استودان
Appearance
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/a/ad/Dakhmeh.jpg/270px-Dakhmeh.jpg)
اَستودان یا ستودان جایگاه نگهداری استخوان است و در دین مزدیسنا بخشی از آیین مردگان شمرده میشده که شامل حفرههایی به صورتهای منتظم و چهارگوش یا نامنتظم و ساده در درون سنگ کوه بوده، و از پیش ایجاد میشدهاند تا استخوان مردگان را پس از پوسیدن یا خورده شدن اجزاء غیر استخوانی لاشه توسط لاشخورها در دخمه بدانجا انتقال داده و در آنها نگاه دارند. بعضی از استودانهای عهد ساسانی مشتمل بر نوشتههای مذهبی و نامِ شخص درگذشته بودهاست.[۱] گوردخمه نیز روشی مشابه برای مردگان است.
بازمانده استودانهای کهن در کازرون، شوشتر، نقش رستم، شهر ری و استان کرمان و یزد یافت میشود.
نام[ویرایش]
استودان از دو بخش اَستو- (هسته :استخوان) و -دان (جایگاه) تشکیل شدهاست.[۱]
پانویس[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۱، شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ استودان موجود است.