چهل حدیث

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در روایات اسلامی اعم از شیعه و سنی فضائل فراوانی برای نگاشتن چهل حدیث یا حفظ و عمل کردن بدان آمده‌است. به همین جهت جهت محدثان شیعه و سنی نسبت به نگارش کتبی با محتوای چهل حدیث در زمینه‌های مختلف همت گمارده‌اند. از این کتب به الاربعین یا چهل حدیث نام برده شده‌است.[۱][۲]

موضوعات چهل حدیث[ویرایش]

چهل حدیث‌ها در ابتدا موضوع خاصی نداشت اما در ادامه نویسندگان بنا به ذوق و علاقه خود در زمینه‌های خاصی از جمله فضائل و مناقب امام اول شیعیان و اهل بیت پیامبر، امام دوازدهم شیعیان، جهاد، اخلاق، مواضع و خطب، زهد، اصول یا فروع دین و… چهل حدیث نگاشته‌اند. برخی چهل حدیث‌ها به نظم درآمده‌است. برخی دارای به فارسی یا عربی یا هر دو و تعدادی دارای شرح و توضیح است.

در برخی منابع تعداد کتاب‌های چهل حدیث‌ها را (شیعه و سنی) تا رقم هزار کتاب نیز شمرده‌اند.

نخستین چهل حدیث نویسان[ویرایش]

نخستین چهل حدیث‌ها را به عبداللّه بن مبارک مروزی، ابوالحسن محمّد بن اسلم بن سالم کندی طوسی، از محدّثان خراسان وحافظ ابوالحسن مؤیّد بن محمّد بن علی قرشی طوسی دانسته‌اند.

چهل حدیث در میان شیعیان[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «صد اربعین». کیهان اندیشه ـ شماره ۵۳, فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۳.[پیوند مرده]
  2. «اربعینات». مرکز اسلامی واشینگتن. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰.