تسعدیت یاسین
| تسعدیت یاسین | |
|---|---|
 تسعدیت یاسین در حال سخنرانی در سال ۲۰۱۵ میلادی | |
| زادهٔ | ۱۴ نوامبر ۱۹۴۹ (۷۴ سال) بوجلیل، الجزایر |
| ملیت | الجزایری |
| پیشه | انسان‌شناس |
تَسعدیت یاسین (عربی: تسعديت ياسين; تشلحیت: ⵜⴰⵙⵄⴷⵉⵜ ⵢⴰⵙⵉⵏ، آوانگاری: Tasɛdit Yasin) (زادهٔ ۱۴ نوامبر ۱۹۴۹ در بوجلیل، الجزایر) انسان‌شناس اهل الجزایر و متخصص در فرهنگ بربر است.
یاسین در الجزایر تحصیل کرد و سپس در سال ۱۹۸۷ به فرانسه مهاجرت نمود. او در زمینهٔ علوم اجتماعی فعالیت می‌کند و به عنوان مدیر مطالعات مدرسهٔ عالی مطالعات علوم اجتماعی و عضو گروه انسان‌شناسی اجتماعی در کالج دو فرانس فعالیت دارد. همچنین مدیر مجلهٔ Awal است که به‌منظور بررسی زندگی بربرها تأسیس شده است. یاسین دارای دکترایی در مطالعات انسان‌شناسی است و در زمینهٔ بررسی فرهنگ و زبان بربرها فعالیت می‌کند. او به‌طور وسیع در این زمینه تحقیق کرده و مقالات و کتبی دربارهٔ آن نوشته است. از جمله آثار مهم او می‌توان به کتاب‌های شغال یا حیله‌گری تحت سلطه و اگر دوستم داری مرا شفا بده اشاره کرد.
زندگی‌نامه[ویرایش]
یاسین در۱۵ نوامبر ۱۹۴۹ در بوجلیل، در استان بجایه به دنیا آمد.[۱] مادرش خانه‌دار و پدرش مهاجری بود که در سال ۱۹۵۶ شکنجه و سپس اعدام شد.[۲] او تحصیلات ابتدایی، متوسطه و عالی خود را در الجزایر به پایان رساند و قبل از عزیمت به فرانسه در سال ۱۹۸۷، در الجزایر مشغول به کار بود.[۳]
حرفه[ویرایش]
یاسین مدیر مطالعات مدرسهٔ عالی مطالعات علوم اجتماعی[۴] و همچنین عضو گروه انسان‌شناسی اجتماعی در کالج دو فرانس است.[۵] او مدیر Awal ("کلمه") است - مجله‌ای که در سال ۱۹۸۵ توسط مولود مامری و پی‌یر بوردیو برای بررسی زندگی بربرها تأسیس شد.[۵]
یاسین اولین مدرک دانشگاهی‌اش را در سال ۱۹۸۰ در رشتهٔ زبان اسپانیایی در دانشگاه الجزیره گرفت[۶] و بعداً به مطالعات انسان‌شناسی روی آورد و در سال ۱۹۹۲ دکترای خود را از دانشگاه پاریس-سوربن دریافت کرد.[۷]
در فوریهٔ ۲۰۲۳، یاسین رسماً به مرکز مطالعات و فرهنگ ایتالیایی آکادمی آمبروسیان ملحق شد که هدف آن ترویج تبادلات میان‌فرهنگی است.[۸]
پژوهش‌ها[ویرایش]
یاسین به‌طور گسترده در مورد انسان‌شناسی بربرها نوشته‌است[۹] رویکرد او به انسان‌شناسی اجتماعی، ترکیب ارزیابی علمی با ادبیات شفاهی است.[۱۰] او در کار بوردیو متخصص است و تجربیات او را در الجزایر به عنوان تأثیری مرکزی بر فلسفهٔ او قرار می‌دهد.[۱۱] او دفتر خاطرات ژان آمروش را ویرایش کرد و درک بیشتری از تأثیر او بر ادبیات ایجاد کرد.[۱۲] او پس از مرگ رباح بلمری، سخنرانی‌ای را ایراد کرد که نقش او در فرهنگ ادبی مغرب را مورد بررسی مجدد قرار داد و همچنین به ادای احترام به او پرداخت.[۱۳] او مجموعه‌ای از نوشته‌های بوردیو را ویرایش کرد، و آثار او را در زمینه‌های سیاسی الجزایر قرار داد.[۱۴]
