آبسه پری‌آپیکال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آبسهٔ پری‌آپیکال
آبسهٔ پری‌آپیکال در ریشهٔ دندانی کشیده‌شده
تخصصدندان‌پزشکی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰K04.6, K04.7
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام522.5, 522.7
سمپD010482

آبسهٔ پری‌آپیکال (به انگلیسی: Periapical abscess) به التهاب حاد یا مزمن بافت‌های پری‌آپیکال[۱] (بافت‌های اطراف ناحیه آپیکال ریشهٔ دندان[۲]) گفته می‌شود که مشخصهٔ آن، تجمع موضعی چرک در انتهای ریشهٔ دندان است.[۱] آبسهٔ پری‌آپیکال معمولاً به‌دنبال مرگ مغز دندان (پالپ)[۱] درنتیجهٔ گسترش پوسیدگی دندان روی می‌دهد.[۳]

این آبسه ممکن است به داخل حفرهٔ دهانی یا سینوس فکی وارد شده و با گسترش تا استخوان‌های مجاور ایجاد استئومیلیت نماید[۳] یا در موارد شایع، در بافت نرم گسترش یافته و باعث سلولیت و ورم صورت شود.[۳] همچنین آبسهٔ پری‌آپیکال با تب، ضعف و تهوع همراه است.[۳]

برای درمان این آبسه، پالپ دندان را تخریب کرده و با خارج نمودن چرک از درد دندان می‌کاهند و آنتی‌بیوتیک تجویز می‌نمایند و پس از آن دندان را یا روت کانال کرده یا آن را می‌کشند.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "periapical abscess." Mosby's Dental Dictionary. Elsevier, Inc. , 2004. Answers.com 15 May. 2011. http://www.answers.com/topic/periapical-abscess-1
  2. "periapical." Mosby's Dental Dictionary. Elsevier, Inc. , 2004. Answers.com 15 May. 2011. http://www.answers.com/topic/periapical
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ «periapical abscess». Mosby's Medical Dictionary, 8th edition. 2009, Elsevier, The Free Dictionary by Farlex. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۱.