تئودور دلریمپل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تئودور دلریمپل
آنتونی مالکوم دانیلز
تلفظدَلریمپِل
نام هنگام تولدآنتونی مالکوم دانیلز
زادهٔ۱۱ اکتبر ۱۹۴۹ ‏(۷۴ سال)
کنزینگتون، لندن
ملیتانگلیسی
دیگر نام‌هاادوارد ثیبرتون، تِرزدِی سیگ‌وا
پیشهپزشک، روان‌پزشک، نویسنده، روزنامه‌نگار
کارهای برجستهزندگی در پایین: جهان‌بینی‌ای که طبقۀ محروم را شکل می‌دهد
آنچه از فرهنگ ما به‌جای مانده
نازپرورده لوس: آیین مسموم احساساتی‌گری
جنبشمحافظه‌کاری
همسر(ها)دکتر اگنس سی. نالپِس[۱]
جایزه(ها)جایزهٔ آزادی در سال ۲۰۱۱ از اندیشکدهٔ لیبرا واقع در فلاندر[۲]
وبگاه

تئودور دَلریمپِل (به انگلیسی: Theodore Dalrymple (‎/dælˈrɪmpəl/‎)؛ زادهٔ ۱۱ اکتبر ۱۹۴۹ کنزینگتون) با نام اصلی آنتونی مالکوم دانیلز[۳][۴] منتقد فرهنگی، پزشک و روانپزشک زندان، همچنین نویسنده و روزنامه‌نگار اهل بریتانیا است. او در انتهای شرقی لندن[الف] و همچنین تعدادی از کشورهای جنوب صحرای آفریقا به‌کار مشغول‌بود. قبل از بازنشستگی در سال ۲۰۰۵، وی در بیمارستان بیرمنگام[۵] و زندان وینسون گرین در بیرمنگام کار می‌کرد.

دانیلز یکی از سردبیران همکار در سیتی ژورنال است که توسط مؤسسه تحقیقات سیاست منهتن منتشر می‌شود.[۶] علاوه بر سیتی ژورنال، کارهای او در بریتیش مدیکال ژورنال، تایمز، آبزرور، دیلی تلگراف، اِسپِکتِیتور، سالزبری ریویو، نشنال ریویو، نیو انگلیش ریویو، وال‌استریت ژورنال[۷] و اَکسِس مگزین منتشر شده‌اند.

همچنین او کتاب‌هایی را به رشتهٔ تحریر درآورده که از آن جمله می‌توان به؛ زندگی در پایین: جهان‌بینی‌ای که طبقۀ محروم را شکل می‌دهد، آنچه از فرهنگ ما به‌جای مانده و نازپروردهٔ لوس: آیین مسموم احساساتی‌گری[ب] اشاره‌نمود.

دانیلز در نوشته‌های خود مدام استدلال می‌کند که دیدگاه‌های لیبرال و ترقی‌خواه اجتماعی که در محافل روشن‌فکری غربی رایج است، مسئولیت اخلاقی افراد را نسبت به عملکرد خود به حداقل می‌رسانند و آداب و رسوم سنتی را تضعیف می‌کنند و این امر موجب شکل‌گیری یک طبقهٔ محروم در کشورهای مرفهی که از خشونت بومی، جرم، بیماری‌های مقاربتی، وابستگی بهزیستی و سوءمصرف مواد مخدر رنج می‌برند، می‌شود. بیشتر نوشته‌های دلریمپل بر اساس تجربهٔ کار با مجرمان و بیماران روانی است.

