جامعه مورخان آمریکایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جامعه مورخین آمریکایی (Society of American Historians)، که در سال ۱۹۳۹ تأسیس شد، آثار برجسته ادبی را در تاریخ‌نگاری و زندگی‌نامه نویسیهای مرتبط با موضوعات آمریکا تشویق و ترغیب می‌نماید. این جامعه حدود ۳۰۰ عضو دارد که شامل تاریخ‌نگاران متخصص، دانشمندان مستقل، روزنامه‌نگاران، فیلم‌سازان و مستندسازان، رمان نویسان، شاعران و زندگی‌نامه‌نویسان اند. همه این‌ها براساس استعداد ادبی و همچنین قدرت نویسندگی یا ارائه تاریخ آمریکا انتخاب شده و عضویت این جامعه را به‌دست آورده‌اند.

جوایز و هدایا[ویرایش]

جامعه مورخین آمریکا چهار جایزه را اعطاء می‌کند که در نشست‌های سالانه ماه می اعلام شده‌اند:[۱][۲]

  • جایزه فرانسس پارکمن، که هر سال برای کتاب‌های غیرداستانی در تاریخ آمریکا اعطاء می‌شود از لحاظ شایستگی ادبی آن با ارزش است. این جایزه به‌نام تاریخ‌نگار قرن نوزدهم مسمی شده‌است که اثر چند جلدی او تحت نام: فرانسه و انگلستان در آمریکای شمالی (بوستون ۱۸۶۵ الی ۱۸۹۲) به دلیل سبک زیبا و همچنین عمق تاریخی آن به‌صورت گسترده مورد تحسین و ستایش گرفته‌است.[۳][۴][۵]
  • جایزه جامعه مورخین آمریکا برای داستان‌های تاریخی که قبلاً به‌نام جیمز فنیمور کوپر یاد می‌شد، در سال‌های فرد برای بهترین داستان تاریخی پیرامون موضوع آمریکا، اعطاء می‌شود.
  • جایزه آلن نوینز که بورسیه جدید را به رسمیت می‌شناسد، سالانه برای بهترین تز دکترا که مرتبط به موضوع آمریکا نوشته شده باشد اعطاء می‌گردد. پایان‌نامه برنده توسط یکی از هفده عضو ناشر جامعه منتشر می‌شود که در برگیرنده مطبوعات علمی و تجاری می‌باشد. این جایزه به نام رئیس و بنیان‌گذار جامعه نام‌گذاری شده‌است.[۶]
  • جایزه تونی هورویتز برای آثار برجسته در تاریخ آمریکا که میام مردم از اهمیت پایداری برخوردار باشد، تخصیص یافته و نخستین‌بار در سال ۲۰۲۰ برای برنده آن اعطاء شد. این جایزه برای بزرگداشت از رئیس سابق این جامعه (۲۰۱۶ الی ۲۰۱۷) که در می ۲۰۱۹ درگذشت، داده می‌شود. تونی هورویتز که روزنامه‌نگار، برندهٔ جایزه پولیتزر، نویسنده سابق هفته‌نامه ادبی نیویورکر و یک مورخ معروف و منحصر به فردی بود که صدای متمایزش توأم از انسانیت و ملاحت بود. این جایزه از سوی «بنیاد سروها»[الف] همکاری و حمایت می‌شود.[۷]
  • جایزه آرتور مایر شلزینگر جونیور به‌صورت مشترک همراه با مؤسسه روزولت از سال ۲۰۰۸ الی ۲۰۱۷ برای نوشته‌های عالی دربارهٔ تاریخ آمریکا که اهمیت پایدار مردمی داشته باشد، اعطاء می‌گردید.[۸][۹] شلزینگر مورخ برجستهٔ قرن نوزدهم و همچنین روشنفکر شناخته شده‌ای بود که به دلیل برجسته کردن صدای تاریخ در امور عامه شهرت داشت.[۱۰]

تاریخچه[ویرایش]

