ان‌جی‌سی ۱۲۷۵

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ان‌جی‌سی ۱۲۷۵
تصویر تلسکوپ فضایی هابل از ان‌جی‌سی ۱۲۷۵
اطلاعات رصدی
صورت فلکیبرساووش
بُعد03h 19m 48.1s[۱]
مِیل‏ 42″ 30′ ‎+41°[۱]
انتقال به سرخ۵۲۶۴ ± 11 km/s[۱]
قدر ظاهری (V)12.6[۱]
ویژگی‌ها
اندازه۲′.۲ × ۱′.7[۱]
نام‌های دیگر
Perseus A,[۱] PGC 12429,[۱] UGC 2669[۱]

ان‌جی‌سی ۱۲۷۵ (به انگلیسی: NGC 1275) (همچنین با Perseus A یا Caldwell 24 نیز شناخته میشود) یک کهکشان نوع ۱.۵ سیفرت است[۲] و در فاصله ۲۳۷ میلیون سال نوری و در صورت فلکی برساووش قرار دارد. این کهکشان عضوی از خوشه کهکشانی بزرگ برساووش است.

مشخصات[ویرایش]

ان جی سی ۱۲۷۵ از دو کهکشان تشکیل شده است، یک کهکشان مرکزی نوع سی دی در خوشه برساووش و یک منظومه به اصطلاح سرعت بالا (HVS) که در مقابل آن قرار دارد. این منظومه با سرعت ۳۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه به سمت کهکشان مرکزی حرکت می کند و اعتقاد بر این است که در حال ادغام با خوشه برساووش است. این کهکشان سرعت بالا، تاثیری بر کهکشان مرکزی ندارد زیرا حدود ۲۰۰ هزار سال نوری از آن فاصله دارد. با این حال نیروی کشندی منجر به تداخل شده و فشار سکون ناشی از برهمکنش با محیط درون خوشه ای برساووش، گاز موجود در آن را از بین میبرد که این امر،از تشکیل ستاره های جدید جلوگیری میکند.

کهکشان مرکزی این خوشه شامل شبکه عظیمی از خطوط طیف نوری گسیلنده میباشد که ظاهرا توسط حباب های پلاسمای نسبیتی تولید شده توسط هسته فعال این کهکشان که به بیرون ساطع میشوند ساخته شده اند.

این کهکشان دارای ۱۳ میلیارد جرم خورشیدی از هیدروژن میباشد که به نظر میرسد در جریان خنک کننده تحت تاثییر جاذبه محیط میان خوشه ای برساووش قرار میگیرد که هم هسته فعال این کهکشان را تغذیه میکند و هم سوخت و منابع مورد نیاز تعداد قابل توجی از ستاره های درحال شکل گیری را تامین میکند.

طیف سنجی[ویرایش]

نمایه ای از ان جی سی ۱۲۷۵ در طول موج های مختلف

داده های پرتو ایکس از طیف سنج تصویربرداری سی سی دی پیشرفته چاندرا و داده های رادیویی از آرایه بسیار بزرگ رصدخانه ملی رادیویی آمریکا با طول موج های نوری در رنگ های قرمز، سبز و آبی از دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل ترکیب شدند. در این تصویر تصویر ترکیبی، داده‌های پرتو ایکس به پوسته‌های ملایم بنفش بیرونی اطراف مرکز کمک می‌کنند. لوب های صورتی رنگ در اطراف مرکز کهکشان از فرکانس های رادیویی هستند. گسیل رادیویی، جت های ردیابی از سیاهچاله، حفره های اشعه ایکس را پر می کند. خطوط غبار، نواحی ستاره‌زایی، رشته‌های هیدروژنی، ستاره‌های پیش‌زمینه و کهکشان‌های پس‌زمینه، کمک‌های داده‌های نوری هابل هستند.

پیوند به بیرون[ویرایش]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ ۱٫۸ NASA/IPAC Extragalactic Database (به انگلیسی) (Results for NGC 3109 ed.) Retrieved on 2006-11-19.
  2. Ho, ‎Luis C. (October 1997), Filippenko, Alex V. ; Sargent, Wallace L. W., "A Search for "Dwarf" Seyfert Nuclei. III. Spectroscopic Parameters and Properties of the Host Galaxies", Astrophysical Journal Supplement (به انگلیسی), vol. Vol. 112, p. 315–390 {{citation}}: |دوره= has extra text (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) {{جا:#tag:nowiki|10.1086/313041}}]}}