در سال ۲۰۱۱، دلریمپل جایزهٔ آزادی را از اندیشکدهٔ لیبرا واقع در فلاندر، دریافت کرد.[۲] همچنین او داور جایزه بقراط برای شعر و پزشکی در سال ۲۰۱۳ بود.[۹][۱۰]

زندگی[ویرایش]

دانیلز در کنزینگتون لندن متولد شد.[۱۱] پدرش یک تاجر کمونیست روسی‌تبار بود، درحالی‌که مادر یهودی وی در آلمان متولد شده‌[۱۲] و به‌عنوان پناهندهٔ رژیم نازی، به انگلستان آمده‌بود.[۱۳] پدربزرگ او در طول جنگ جهانی اول به‌عنوان سرگرد در ارتش آلمان خدمت می‌کرد.[۱۴]

کار وی به عنوان پزشک، او را به رودزیای جنوبی (زیمبابوه کنونی)، تانزانیا، آفریقای جنوبی و جزایر گیلبرت (کیریباتی کنونی) کشاند.[۱۵] وی در سال ۱۹۹۰ به انگلستان بازگشت و در لندن و بیرمنگام به‌کار مشغول شد.[۱۶]

در سال ۱۹۹۱، با نام تئودور دلریمپل در تلویزیون انگلیس حضور پیدا کرد. در ۲۳ فوریه، او در قسمتی از مجموعهٔ تلویزیونی بعد از تاریکی به‌نام «زندان‌ها: هیچ راهی برای خروج نیست» در کنار تبه‌کار سابق تونی لامبریانو، روزنامه‌نگار و نویسندهٔ یونانی تاکی تئودوراکوپولوس و شرکت‌کنندگانی دیگر، به مباحثه پرداخت.[۱۷]

در سال ۲۰۰۵ به‌عنوان روان‌پزشک بازنشسته شد.[۱۸] او خانه‌هایی در بریج‌نورث، شروپ‌شر و همچنین خانه‌ای در فرانسه دارد.[۱۹]

اعتقادات دینی[ویرایش]

او یک خداناباور است، اما خداستیزی را مورد انتقاد قرارداده و می‌گوید؛ نادیده‌گرفتن دین، به معنای نادیده‌گرفتن تمدن و بناهای تاریخی، دستاوردها و میراث آن است.[۲۰]

وی که در یک خانوادهٔ غیرمذهبی یهودی بزرگ شده‌بود، از نه سالگی در وجود خدا تردید کرد. او ایمان خود را حین انجام مراسم مذهبی در مدرسه از دست داد. دانیلز دراین‌باره می‌گوید: اولین‌بار در حدود نه سالگی به وجود خدا شک‌کردم. در مراسم نیایش صبحگاهی بود که ایمانم را از دست دادم. به ما این‌گونه گفته‌شده‌بود که اگر هنگام دعا چشمانمان را باز کنیم خدا سالن اجتماعات را ترک می‌کند. من می‌خواستم این فرضیه را آزمایش کنم. اگر ناگهان چشم‌هایم را باز می‌کردم، می‌توانستم با نگاهی اجمالی خداوند در حال فرار را ببینم. اما آنچه دیدم مدیر مدرسه بود؛ با چشمی بسته دعا می‌خواند و با چشمی دیگر بچه‌ها را می‌پایید. خیلی زود به این نتیجه رسیدم که آقای کلینتون خود به آنچه که ما را به اعتقاد به آن فرامی‌خواند، باور نداشت و اگر او این اعتقاد را نداشت، چرا من باید به خدای او ایمان داشته باشم؟ اعتقادات و باورهای ما غالباً در این حفره‌های منطقی شکل‌می‌گیرند و در ادامهٔ زندگی (اگر اطلاعات کافی کسب شود) با منطق و بررسی بیشتر توجیه می‌شوند و نظم می‌گیرند.[۲۰]

نویسندگی[ویرایش]