این جامعه توسط آلن نوینز و عدهٔ از همکاران او بنا نهاده شد؛ همکارانی که از آنچه نوینز در مقاله‌ای در مجله «بررسی شنبه»[ب] سال ۱۹۳۹ که «مکتب پدانتیک» تاریخ نامید، انتقاد کردند. دانشمندانی که به گفته او به نظر می‌رسید از نوشتن بد افتخار می‌کردند.[۱۱] نوینز که بیشتر از ۳۵ سال در دانشگاه کلمبیا تاریخ تدریس می‌کرد، نویسنده بیش از ۵۰ کتاب شامل تاریخ هشت جلدی جنگ داخلی آمریکا و زندگی‌نامه جان دی. راکفلر، هنری فورد و گروور کلیولند (برنده جایزه پولیتزر زندگی‌نامه یا خود زندگی‌نامه سال ۱۹۳۳) بود. او قبل از آمدن به کلمبیا مدت ۱۵ سال روزنامه‌نگار بود. نوینز همچنین استاد سبک زیبا و خواندنی بود و در جریان زندگی خود برای رادیو و رسانه‌های معروف مطلب می‌نوشت.[۱۲]

انتشارات[ویرایش]

در سال ۱۹۵۴، این جامعه در راستای تلاش برای نوشته‌های خوب تاریخی به مخاطبان بیشتر، ایجاد مجله میراث آمریکا به عنوان نشریه تصویری دو بار در ماه همکاری نمود. این جامعه چندین کتابی را که توسط اعضای آن نوشته شده مشترکاً منتشر نمود، برخی از آن‌ها ازین قرار اند: مشخصات رهبری: مورخین دربارهٔ کیفیت گریزان عظمت،[پ] ویرایش شده توسط والتر ایزاکسون (W. W. Norton, 2010)؛ روزهای تقدیر: چهار راه‌ها در تاریخ آمریکا،[ت] ویرایش شده توسط «جیمز ام. مک‌فرسون»[ث] و «آلان برینکلی»[ج]‏ (Dorling Kindersley, 2001)؛ و «بهترین توانایی من: رؤسای جمهور آمریکا»،[چ] ویرایش شده توسط جیمز ام. مک‌فرسون (Dorling Kindersley, 2000).

اداره[ویرایش]

کارمندان این جامعه در سال‌های ۲۰۲۰ الی ۲۰۲۱ «اندریو دلبانکو»،[ح] رئیس، و آنت گوردون رید، معاون رئیس‌جمهور هستند. دفتر اداری آن در دانشگاه کلمبیا قرار دارد. این جامعه تا حد زیادی توسط حق عضویت سالانه افراد و اعضای ناشر تأمین مالی می‌شود.[۱۳] این جامعه بخش الحاقیه «انجمن تاریخ آمریکا»[خ] است.[۱۴]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ The Cedars Foundation
  2. ↑ Saturday Review
  3. ↑ Profiles in Leadership: Historians on the Elusive Quality of Greatness
  4. ↑ Days of Destiny: Crossroads in American History
  5. ↑ James M. McPherson
  6. ↑ Alan Brinkley
  7. ↑ To the Best of My Ability: The American Presidents
  8. ↑ Andrew Delbanco
  9. ↑ American Historical Association

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Society of American Historians: Prizes. Retrieved on 29 December 2013
  2. ↑ Society of American Historians Press Release. Retrieved on 29 December 2013
  3. ↑ Noah Sheola, "Athenaeum Authors: Francis Parkman," Boston Athenaeum. بایگانی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine Retrieved on 13 January 2014
  4. ↑ "The Parkman Family and the Murder: One Historian's Method," PBS's American Experience. Retrieved on 13 January 2014
  5. ↑ David Levin, History as a Romantic Art: Bancroft, Prescott, Motley, and Parkman (Stanford University Press, 1959)
  6. ↑ Society of American Historians: Allan Nevins Prize بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۳۱ توسط Wayback Machine. Retrieved on 29 December 2013
  7. ↑ [۱]. Retrieved on 9 June 2020.
  8. ↑ Society of American Historians: Arthur M. Schlesinger Jr. Award بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۳۱ توسط Wayback Machine. Retrieved on 29 December 2013
  9. ↑ "Roosevelt Awards & Research Grants," Roosevelt Institute بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۵-۱۳ توسط Wayback Machine. Retrieved on 13 January 2014.
  10. ↑ John Hope Franklin, "The Lessons of History," The Nation, 4 December 2006. Retrieved 13 January 2014
  11. ↑ Robert Middlekauff, "Telling the Story of the Civil War: Allan Nevins as a Narrative Historian," Huntington Library Quarterly 56 (Winter, 1993): 72
  12. ↑ Gerald L. Fetner, Immersed in Great Affairs: Allan Nevins and the Heroic Age of American History (2004)
  13. ↑ Official website, [۲]. Retrieved on 11 May 2021
  14. ↑ American Historical Association. Retrieved on 7 May 2019

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جامعه_مورخان_آمریکایی&oldid=38482884»