کاربر:Masbesh
| دیدم نگار خود را می‌گشت گرد خانه | برداشته ربابی می‌زد یکی ترانه | |
| در پرده عراقی می‌زد به نام ساقی | مقصود باده بودش ساقی بُدَش بهانه | |
| ساقی ماه‌رویی در دست او سبویی | از گوشه‌ای درآمد بنهاد در میانه | |
| پر کرد جام اول زان باده مشعل | در آب هیچ دیدی کآتش زند زبانه | |
| بستد نگار از وی اندرکشید آن می | شد شعله‌ها از آن می بر روی او دوانه | |
می‌دید حسن خود را می‌گفت چشم بد را | ||
نی بود و نی بیاید چون من در این زمانه | ||
دیوان شمس. غزل شماره ۲۳۹۵