دانیلز از اوایل دهه ۱۹۸۰ ارسال مقالات خود را برای اسپکتیتور آغازکرد. اولین اثر منتشر شدهٔ او در مجله، با عنوان «کمی از یک افسانه»، در اوت ۱۹۸۳ و با امضای «اِی. ام. دانیلز» به‌چاپ رسید.[۲۱] چارلز مور در سال ۲۰۰۴ نوشت؛ «تئودور دلریمپل که بعدها با نام مستعار دیگری به نوشتن ادامه داد، تنها نویسنده‌ای است که مقالات پیشنهادی او را منتشر می‌کنم».[۲۲] مور اضافه می‌کند: پس از بازگشت دانیلز به انگلستان بود که آنچه را به واقع رفتار نامتمدنانه می‌خواند، مشاهده نمود. غرق‌شدن در لذت‌جویی فاقد معنا و ایجاد فرهنگ وابستگی که در حقیقت، اتکای خانواده‌ها به کمک‌های دولت رفاه بود. مور سپس دانیلز را وقایع‌نگار بی‌همانند این عرصه و فرهنگ می‌خواند.[۲۳] بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱ دانیلز مقالاتی را با نام مستعار ادوارد ثیبرتون در اسپکتیتور منتشرکرد.

دانیلز نوشته‌های بسیاری در حوزه‌های فرهنگ، هنر، سیاست، آموزش و پزشکی دارد که در آن‌ها اغلب از تجربیاتی که در آفریقا و انگلستان به‌عنوان پزشک و روانپزشک داشته، سود جسته‌است. نوئل مالکوم مورخ، شرح مکتوب دانیلز از تجربیات خود در زندان و بیمارستان عمومی بیرمنگام را «طلای روزنامه‌نگاری» توصیف کرده‌است.[۲۴]

دانیل هانان در سال ۲۰۱۱ نوشت که دلریمپل «دربارهٔ مقاله‌های کستلر و هنر مذهبی اتیوپی و نظریهٔ بازگشت ابدی نیچه می‌نویسد؛ موضوعاتی که در انگلیس، عموماً به چهره‌های معتبر چپ میانه‌رو که در استارت دِ ویک و نیوزنایت ریویو حضور دارند، اختصاص دارد. بدشانسی تئودور این است که او در محدوده‌ای فراتر از گسترهٔ ذهنی اغلب ویراستاران سفارش‌دهنده، قلم فرسایی می‌کند».[۲۵]

زندگی در پایین: جهان‌بینی‌ای که طبقۀ محروم را شکل می‌دهد، مشتمل بر مجموعه مقالاتی بود که در سال ۲۰۰۱ به صورت کتاب منتشر شد. مقالاتی که مؤسسهٔ منهتن برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ در سیتی ژورنال شروع به چاپ کرده‌است، به موضوعاتی مانند مسئولیت شخصی، طرز فکر کلی جامعه و مشکلات طبقهٔ محروم می‌پردازد. دلریمپل به‌عنوان بخشی از تحقیقات خود برای این کتاب، با بیش از ۱۰ هزار نفر که اقدام به خودکشی کرده‌بودند، به مصاحبه پرداخت.

آنچه از فرهنگ ما به‌جای مانده: اقشار برخوردار و اقشار عادی، منتشرشده در سال ۲۰۰۵، مجموعهٔ دیگری از مقاله‌ها است که وی در آن معتقداست، رهاکردن سنت‌ها و آرمان‌های فرهنگی توسط طبقه متوسط، باعث شکل‌گیری مسائلی همچون؛ رواج رفتار نامتمدنانه و بروز جهلی پرخاشگرایانه در بین فقرا شده‌است. او در این کتاب چهره‌ها و مضامین متنوعی را از جمله؛ شکسپیر، مارکس، ویرجینیا وولف، بیابان غذایی و سوءتغذیهٔ ارادی قشرها بی‌بضاعت، ابتذال تفریحی و قانونی‌شدن مصرف مواد مخدر، بررسی می‌کند. یکی از مقاله‌های این کتاب، «وقتی اسلام ناکارآمد می‌شود»[پ] توسط دیوید بروکس در نیویورک تایمز یکی از مهم‌ترین مقاله‌های سال ۲۰۰۴ لقب‌گرفت.[۲۷]

