شرایط مرزی بورن–وان کارمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شرایط بورن–وان کارمن، شرایط مرزی تناوبی هستند که محدودیت دوره‌ای بودن تابع موج در برخی شبکه‌های براوه را اعمال می‌کنند. (که به نام ماکس بورن و تئودور فون رابطه گذاشته شده است). این شرایط اغلب در فیزیک حالت جامد برای مدلسازی بلور کامل اعمال می‌شوند.

این شرایط را می‌توان به صورت زیر عنوان کرد

منابع[ویرایش]