورزشگاه رناتو دال آرا به تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۹۷۱ برگزار کردند. پس گرفتن جام برای یک باشگاه ایتالیایی حیاتی بود.[۱۲] پس از ۹۰ دقیقه، نتیجه ۱–۱ شد و بازی به وقت‌های اضافه رفت که طی آن میکی برنز گل پیروزی را برای بلکپول به ثمر رساند.[۴]
در سال ۱۹۷۲، بلکپول مجدداً به فینال راه یافت، اما در دفاع از عنوان قهرمانی ناموفق بود و رم بود که با پیروزی ۳–۱، جام را بالای سر برد.[۴] در نسخه سال ۱۹۷۳، دیگر امتیازی به ازای هر گل زده تعلق نمی‌گرفت. در ۳ ژوئن ۱۹۷۳، ورزشگاه آرتمیو فرانکی پذیرای فینال و شاهد پیروزی ۲–۱ نیوکاسل مقابل فیورنتینا بود.[۱۳][۱۴] به دلیل عدم استقبال، مسابقات ادامه پیدا نکرد،[۴] تا آنکه در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک رقابت نیمه‌حرفه‌ای دوباره از سر گرفته شد.[۳]
جام نیمه‌حرفه‌ای انگلو-ایتالین[ویرایش]
| سال | قهرمان | نایب-قهرمان |
|---|---|---|
| ۱۹۷۵ | ویکم واندررز
|
مونتسا
|
| ۱۹۷۶ | لچه
|
اسکاربرو
|
جام نیمه‌حرفه‌ای[ویرایش]
| سال | قهرمان | نایب-قهرمان |
|---|---|---|
| ۱۹۷۶ | مونتسا
|
ویمبلدون
|
| ۱۹۷۷ | لکو
|
بث سیتی
|
| ۱۹۷۸ | اودینزه
|
بث سیتی
|
| ۱۹۷۹ | ساتن یونایتد
|
کیه‌تی
|
| ۱۹۸۰ | تریستیانا
|
ساتن یونایتد
|
| ۱۹۸۱ | مودنا
|
پول تاون
|
| ۱۹۸۲ | مودنا
|
ساتن یونایتد
|
| ۱۹۸۳ | کوزنتسا
|
پادووا
|
| ۱۹۸۴ | فرانکاویلا
|
ترامو
|
| ۱۹۸۵ | پونتدرا
|
لیورنو
|
| ۱۹۸۶ | پیاچنزا
|
پونتدرا
|
در مارس ۱۹۷۶، جام انگلو-ایتالین به عنوان یک تورنمنت نیمه‌حرفه‌ای با شش شرکت‌کننده از هر دو کشور، مجدداً معرفی شد. فینال با حضور دو تیم ویمبلدون و مونتسا برگزار شد و مونتسا با یک گل پیروز و قهرمان شکست‌ناپذیر این تورنمنت شد.[۱۷] این مسابقات به رقابت‌های جام آلیتالیا تغییر نام داد[۱۸] و برای دو سال بعد، بث سیتی طرف انگلیسی فینال بود اما در سال ۱۹۷۷ به لکو[۱۹] و در سال ۱۹۷۸ به اودینزه جام را باختند.[۲۰]
در سال ۱۹۷۹، هر کشور چهار شرکت‌کننده داشت و ساتن یونایتد، طرف ایتالیایی فینال، چیتی را با نتیجه ۲–۱ شکست داد تا اولین و تنها قهرمان انگلیسی در زمان برگزاری این رقابت‌ها به عنوان یک رقابت نیمه‌حرفه‌ای باشد.[۲۱] ساتن یونایتد در تلاش برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در سال بعد تا فینال رسید اما تریستیانا ناکامشان گذاشت.[۲۲]
در سال ۱۹۸۱، این مسابقات رقابت‌های جام تالبوت نام گرفت و مودنا قهرمان آن شد.[۱۸][۲۳] سال بعد به افتخار مردی که مسابقات را پایه‌گذاری کرد، نام مسابقات به یادبود جیجی پروناچی تغییر کرد[۱۸][۲۴] و تعداد شرکت‌کنندگان به چهار تیم کاهش یافت. فرمت جدید شامل دو نیمه‌نهایی انگلیسی-ایتالیایی بود و این معنی را داشت که فینال لزوماً توسط یک تیم انگلیسی و یک تیم ایتالیایی برگزار نمی‌شد. در فینال آن سال، مودنا با غلبه بر ساتن یونایتد، با موفقیت از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کرد.[۲۵] ساتن آخرین تیم انگلیسی بود که به فینال مسابقات در دوران نیمه‌حرفه‌ای‌اش رسید.