در سال ۲۰۰۹، ماندِی بوکز[ت]، ناشر بریتانیایی دلریمپل، دو کتاب از او منتشرکرد. اولین با عنوان، نه با فریاد ولی با ناله، در اوت ۲۰۰۹ به‌چاپ رسید. این کتاب با کتاب دیگری به همین نام در ایالات متحده، متفاوت است. هرچند برخی از مقاله‌های نویسنده در هر دو کتاب آمده‌است. ماندی بوکز در اکتبر همان سال، نظر دوم را منتشر کرد، مجموعه دیگری از مقالات دلریمپل که این‌بار تنها به کار او در بیمارستان و زندانی در انگلیس می‌پرداخت.[۲۸]

نازپروردهٔ لوس: آیین مسموم احساساتی‌گری[رک] موفق‌ترین کتاب دانیلز، توسط انتشارات گیبسون اسکوئر[ث][۲۹] در سال ۲۰۱۰ به‌چاپ رسید. این کتاب تجزیه و تحلیل می‌کند که چگونه احساساتی‌گری از نظر فرهنگی در جامعهٔ انگلیسی ریشه‌دوانیده و دارای اثرات مضر جدی است. او در سال ۲۰۱۱، کتاب «زباله: آنچه از فرهنگ ما باقی مانده» را منتشر کرد و به دنبال آن لذت تفکر (۲۰۱۲)، تهدیدهای درد و فلاکت (۲۰۱۴) و چند کتاب دیگر را به‌چاپ رساند.

دنیس داتون، سردبیر مجلهٔ آرتز اند لترز دیلی، دانیلز را «اورول زمان ما» خواند.[۳۰]

نام ادبی[ویرایش]

دانیلز در مورد انتخاب نام مستعار «تئودور دلریمپل»[ج] برای خود، نوشت؛ «او نامی را برگزید که درخور حال پریشانش باشد، همچو پیرمردی مبتلا به نقرس که از پنجرهٔ کلوپی در لندن به بیرون خیره شده و با شرابی در دست، از انحطاط دنیا افسوس می‌خورد».[۳۳]

دانیلز از نام‌های مستعار دیگری نیز استفاده‌کرده، به‌ویژه ادوارد ثیبرتون[چ] و ثِرزدی سیگوا.[ح] وی با نام ادوارد ثیبرتون برای اسپکتیتور، مقالاتی را از کشورهای آفریقایی از جمله موزامبیک نوشت.[۳۴] او هنگام نوشتن جمهوری فلسفه[خ] که هجونامه‌ای است دربارهٔ تانزانیا در دورهٔ ژولیوس نایرره، از نام «ثرزدی سیگوا» استفاده کرد.[۳۵] ممکن‌است وی از نام‌های مستعار دیگری نیز استفاده کرده‌باشد.[۳۶]

رابطهٔ احساساتی‌گری و خشونت[ویرایش]

دانیلز واکنش‌های هیجان‌زدهٔ برآمده از احساسات[رک] را تقبیح نموده و آن را بستری برای بروز خشونت می‌داند. به‌عنوان مثال در مقالهٔ «سنگدلی در غیاب مهربانی: احساساتی‌گری[رک] و خشونت دو روی یک سکه»[د] پس از اشاره به داستان کشته‌شدن بچه زرافه‌ای به نام ماریوس در باغ‌وحش کپنهاگ و پیامدهای آن، به مسئله پرداخته و می‌گوید:

یکی از دوستداران حیوانات که از نحوهٔ برخورد با ماریوس عصبانی شده بود، نوشت که کودکان کارکنان باغ وحش باید به سرطان مبتلا شوند یا کشته شوند. صرف‌نظر از حقوق حیوانات و نادرستی رفتار باغ وحش، این آرزو که فرزندان کارکنان باغ وحش باید بمیرند ارتباط نزدیک بین احساسات و وحشیگری را آشکار می‌کند، این‌ها دو روی یک سکه هستند. باورش دشوار است که اگر باغ وحش با مثلاً یک گراز یا کفتار به همین ترتیب عمل می‌کرد، چیزی شبیه همان واکنش برانگیخته می‌شد. زرافه با همدردی انسان روبرو می‌شود زیرا چهره‌ای معصوم و زیبا دارد و بیش از هر چیز چشمان قهوه‌ای بزرگ و مژه‌های بلندش تاثیرگذارند.