او کارشناس زندگی مردم بربر است و به‌طور گسترده در این مورد آثاری را منتشر کرده یا دربارهٔ آن صحبت کرده‌است، به ویژه اینکه چگونه فرهنگ و زبان عربی هویت‌های آمازیغی را در طول قرن بیستم از بین برده‌است.[۱۵] یاسین به‌طور خاص زبان قبایلی و فرهنگ‌های ادبی بربر را مطالعه کرده‌است.[۱۶] او همچنین در مورد چگونگی تلاقی جنسیت با فرسایش هویت‌های فرهنگی در فرهنگ آمازیغ، با استفاده از چارچوب فرویدی برای تحلیل فرهنگی، صاحب نظر است.[۱۷] دو مورد از مهم‌ترین آثار آکادمیک او عبارتند از: شغال یا حیله‌گری تحت سلطه (۲۰۰۱) و اگر دوستم داری مرا شفا بده (۲۰۰۶).[۱۸] در اگر دوستم داری مرا شفا بده، یاسین، فرهنگ بربر را در زمینهٔ مدیترانه‌ای وسیع‌تر آن قرار می‌دهد، و همچنین از تمایز سنتی بین فرهنگ‌های شفاهی و نوشتاری فراتر می‌رود.[۱۹]
تک‌نگاری‌ها[ویرایش]
- 1987 - L'izli ou l'amour chanté en kabyle, Préface de Pierre Bourdieu, Paris, MSH - (شابک ۲۷۳۵۱۰۲۵۳X).
- 1989 - Aït Menguellet chante... Chansons berbères contemporaines, Paris, La Découverte - (شابک ۲۷۰۷۱۱۸۸۷۷). Préface de Kateb Yacine.
- 1992 - Les Kabyles. Éléments pour la compréhension de l'identité berbère en Algérie, Paris, GDM - (شابک ۲−۹۰۶۵۸۹−۱۳−۶).
- 1992 - Amour, phantasmes et sociétés en Afrique du Nord et au Sahara, Paris, L'Harmattan - (شابک ۲۷۳۸۴۱۷۶۲۰).
- 1993 - Les voleurs de feu, Paris, La Découverte - (شابک ۲۷۰۷۱۲۲۸۹۰).
- 1995 - Chérif Kheddam ou l'amour de l'art, Paris, La Découverte- (شابک ۲۷۰۷۱۲۴۱۹۲).
- 1995 – Piège ou le combat d'une femme algérienne: Essai d'anthropologie de la souffrance, Paris, Awal/Publisud - (شابک ۲۸۶۶۰۰۷۵۸۱).
- 1996 – Nuara. Quaderno poetico di una donna cabila (éd. italienne par les soins de Domenico Canciani), Edizioni Lavoro - (شابک ۹۷۸−۸۸۷۹۱۰۷۱۸۱).
- 2001 - Chacal ou la ruse des dominés, Paris, La Découverte - (شابک ۲۷۰۷۱۳۳۹۵۷).
- 2003 - Jean Amrouche, l'éternel exilé. Antologia di testi (1939 - 1950), Parigi, Éditions Awal-IBIS Press - (شابک ۲۹۱۰۷۲۸۲۵۰).
- 2006 - Si tu m'aimes, guéris moi: études d'ethnologie des affects en Kabylie, Paris, Maison des sciences de l'homme - (شابک ۲۷۳۵۱۱۰۸۶۹).
- 2008 - Pierre Bourdieu, Esquisses algériennes, textes édités et présentés par Tassadit Yacine, Paris, Seuil - (شابک ۹۷۸−۲۰۲۰۹۸۲۸۶۳).
- 2009 - Jean El Mouhoub Amrouche, Journal (1928-1962), texte édité par Tassadit Yacine Titouh, Paris, Non Lieu - (شابک ۹۷۸−۲۳۵۲۷۰۰۵۶۲).
- 2011 - Le retour de Jugurtha. Amrouche dans la lutte: du racisme de la colonisation, Tizi Ouzou, Passerelles Éditions - (شابک ۹۷۸۹۹۳۱۹۰۵۱۰۳).
منابع[ویرایش]
- ↑ "Vente-dédicace de Tassadit Yacine: Kabylie 1871, L'insurrection: Résistance et révolte d'une population". www.elmoudjahid.com. Retrieved 2020-03-06.
- ↑ "Tassadit Yacine | Bleu autour, éditeur". bleu-autour.com. Retrieved 2020-03-07.
- ↑ Salhi, Zahia Smail (2013). Nowaira, Amira; El Kholy, Azza; Ennaji, Moha (eds.). Des femmes écrivent l'Afrique: L'Afrique du Nord (به فرانسوی). Karthala Editions. p. 434. ISBN 978-2-8111-0731-4.
- ↑ "Tassadit Yacine: biographie, actualités et émissions France Culture". France Culture (به فرانسوی). Retrieved 2020-03-06.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Romey, Alain (2009-06-15). "Pierre Bourdieu - Esquisses algériennes, textes édités et présentés par Tassadit Yacine". Cahiers de la Méditerranée (به فرانسوی) (78): 387–388. doi:10.4000/cdlm.4716. ISSN 0395-9317.
- ↑ "Tassadit Yacine | Bleu autour, éditeur". bleu-autour.com. Retrieved 2020-03-07.
- ↑ Yacine, Tassadit (1992-01-01). Productions culturelles et agents de production en kabylie: anthropologie de la culture dans les groupes kabyles 16e-20e siecle (thesis thesis). Paris 3.
- ↑ rima.a (2023-02-15). "L'anthropologue algérienne Tassadit Yacine intègre l'académie Ambrosienne". www.algerie360.com (به فرانسوی). Retrieved 2023-02-15.
- ↑ Gelard, Marie Luce (2011-12-31). "Tassadit Yacine, Si tu m'aimes, guéris-moi. Études d'ethnologie des affects en Kabylie, Préface de Françoise Héritier. Postface de Sherry B. Ortner". Insaniyat / إنسانیات. Revue algérienne d'anthropologie et de sciences sociales (به فرانسوی) (54): 175–176. doi:10.4000/insaniyat.13173. ISSN 1111-2050.
- ↑ Amghar, Nabila (2001). "Tassadit Yacine-Titouh, Chacal ou la ruse des dominés: aux origines du malaise culturel des intellectuels algériens, 2001". Hommes & Migrations. 1232 (1): 145–146.
- ↑ Meynier, Gilbert (2009-11-27). "Tassadit Yacine (textes édités et présentés par), Pierre Bourdieu, Esquisses algériennes, Paris, Seuil (coll. Liber), 2008, 414 p." Revue des mondes musulmans et de la Méditerranée (به فرانسوی) (126). doi:10.4000/remmm.6322. ISSN 0997-1327.
- ↑ Romey, Alain (2010-06-15). "Jean El Mouhoub Amrouche - Journal (1928-1962), texte édité par Tassadit Yacine Titouh". Cahiers de la Méditerranée (به فرانسوی) (80): 289–292. doi:10.4000/cdlm.5351. ISSN 0395-9317.
- ↑ Ammar Khodja, Soumya (2001). "TASSADIT Yacine (sous la direction de), Enracinement culturel et rôle des médiateurs au Maghreb, L'exemple de Rabah Belamri, L'Harmattan-Awal, 2000, 164 p." Études littéraires africaines (به فرانسوی) (11): 82–83. doi:10.7202/1041903ar. ISSN 0769-4563.
- ↑ Goodman, Jane E. (2015). "Pierre Bourdieu, Algerian Sketches. Tassadit Yacine, ed. , David Fernbach, trans. Malden, Mass. : Polity Press, 2013, 390 pp". Comparative Studies in Society and History (به انگلیسی). 57 (2): 595–597. doi:10.1017/S0010417515000158. ISSN 0010-4175.
- ↑ "Amazigh Voice, December 1995 - March 1996 issue". user.eng.umd.edu. Archived from the original on 4 December 2019. Retrieved 2019-12-04.
- ↑ "Tassadit, Yacine - Persée". www.persee.fr. Retrieved 2020-03-07.
- ↑ Giafferi-Dombre, Natacha (2009-01-01). "Tassadit Yacine-Titouh, Si tu m'aimes, guéris-moi !". L'Homme. Revue française d'anthropologie (به فرانسوی) (190): 232–233. doi:10.4000/lhomme.28738. ISSN 0439-4216.
- ↑ Alonso, Maria Àngels Roque (2016). "Entrevista a Tassadit Yacine". Quaderns de la Mediterrània = Cuadernos del Mediterráneo (23): 307–318. ISSN 1577-9297.
- ↑ Bonte, Pierre (2009-01-01). "Tassadit Yacine-Titouh, Si tu m'aimes, guéris-moi !. Paris, Éd. de la Maison des sciences de l'homme, 2006, 175 pages". L'Homme. Revue française d'anthropologie (به فرانسوی) (190): 229–231. doi:10.4000/lhomme.28736. ISSN 0439-4216.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
