عشرت شیرازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عشرت شیرازی متولد ۱۲۴۰ قمری، از زنان شاعر اهل شیراز بود. به نوشتهٔ مؤلف تذکره دلگشا در مجلسی جواب غزل مشکلی از وی خواسته شد و او فی‌البداهه غزل را گفت و برخاست. عشرت، حسینعلی میرزا فرمانفرما را مدح می‌گفت و از او صله دریافت می‌داشت. وی با رمل نیز آشنا بود.[۱]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • رجبی، محمدحسن (۱۳۷۴). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی از آغاز تا مشروطه. تهران: انتشارات سروش.