احساساتی بودن در بعضی از افراد غالباً با خشم وحشیانه و بدون ترحم نسبت به دیگران همراه است. احساسات اغلب بی‌رحم هستند و احساسات بی رحم، نکته‌ای است که باید به خاطر سپرد.[۳۷]

مضامین[ویرایش]

نوشته‌های دانیلز مضامین مشابهی دارند.[۳۸]

  • در کشورهای غربی، علت بسیاری از بدبختی‌های معاصر – جرم و جنایت، خشونت خانگی، اعتیاد به مواد مخدر، جوانان پرخاشگر، اوباشگری، خانواده‌های فروپاشیده – رفتار نیهیلیستی، انحطاطی، یا خودآسیب‌رسان افرادی است که نمی‌دانند چگونه زندگی کنند. کم‌تر نشان‌دادن اثر این مشکلات رفتاری یا استفاده از روش‌های پزشکی برای حل مشکلاتی که به عنوان نتیجه این رفتار بروز می‌کنند، هر دو از اَشکال بی‌اعتنایی هستند. لازم‌است کسی با صبر و حوصله و با درکی از جزئیات قضیه، به این افراد بگوید که آن‌ها باید زندگی متفاوتی را درپیش‌بگیرند.[۳۹]
  • فقر، رفتار پرخاشگرانه، مجرمانه و خودآسیب‌رسان را توجیه نمی‌کند. در یک محلهٔ فقیرنشین آفریقا، فقرایی را می‌بینید که در شرایط وحشتناک زندگی می‌کنند، با وقار و نجابت بسیار، آنچه را که با تاسف بسیار، در میان ساکنان یک حومهٔ شهریِ با سطح متوسط در انگلستان، نمی‌توان دید، اگرچه ساکنان آن بسیار ثروتمندتر هستند.[۴۰]
  • آن حالت قدرشناس بودن و نسبت به دیگران تعهد داشتن، با نگرش؛ آگاهی از «حقوق» خویش و احساس استحقاق آن‌هم بدون داشتن مسئولیتی در قبال آن، جایگزین‌شده‌است که به دنبال خود پیامدهای هراس‌انگیزی دارد. این امر منجر به رنجش می‌شود زیرا حقوق اشخاص توسط والدین، مسئولین امور، بوروکراسی‌ها و به‌طور کلی توسط سایرین، نقض می‌شوند.[۴۱]
  • یکی از مواردی که موجب جذابیت اسلام برای مردان جوان غربی مسلمان می‌شود، فرصتی است که برای تسلط بر زنان به‌دست می‌آورند.[۴۲]
  • در مواردی که طبیعت انسان دلیل اصلی مشکلات اوست، استفاده از راه‌حل‌های تکنوکراتیک یا بوروکراتیک فاجعه ایجادمی‌کند.
  • این مطلب که؛ هنگام ترک یک‌بارهٔ اعتیاد به مواد افیونی همچون هروئین، درد ترک‌اعتیاد عملاً غیرقابل تحمل است، بیشتر شبیه افسانه می‌ماند، در واقع چندان بدتر از آنفولانزا نیست.[۴۳][۴۴]
  • در بیشتر مواقع؛ اعتیاد به مواد مخدر نیست که باعث بروز جرم و جنایت می‌شود بلکه این جرم و جنایت است که موجب گرایش به مصرف مواد مخدر می‌گردد.
  • دانیلز واکنش‌های احساساتی هیجان‌زده[رک] که در جامعهٔ انگلیس در حال ریشه‌دواندن است را «زاینده و پرورانندهٔ» خشونت می‌داند.[رک][۴۵][۳۷]
  • علی‌رغم ادعای افرادی که با قضاوت براساس عقاید مخالفند و ارزش برابر برای تمام عقاید قائل هستند، فرهنگ فاخر و ذوق زیباشناسی ناب ارزش دفاع داشته و نسبت به فرهنگ عامه برتری دارند.[۴۶][۴۷][۴۸] آنچه لازم‌است بالابردن سلیقهٔ عمومی است.[۴۶]
  • از ایدئولوژی دولت رفاه برای کاهش مسئولیت شخصی استفاده می‌شود. ازبین‌رفتن مسئولیت شخصی، افراد را به نهادها وابسته می‌کند و به موجودیت یک طبقهٔ محروم تهدیدکننده و آسیب‌پذیر، کمک می‌کند.
  • نسبی‌گرایی اخلاقی به‌راحتی می‌تواند یک ترفند ذهن خودخواهانه، برای خاموش‌کردن صدای وجدان باشد.[۴۹]
  • چند فرهنگی و نسبی‌گرایی فرهنگی با عقل سلیم در تضاد است.[۵۰]
  • کاهش رفتارهای متمدنانه همچون؛ خویشتنداری، حجب و حیا، جان‌فشانی و فروتنی، موجب نابودی زندگی شخصی و اجتماعی می‌شود.[۵۱]
  • علت اصلی فقر فرهنگی معاصر ما عدم صداقت روشنفکری است. نخست این‌که؛ روشنفکران (به‌طور مشخص، چپ‌گرایان) بنیان فرهنگ را از بین برده‌اند. دوم این‌که؛ آن‌ها با پنهان شدن در پشت نزاکت سیاسی از پذیرش آن سر باز می‌زنند.


