الهه عبری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الهه عبری (انگلیسی: The Hebrew Goddess) کتابی است در سال ۱۹۶۷ توسط رافائل پاتای، انسان‌شناس، مورخ و انسان‌شناس یهودی، که در آن نویسنده استدلال می‌کند که از نظر تاریخی، دین یهودیت دارای عناصر چندخداپرستی، به‌ویژه پرستش الهه‌ها ایزدبانو و فرقه الهه مادر بوده‌است.

تم‌های قبلی[ویرایش]

اولین کاوش رافائل پاتای در مورد این موضوع در سال ۱۹۴۷ کتاب انسان و معبد در افسانه و آیین یهودی باستان (نیویورک: نلسون) بود، جایی که او به شواهد متنی اشاره می‌کند که در آثار بعدی او تکرار نشد.

قضیه[ویرایش]

الهه عبری این نظریه را از طریق تفسیر منابع باستان‌شناسی و متنی به عنوان مدرکی برای احترام به موجودات زنانه پشتیبانی می‌کند. الهه‌های عبری که در این کتاب شناسایی شده‌اند عبارتند از: اشره، آنات، عشتروت، آشیما، کروبی‌ها در هیکل سلیمان، شکینا و شخصیت عروس شبات

شناسایی مجسمه‌های ستون اشره، در این کتاب اولین بار بود که به این صورت شناسایی می‌شدند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. Thompson, Thomas L.; Jayyusi, Salma Khadra, eds. (1 April 2004). Jerusalem in Ancient History and Tradition (Illustrated ed.). T. & T.Clark Ltd. p. 139. ISBN 978-0-567-08360-9.