هر دو تیم در فینال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ ایتالیایی بودند و پس از نسخه سال ۱۹۸۶، مسابقات دیگر برگزار نشد.[۱۸]
تورنمنت حرفه‌ای[ویرایش]
| سال | قهرمان | نایب-قهرمان |
|---|---|---|
| ۹۳–۱۹۹۲ | کرمونزه
|
داربی کَونتی
|
| ۹۴–۱۹۹۳ | برشا
|
ناتس کونتی
|
| ۹۵–۱۹۹۴ | ناتس کونتی
|
آسکولی
|
| ۹۶–۱۹۹۵ | جنوا
|
پورت ویل
|
در سال ۹۳–۱۹۹۲، این رقابت‌ها به عنوان جایگزینی برای جام فول ممبرز از سر گرفته شد.[۲][۵] و تورنمنتی حرفه‌ای برای تیم‌های سطح دوم فوتبال دو کشور ایتالیا و انگلستان بود؛ دسته اول انگلستان که به تازگی تغییر نام داده بود و سری بی در ایتالیا.[۲۶]
نسخه جدید مسابقات با دورهای مقدماتی آغاز شد و ۲۴ تیم انگلیسی در ۸ گروه سه تیمی با هم رقابت کردند. هر تیم یک بار به مصاف دیگر تیم‌های گروه می‌رفت و تیم‌های اول از هشت گروه به رقابت اصلی راه می‌یافتند.
رقابت اصلی شامل دو گروه بود که در هر گروه چهار تیم انگلیسی و چهار تیم ایتالیایی حضور داشتند. هر تیم چهار بازی گروهی در مقابل تیم‌های کشور مقابل انجام می‌داد، سپس، تیم برتر هر گروه از هر کشور در نیمه‌نهایی رقابت می‌کردند؛ یک نیمه‌نهایی تمام انگلیسی و یک نیمه‌نهایی تمام ایتالیایی.[۲۷] فینال یک مسابقه تک‌بازی به میزبانی ومبلی بود.
در فینال ۹۳–۱۹۹۲، کرمونزه با پیروزی ۳–۱ مقابل داربی کَونتی، جام را به ایتالیا برد.[۲۸] در فینال ۱۹۹۴، برشا با غلبه بر ناتس کونتی قهرمانی را به خود اختصاص داد، اما ناتس کونتی یک سال بعد، بار دیگر به فینال رسید و با شکست ۲–۱ آسکولی در فینال ۱۹۹۵ قهرمان شد.[۵] فصل ۹۶–۱۹۹۵، آخرین دوره از مسابقات بود و در فینال ۱۷ مارس ۱۹۹۶، جنوا با پیروزی ۵–۲ برابر پورت ویل، آخرین قهرمان این مسابقات شد.[۲۹] از سال ۱۹۹۶ و از آنجا که دو لیگ نتوانستند در مورد تاریخ‌های برگزاری به توافق برسند، رقابت‌ها کنار گذاشته شد.[۳۰][۳]
شرکت‌کنندگان[ویرایش]
جدول شرکت‌کنندگان و عملکرد بر پایه فصل[ویرایش]
| کشور | باشگاه | ۱۹۷۰[۱۱] | ۱۹۷۱[۳۱] | ۱۹۷۲[۳۲] | ۱۹۷۳[۳۳] | ۹۳–۱۹۹۲[۳۴] | ۹۴–۱۹۹۳[۳۵][یادداشت ۱] | ۹۵–۱۹۹۴[۳۶] | ۹۶–۱۹۹۵[۳۷] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
میدلزبرو | م.گ. | م.گ. | م.گ. | |||||
|
شفیلد ونزدی | م.گ. | |||||||
|
ساندرلند | م.گ. | م.گ. | مقد. | مقد. | ||||
|
سویندن تَون | ق. | م.گ. | مقد. | م.گ. | ||||
|
وست برومویچ آلبیون | م.گ. | م.گ. | م.گ. | ن.ن. | ||||
|
ولورهمپتون | م.گ. | مقد. | مقد. | م.گ. | ||||
|
فیورنتینا | م.گ. | ن.ق. | م.گ. | |||||
|
یوونتوس | م.گ. | |||||||
|
لاتسیو | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
ناپولی | ن.ق. | |||||||
|
رم | م.گ. | م.گ. | ق. | م.گ. | ||||
|
Lanerossi Vicenza | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
بلکپول | ق. | ن.ق. | م.گ. | |||||
|
کریستال پالاس | م.گ. | ن.ن. | مقد. | |||||
|
هادرزفیلد تاون | م.گ. | |||||||
|
استوک سیتی | م.گ. | م.گ. | م.گ. | ن.ن. | م.گ. | |||
|
بولونیا | ن.ق. | ن.ن. | ||||||