پانویس[ویرایش]

  1. ↑ East End of London: ناحیه‌ای از لندن.
  2. ↑ واژهٔ Sentimentality: واکنش‌های احساسی هیجان‌زاده. در فرهنگ لغت مریام-وبستر؛ «بیش از حد، تحت تأثیر احساسات قرارگرفتن».[۸] در فرهنگ لغت آریان‌پور؛ «تمایل به غلو در بیان احساسات».
  3. ↑ When Islam Breaks Down[۲۶]
  4. ↑ Monday Books
  5. ↑ Gibson Square Books
  6. ↑ دَلریمپِل از قرن شانزدهم میلادی به‌عنوان نام‌خانوادگی استفاده می‌شد[۳۱] و جای‌نام آن از روستای دلریمپل واقع در ایرشر شرقی اسکاتلند سرچشمه می‌گیرد.[۳۲]
  7. ↑ Edward Theberton
  8. ↑ Thursday Msigwa
  9. ↑ Filosofa's Republic
  10. ↑ Cruel When Not Kind: On sentimentality and brutality, two sides of a coin

منابع[ویرایش]

  1. ↑ FAMpeople (2019-05-19). "Theodore Dalrymple". Interesting stories about famous people, biographies, humorous stories, photos and videos. (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-05.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Daniel Hannan (4 May 2011). "In praise of Flanders, Right-wing intellectuals and Theodore Dalrymple". The Daily Telegraph. Archived from the original on 7 May 2011. Retrieved 5 May 2011.
  3. ↑ "Anthony Malcolm DANIELS - Personal Appointments (free information from Companies House)". find-and-update.company-information.service.gov.uk (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-05.
  4. ↑ Vitaliev, Vitali (2020-05-01). "Book review: 'In Praise of Folly' by Theodore Dalrymple". eandt.theiet.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-05.
  5. ↑ Ferner, R. E.; Daniels, A. M. (2003). "NEJM paper". New England Journal of Medicine. Nejm.org. 348 (1): 81–82. doi:10.1056/NEJM200301023480118. PMID 12510051.
  6. ↑ "City Journal: Theodore Dalrymple". Manhattan Institute. Retrieved 31 December 2010.
  7. ↑ Dalrymple، Theodore (۲۰۱۷-۰۶-۰۵). «Terror and the Teddy Bear Society» (به انگلیسی). Wall Street Journal. شاپا 0099-9660. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۰۶.
  8. ↑ "Definition of SENTIMENTALITY". www.merriam-webster.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-06.
  9. ↑ "2013 Hippocrates Prize | Hippocrates Initiative for Poetry and Medicine | Donald RJ Singer". www.hippocrates-poetry.org (به انگلیسی). Archived from the original on 17 November 2020. Retrieved 2020-12-18.
  10. ↑ "Judges announced for the 2013 Hippocrates Prize | Hippocrates Initiative for Poetry and Medicine | Donald RJ Singer". www.hippocrates-poetry.org (به انگلیسی). Archived from the original on 22 January 2021. Retrieved 2020-12-18.
  11. ↑ "Search Results for England & Wales Births 1837-2006". www.findmypast.co.uk (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-06.
  12. ↑ Theodore Dalrymple (2013). The New Vichy Syndrome: Why European Intellectuals Surrender to Barbarism. Encounter Books. p. ii. ISBN 978-1-56663-643-8.
  13. ↑ Theodore Dalrymple (2005). Our Culture, What's Left of It. Ivan R. Dee. p. 158. ISBN 978-1-56663-643-8.
  14. ↑ Not With a Bang But a Whimper: The Politics and Culture of Decline, By Theodore Dalrymple, (Ivan R. Dee, 2 Sep 2008), page 80
