اهل خبره

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اهل خبره یک اصطلاح رجالی یا اصولی است که از شاخصه‌های اثبات حجیت و اعتبار آرای رجالی محسوب می‌شود.

اصولیین (متخصصین علم اصول) در مورد معنای آن و اعتبار شرعی آن و شرایطی که باعث حجیت قول اهل خبره می‌شود و همچنین کاربرد آن بحث می‌کنند.

حجیت و شرایط[ویرایش]

برای اینکه حجیت قول اهل خبره را ثابت کنند غالباً بحث سیره عقلایی مطرح می‌شود که در سیره عقلا مردم برای رفع نیازهای زندگی فردی و اجتماعی به اهل خبره آن در آن دانش مراجعه می‌کنند.[۱]

در مورد حجیت آن نیز شیخ انصاری می‌گوید «قدر متیقن از اتقاق بر رجوع به قول اهل خبره جایی است که شرایط شهادت یعنی تعدد و عدالت و مانند آن وجود داشته باشد»[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. خراسانی، آخوند. کفایه الاصول. ج. ۲. صص. ۶۷.
  2. انصاری، مرتضی. رسائل. صص. ۴۶.