بایرن-اینگولشتات
بایرن-اینگولشتات Teilherzogtum Bayern-Ingolstadt بایرن-اینگولشتات | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۹۲–۱۴۴۷ | |||||||||
 دوک‌نشینی بایرن-اینگولشتات (۱۳۹۲–۱۴۴۷) | |||||||||
| وضعیت | دوک‌نشین | ||||||||
| پایتخت | اینگولشتات | ||||||||
| حکومت | پادشاهی | ||||||||
| دوک بایرن-اینگولشتات | |||||||||
• ۱۳۹۲–۱۴۴۷ | استفان سوم | ||||||||
• ۱۴۱۳–۱۴۴۷ | لوئی هفتم | ||||||||
• ۱۴۴۳–۱۴۴۵ | لوئی هشتم | ||||||||
| دوره تاریخی | سده‌های میانی (قرون وسطی) | ||||||||
• بخش‌بندی بایرن-اینگولشتات | ۱۳۹۲ | ||||||||
• لوئی هفتم بدست پسرعموی خود، هنری شانزدهم، دوک بایرن-اینگولشتات اسیر شد. | ۱۴۴۳ | ||||||||
• ضمیمه شده توسط بایرن-لاندسهوت | ۱۴۴۷ | ||||||||
| |||||||||
بایرن-اینگولشتات (آلمانی: Bayern-Ingolstadt یا Oberbayern-Ingolstadt) از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۴۷ یکی از دوک‌نشینی‌های امپراتوری مقدس روم به‌شمار می‌آمد.
تاریخچه[ویرایش]
پس از مرگ استفان دوم در سال ۱۳۷۵، پسران او یعنی استفان سوم، فردریک و ژان دوم به‌طور مشترک بر دوک‌نشینی بایرن-لاندسهوت فرمانروایی کردند. پس از هفده سال اما، برادران تصمیم گرفتند تا به‌طور رسمی سهم خود از ارث را بخش‌بندی کنند. ژان بایرن-مونیخ و استفان بایرن-اینگولشتات را دریافت کرده و فردریک هرچه از بایرن-لاندسهوت باقی‌مانده بود را دریافت کرد.
پس از مرگ استفان سوم در سال ۱۴۱۳، پسرش لوئی هفتم به جانشینی پدرش برگزیده شد. در سال ۱۴۲۹ بخش‌هایی از بایرن-اشتراوبینگ با بایرن-اینگولشتات یکی شد. لوئی هفتم تا زمانی که پسرش تاج و تخت او را در سال ۱۴۴۳ غصب کرده و آن را در اختیار عموزاده و دشمن پدرش، هنری شانزدهم از دوک‌نشینی بایرن-لاندسهوت گذاشت، فرمانروایی کرد. لوئی هشتم خود پس از دو سال از اسیرشدن پدرش درگذشت. لوئی هفتم نیز در اسارت درگذشت و بدین صورت بایرن-اینگولشتاتی که بدون وارث باقی مانده بود، به بخشی از بایرن-لاندسهوت تبدیل شد.
جغرافیا[ویرایش]
بایرن-اینگولشتات به همراه قلمروهای متنوع و غیرهمجوار در بایرن سنگفرش شده بود که نشان از یکی بودن آنها داشت. پایتخت آن اینگولشتات مناطق اطراف خود را نیز شامل می‌شد: شروبن‌هاوزن، آیشاخ، فریدبرگ، راین (لش) و هواشتات ان در دانوب. افزون بر این، بایرن-اینگولشتات شهرهای زیر را در بر می‌گرفت:
جنوب بایرن:
بایرن شرقی:
بایرن شمالی:
منابع[ویرایش]
- Bernhard Glasauer: Herzog Heinrich XVI. (1393–1450) der Reiche von Bayern-Landshut. Territorialpolitik zwischen Dynastie und Reich. Herbert Utz Verlag, München, ISBN 978-3-8316-0899-7 (zugleich Dissertation, Universität München 2009).
- Bayern-Ingolstadt, Bayern-Landshut 1392–1506. Glanz und Elend einer Teilung. Stadtarchiv Ingolstadt, Ingolstadt, ISBN 3-932113-06-3 (Ausstellungskatalog).
- Siegfried Hofmann, Theodor Straub: Das Herzogtum Bayern-Ingolstadt. Stadtarchiv Ingolstadt, Ingolstadt (Ausstellungskatalog).
- Karin Kaltwasser: Herzog und Adel in Bayern-Landshut unter Heinrich XVI. dem Reichen (1393–1450). Dissertation, Universität Regensburg (https://epub.uni-regensburg.de/10223/1/Dissertation.pdf).
- Renate Kremer: Die Auseinandersetzungen um das Herzogtum Bayern-Ingolstadt 1438–1450. C. H. Beck, München, ISBN 3-406-10694-3 (zugleich Dissertation, Universität Mannheim 1989).
- Beatrix Schönewald: Die Herzoginnen von Bayern-Ingolstadt. In: Sammelblatt des Historischen Vereins Ingolstadt. 113, ISSN 1619-6074, p. 35–54.
- Theodor Straub: Herzog Ludwig der Bärtige von Bayern-Ingolstadt und seine Beziehungen zu Frankreich in der Zeit von 1391 bis 1415. Lassleben, Kallmünz (zugleich Dissertation, Universität München 1966).
- Theodor Straub: Bayern im Zeichen der Teilungen und Teilherzogtümer (1347–1450). In: Das Alte Bayern. Der Territorialstaat vom Ausgang des 12. Jahrhunderts bis zum Ausgang des 18. Jahrhunderts. 2. Auflage. C. H. Beck, München, ISBN 3-406-32320-0.
- Joachim Wild: Die Herzöge von Straubing und Ingolstadt. Residenzstädte auf Zeit. In: Die Herrscher Bayerns. 25 historische Portraits von Tassilo III. bis Ludwig III. 2. Auflage. C. H. Beck, München, ISBN 3-406-54468-1, p. 118–129, hier S. 123–129.