  15. ↑ A bit of a myth, A. M. Daniels, The Spectator, 26 August 1983
  16. ↑ The doctor is in, The New Criterion, May 17, 2004
  17. ↑ "PRISONS – WHICH WAY OUT?". BFI. Archived from the original on 3 August 2013. Retrieved 17 June 2014.
  18. ↑ A doctor's farewell بایگانی‌شده در ۲۵ فوریه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, The Spectator, 22 January 2005
  19. ↑ Minutes of the Extraordinary Meeting of Bridgnorth Town Council بایگانی‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine held in the Mayor's Parlour, College House on Monday, 28 October 2013 at 7.15pm
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Dalrymple, Theodore. "What the New Atheists Don't See". City Journal. Archived from the original on 20 March 2015. Retrieved 5 January 2009.
  21. ↑ A bit of a myth, A. M. Daniels, The Spectator, 26 August 1983
  22. ↑ Charles Moore (15 May 2004). "What's wrong with Britain? Less than the Jeremiahs allow". The Daily Telegraph. Retrieved 31 December 2010.
  23. ↑ Charles Moore (15 May 2004). "What's wrong with Britain? Less than the Jeremiahs allow". The Daily Telegraph. Retrieved 31 December 2010.
  24. ↑ Noel Malcolm (15 August 2010). "Spoilt Rotten! by Theodore Dalrymple: review". The Sunday Telegraph. Retrieved 23 October 2010.
  25. ↑ Daniel Hannan (4 May 2011). "In praise of Flanders, Right-wing intellectuals and Theodore Dalrymple". The Daily Telegraph. Archived from the original on 7 May 2011. Retrieved 5 May 2011.
  26. ↑ "When Islam Breaks Down". City Journal (به انگلیسی). 2015-12-23. Retrieved 2020-12-18.
  27. ↑ David Brooks (25 December 2004). "The Hookie Awards". The New York Times. Retrieved 18 August 2015.
  28. ↑ The publisher made extracts from both works available free of charge on its Web site Not With A Bang But A Whimper Second Opinion
  29. ↑ "Gibson Square Books". www.gibsonsquare.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-18.
  30. ↑ "Theodore Dalrymple". City Journal (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-14.
  31. ↑ "Definition of DALRYMPLE". www.merriam-webster.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-24.
  32. ↑ "What does Dalrymple mean?". www.definitions.net (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-24.
  33. ↑ Dalrymple, Theodore (16 February 2008). "Where nobody knows your name". The Globe and Mail. Retrieved 18 Sep 2013.
  34. ↑ Black Marx, Edward Theberton, The Spectator, 4 July 1986, page 13
  35. ↑ Political Violence, Paul Hollander, Palgrave Macmillan, 2008
  36. ↑ Dalrymple, Theodore (16 February 2008). "Where nobody knows your name". The Globe and Mail. Retrieved 18 Sep 2013.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Journal, Theodore Dalrymple is a contributing editor of City; Institute, the Dietrich Weismann Fellow at the Manhattan (2015-12-23). "Cruel When Not Kind". City Journal (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-16. {{cite web}}: |نام= has generic name (help)
