اشباع (مغناطیس)
اشباع (انگلیسی: Saturation) حالتی در اجسام فرومغناطیسی نظیر کبالت، نیکل، آهن و آلیاژهای آن است. بدین ترتیب که با افزایش شدت میدان مغناطیسی چگالی مغناطیسی نیز افزایش می‌یابد. اما در یک میزان مشخص هرچه شدت میدان افزایش می‌یابد چگالی میدان به میزان کمی افزایش می‌یابد، این حالت اشباع مغناطیسی نامیده می‌شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Steinmetz, Charles (1917). "fig. 42". Theory and Calculation of Electric Circuits. McGraw-Hill.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Saturation (magnetic)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۹.
اشباع (مغناطیس)