|
کالیاری | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
اینتر میلان | م.گ. | |||||||
|
سمپدوریا | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
هلاس ورونا | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
بیرمنگام سیتی | م.گ. | م.گ. | مقد. | ۱/۴ ن. | ||||
|
کارلایل یونایتد | م.گ. | |||||||
|
لستر سیتی | م.گ. | مقد. | مقد. | |||||
|
آتالانتا | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
Catanzaro | م.گ. | |||||||
|
فولام | م.گ. | |||||||
|
هال سیتی | م.گ. | |||||||
|
لوتون تاون | م.گ. | مقد. | مقد. | م.گ. | ||||
|
منچستر یونایتد | م.گ. | |||||||
|
نیوکاسل | ق. | م.گ. | ||||||
|
آکسفورد یونایتد | م.گ. | مقد. | مقد. | |||||
|
باری | م.گ. | ن.ن. | ||||||
|
کومو | م.گ. | |||||||
|
تورینو | م.گ. | |||||||
|
وستهام | م.گ. | |||||||
|
پورتسموث | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
ترانمره راورز | م.گ. | مقد. | م.گ. | |||||
|
میلوال | مقد. | مقد. | ||||||
|
دربی کانتی | ن.ق. | مقد. | م.گ. | |||||
|
گریمزبی تاون | مقد. | مقد. | ||||||
|
پیتربورو یونایتد | مقد. | مقد. | ||||||
|
چارلتون اتلتیک | مقد. | م.گ. | ||||||
|
بارنزلی | مقد. | مقد. | ||||||
|
بریستول سیتی | م.گ. | مقد. | ||||||
|
واتفورد | مقد. | مقد. | ||||||
|
نوتس کانتی | مقد. | ن.ق. | ق. | |||||
|
ساوتند یونایتد | مقد. | ن.ن. | م.گ. | |||||
|
برنتفورد | ن.ن. | |||||||
|
کمبریج یونایتد | مقد. | |||||||
|
بریستول راورز | مقد. | |||||||
|
آسکولی | م.گ. | م.گ. | ن.ق. | |||||
|
چزنا | م.گ. | م.گ. | ن.ن. | |||||
|
Cosenza | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
کرمونزه | ق. | |||||||
|
Lucchese | م.گ. | |||||||
|
پیزا | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
رجانا | م.گ. | م.گ. | ||||||
|
بولتون | م.گ. | |||||||
|
ناتینگهام فارست | مقد. | |||||||
|
Ancona | م.گ. | ن.ن. | م.گ. | |||||
|
برشا | ق. | م.گ. | ||||||
|
پادوا | م.گ. | |||||||
|
دلفینو پسکارا | ن.ن. | |||||||
|
شفیلد یونایتد | م.گ. | |||||||
|
لچه | م.گ. | |||||||
|
پیاچنزا | م.گ. | |||||||
|
اودینزه | م.گ. | |||||||
|
ونتزیا | م.گ. | |||||||
|
ایپسویچ تاون | ۱/۴ ن. | |||||||
|
اولدهام اتلتیک | م.گ. | |||||||
|
پورت ویل | ن.ق. | |||||||
|
فوجا | ۱/۴ ن. | |||||||
|
جنوآ | ق. | |||||||
|
Perugia | م.گ. | |||||||
|
سالرنیتانا | ۱/۴ ن. |
- راهنما
| ق.
قهرمان رقابت‌ها |
ن.ق. نایب قهرمان |
ن.ن. حذف از مرحله نیمه نهایی |
۱/۴ ن. حذف از مرحله ۱/۴ نهایی |
م.گ. حذف از مرحله گروهی |
مقد. حذف از مرحله مقدماتی |
عملکرد بر پایه کشور[ویرایش]
| کشور | قهرمانی |
|---|---|
| ایتالیا |
۱۵ |
| انگلستان |
۶ |
جستارهای وابسته[ویرایش]
- جام اتحادیه انگلو-ایتالین: رقابتی رفت و برگشتی میان قهرمانان جام حذفی و کوپا ایتالیا، در فاصله سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۶ برگزار می‌شد.