  38. ↑ A good number of Daniels's themes are discussed in the interview by Paul Belien with Daniels: 'Dalrymple on Decadence, Europe, America and Islam', in: The Brussels Journal, the Voice of Conservatism in Europe, 17 September 2006.
  39. ↑ Life at the bottom. The Worldview that makes the Underclass (passim).
  40. ↑ Theodore Dalrymple (Spring 1999). "What is Poverty?". City Journal. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 12 August 2009.
  41. ↑ 'The Law of Conservation of Righteous Indignation, and its Connection to the Expansion of Human Rights', in: In Praise of Prejudice. The Necessity of Preconceived Ideas, p. 68 (chapter 17).
  42. ↑ In The Gelded Age. A review of America Alone: The End of the World as We Know It, by Mark Steyn بایگانی‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۹ توسط Wayback Machine (Website The Claremont Institute, 9 April 2007), Dalrymple wrote: "The principal immediate attraction of Islam to young Muslims brought up in the West is actually the control and oppression of women". A similar idea is expressed in The Suicide Bombers Among Us بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine (City Journal, Autumn 2005). In that piece Dalrymple wrote: "However secular the tastes of the young Muslim men, they strongly wish to maintain the male dominance they have inherited from their parents".
  43. ↑ Theodore Dalrymple (9 April 1999). "Cold turkey is no worse than flu". New Statesman. Archived from the original on 23 June 2015. Retrieved 22 June 2015.
  44. ↑ Theodore Dalrymple (7 February 2003). "Addicted to lies: junking heroin is no worse than flu". The Times. Retrieved 31 October 2009.
  45. ↑ (Dalrymple 2010c)
  46. ↑ ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ "The Baroque is superior to Rock: high culture is no bulwark against barbarism – but Baroque does not make those already predisposed to violence even more violent". Social Affairs Unit. 10 October 2005. Archived from the original on 20 اكتبر 2021. Retrieved 21 April 2009. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  47. ↑ Theodore Dalrymple (Winter 1998). "Poetry and Self-Pity". City Journal. Archived from the original on 6 September 2015. Retrieved 11 May 2007.
  48. ↑ Theodore Dalrymple (Winter 1998). "Trash, Violence, and Versace: But Is It Art?". City Journal. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 12 June 2008.
  49. ↑ 'The Uses of Metaphysical Skepticism', in: In Praise of Prejudice. The Necessity of Preconceived Ideas, p. 6 (chapter 2).
  50. ↑ Theodore Dalrymple (Summer 2004). "Multiculturalism Starts Losing Its Luster". City Journal. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 12 July 2009.
  51. ↑ Theodore Dalrymple (Summer 1999). "All Our Pomp of Yesterday". City Journal. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 12 June 2008.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تئودور_دلریمپل&oldid=39467022»