ایرنینا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایرنینا
الههٔ پیروزی یا لقب سایر خدایان

ایرنینا یا ایرنینی[۱] الهه بین‌النهرینی و انسان‌انگاری‌شدهٔ پیروزی بود. این نام می‌توانست برای لقب سایر خدایان به کار رود.

نام و شخصیت[ویرایش]

تئونیم ایرنینا معمولا در خط میخی به صورت dir-ni-na یا dir-ni-ni نوشته می‌شد.[۲] نگارش لوگوگرافیک دیگری نیز به شکل تقریبی از فهرست خدای آن = آنوم باقیمانده است که نشانه MUŠ در آن به کار رفته است.[۳] می‌توان آن را به «پیروزی» ترجمه کرد و بنا بر این الهه را نیز میتوان انسان‌انگاری‌شدهٔ این مفهوم (شخصیتی مانند ویکتوریا) ر نظر گرفت.[۴] جرمایا پیترسون او را الهه‌ای مرتبط با جهان زیرین توصیف می‌کند.[۲]

لقب سایر خدایان[ویرایش]

الههٔ متمایز به نام ایرنینا را باید از استفاده از این عنوان برای اشاره به جنبه ستیزه‌جوی ایشتار جدا کرد.[۱]

گواهی‌ها[ویرایش]

در نسخهٔ مشهور به «بابلی معیار» حماسه گیلگمش، نینسون (هنگامی که از شمش یاری می‌خواهد) بیان می‌کند که آگاه است پسرش گیلگمش سرانجام به خدایانی چون ایرنینا و نینگیشزیدا خواهد پیوست.[۵] این بخش بازتابِ تصویر ایرنینا در جایگاه خدای جهان زیرین است.[۱] بعدا، جنگل سدری که قهرمان و همراهش انکیدو به آن می‌روند به عنوان مِلک «ایرنینی» توصیف می‌شود، گرچه به عقیده اندرو جرج در این زمینه، ممکن است که نام نوعاً برای الهه‌ها، و نه یک خدایی خاص،[۱] (به موازات īli «خدایان»)[۶] به کار رفته باشد.

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ George 2003, p. 815.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Peterson 2009, p. 96.
  3. ↑ Wiggermann 1998, p. 369.
  4. ↑ Westenholz 1997, p. 78.
  5. ↑ George 2003, p. 581.
  6. ↑ George 2003, p. 822.

منابع[ویرایش]

  • Allen, Spencer L. (2015). The Splintered Divine: A Study of Istar, Baal, and Yahweh: Divine Names and Divine Multiplicity in the Ancient Near East. De Gruyter. ISBN 978-1-61451-236-3.
  • Asher-Greve, Julia M.; Westenholz, Joan G. (2013). Goddesses in Context: On Divine Powers, Roles, Relationships and Gender in Mesopotamian Textual and Visual Sources (PDF). ISBN 978-3-7278-1738-0.
  • George, Andrew R. (2003). The Babylonian Gilgamesh epic: introduction, critical edition and cuneiform texts. Oxford New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-814922-0. OCLC 51668477.
  • Grayson, A. Kirk (1987). Assyrian Rulers 3rd and 2nd Millenium. Toronto: University of Toronto Press. doi:10.3138/9781442671065. ISBN 978-1-4426-7106-5.
  • Jaques, Margaret (2004). "Inanna et Ebiḫ: Nouveaux textes et remarques sur le vocabulaire du combat et de la victoire". Zeitschrift für Assyrologie und vorderasiatische Archäologie (به فرانسوی). Walter de Gruyter GmbH. 94 (2). doi:10.1515/zava.2004.94.2.202. ISSN 0084-5299.
  • Peterson, Jeremiah (2009). God lists from Old Babylonian Nippur in the University Museum, Philadelphia. Münster: Ugarit Verlag. ISBN 978-3-86835-019-7. OCLC 460044951.
  • Streck, Michael P.; Wasserman, Nathan (2013). "More Light on Nanāya" (PDF). Zeitschrift für Assyriologie und Vorderasiatische Archäologie. De Gruyter. 102 (2): 183–201. doi:10.1515/za-2012-0010. ISSN 1613-1150. S2CID 163386405.
  • Westenholz, Joan Goodnick (1997). Legends of the Kings of Akkade: The Texts. Eisenbrauns. doi:10.1515/9781575065038. ISBN 978-0-931464-85-0. Retrieved 2022-03-12.
  • Wiggermann, Frans A. M. (1997). "Transtigridian Snake Gods". In Finkel, I. L.; Geller, M. J. (eds.). Sumerian Gods and their Representations. ISBN 978-90-56-93005-9.
  • Wiggermann, Frans A. M. (1998), "Nin-ĝišzida", Reallexikon der Assyriologie, retrieved 2022-03-12
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ایرنینا&oldid=38367545»