- کوپا اوتارینو باراتسی: رقابتی رفت و برگشتی که از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۶ میان قهرمانان کوپا ایتالیا دیلتانتی و جام حذفی آماتور انگلیس (۷۴–۱۹۶۸) یا قهرمان دسته دوم لیگ ایسمین (۷۶–۱۹۷۵) برگزار شد.
یادداشت[ویرایش]
- ↑ منابع برای تیم‌های شرکت‌کننده: 1 بایگانی‌شده در ۱۰ مارس ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine2 بایگانی‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine 3 بایگانی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine45 بایگانی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine6 بایگانی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine 7 بایگانی‌شده در ۱۸ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine8 بایگانی‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "When Palace humbled Inter". The Holmesdale Online. 25 February 2009. Retrieved 31 August 2009.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ Murray, Scott (26 June 2009). "The Joy of Six: Extinct football competitions – 3 Anglo-Italian Cup". The Sport Blog. Guardian Media Group. Retrieved 7 February 2011.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Lea, Greg (25 October 2019). "Remembering the violent but fascinating Anglo-Italian Cup". These Football Times. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "Bologna 1, Blackpool 2 – Anglo-Italian Cup Final, June 12, 1971". Blackpool Gazette. 20 September 2006. Archived from the original on 5 June 2010. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "Anglo-Italian Cup Winners". Notts County F.C. 18 January 2008. Archived from the original on 7 August 2011. Retrieved 4 February 2011.
- ↑ Murray, Scott (12 November 2008). "Why the League Cup still has its place in English football". The Guardian. London. Retrieved 1 September 2009.
- ↑ Murphy, Alex (2 May 2009). "Mike Keen: Footballer who captained Third Division Queen's Park Rangers to League Cup victory in 1967". The Independent. London: Independent News & Media. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ King, Clive (28 August 1969). "Swindon outplay Italians to win cup". Swindon Advertiser. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Sheldon, Peter. "Under the Shadow of Mighty Vesuvius". Swindon's pride. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Blackpool 10 LANEROSSI VICENZA 0 Anglo-Italian Cup, June 10, 1972". Blackpool Gazette. 6 November 2006. Archived from the original on 22 July 2012. Retrieved 2 September 2009.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Andrea Veronese (12 April 2004). "Anglo-Italian Cup 1970". RSSSF. Retrieved 2 May 2012.
- ↑ Gillatt, Peter (30 November 2009). Blackpool FC On This Day: History, Facts and Figures from Every Day of the Year. Pitch Publishing Ltd. ISBN 978-1-905411-50-4.
- ↑ "I've had countless drinks for my goal against Sunderland". Evening Chronicle. 15 January 2002. Archived from the original on 23 July 2012. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1973". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cups".
- ↑ "The end of amateurism – News – Wycombe Wanderers". Archived from the original on 22 October 2017.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1976". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ "Anglo-Italian Cups". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1977". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1978". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Club Info". Sutton United F.C. Archived from the original on 24 September 2010. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1980". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1981". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ Formosa, Tony (27 February 2005). "'King John' and 'Angel with Dirty Face'". Malta Today. Archived from the original on 1 January 2010. Retrieved 30 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1982". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "The Tempestuous Curtain Call of a Tournament Destined to Fail: the Anglo-Italian Cup 1992-96". Calcio England. 13 September 2019. Archived from the original on 7 September 2020. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Anglo-Italian Cup 1992/93". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Rams Celebrate Lionel Pickering". Derby County F.C. 28 July 2009. Archived from the original on 1 September 2009. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ Shaw, Phil (18 March 1996). "Genoa produce high strike-rate". The Independent. London: Independent News & Media. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ "Anglo-Italian Cup has been scrapped". The Independent. London: Independent News & Media. 12 September 1996. Retrieved 29 August 2009.
- ↑ Andrea Veronese (15 October 2000). "Anglo-Italian Cup 1971". RSSSF. Retrieved 22 July 2012.
- ↑ 1972 competition results at RSSSF بایگانی‌شده در ۲۹ مه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
- ↑ 1973 competition results at RSSSF
- ↑ 1992/93 competition results at RSSSF
- ↑ 1993/94 competition results at RSSSF بایگانی‌شده در ۲۴ مه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine
- ↑ 1994/95 competition results at RSSSF
- ↑ 1995/96 competition results at RSSSF