بلانچ نویز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از بلانچ ویلکاکس)
بلانچ نویز
یک زن سفیدپوست با لباس خال‌خالی و موی تیره، در حال لبخند زدن و نشسته در کاکپیت یک هواپیما
بلانچ دبلیو. نویز در سال ۱۹۳۰
زادهٔ۲۳ ژوئن ۱۹۰۰
کلیولند، اوهایو، ایالات متحده
درگذشت۶ اکتبر ۱۹۸۱ (۸۱ سال)
واشینگتن، دی.سی.، ایالات متحده
پیشهخلبان
همسر(ها)دووی نویز (حدود ۱۹۹۰ – ۱۹۳۵)

بلانچ نویز (انگلیسی: Blanche Noyes؛ ۲۳ ژوئن ۱۹۰۰ – ۶ اکتبر ۱۹۸۱) هوانورد زن پیشگام اهل ایالات متحده آمریکا بود که جزو نخستین ده زنی بود که موفق به دریافت گواهینامه خلبانی ترابری شدند.[۱][۲] او در سال ۱۹۲۹ به نخستین خلبان زن دارای مجوز در اوهایو تبدیل شد.[۲]

زندگی[ویرایش]

او در ۲۳ ژوئنِ ۱۹۰۰ در کلیولند، اوهایو زاده شد و والدینش او را بلانچ ویلکاکس نامیدند.[۲] او پس از ازدواج با خلبان دووی ال. نویز[الف] (حدود ۱۹۰۰ – ۱۹۳۵)[۳] در سال ۱۹۲۸، فعالیت حرفه‌ای خود در زمینهٔ بازیگری را رها کرد.[۴][۵]

او در سال ۱۹۲۹ پس از آموزش زیر نظر همسرش، پرواز را آغاز کرد[۱] و در ۱۵ فوریهٔ همان سال پس از چهار ساعت آموزش، به صورت انفرادی پرواز کرد و در ژوئن همان سال گواهینامهٔ خلبانی خود را دریافت نمود.[۲][۳]

نویز در اوت ۱۹۲۹ وارد نخستین دربی هوایی زنان شد و در این مسابقه یکی از بیست شرکت کننده‌ای بود که سعی داشتند از سنتا مونیکا، کالیفرنیا تا کلیولند پرواز کنند.[۶] او در طول راه «هنگامی که هواپیمایش در میانهٔ هوا در نزدیکی پسوس دچار آتش‌سوزی شد، به سختی از مرگ فرار کرد .»[۷] فرود نویز پس از این حادثه به‌قدری سخت بود که ارابهٔ فرودش دچار آسیب شده بود.[۷] او پس از فرود آتش را خاموش کرد، تعمیرات لازم را بر روی هواپیما انجام داد و مسابقه را مجدداً از سر گرفت.[۷] او در این مسابقه در کلاس سنگین به مقام چهارم رسید.

او در سال ۱۹۳۱ خلبان نمونهٔ استاندارد اویل بود و برای سازمان‌های مختلف پرواز می‌کرد.[۳] در ۱۱ دسامبر ۱۹۳۵، همسر او و مسافرش بر اثر سقوط هواپیمایشان در مه غلیظ و کولاک کشته شدند.[۴]

در سال ۱۹۳۶، او به‌عنوان کمک خلبان با لوئیز تادن (یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در دربی هوایی زنان در سال ۱۹۲۹) تیمی را تشکلی داد و در نخستین سالی که زنان مجاز به رقابت با مردان شدند، در مسابقهٔ جام بندیکس برنده شد. آنها با هواگرد دوبالهٔ بیچ سی۱۷آر استاگروینگ رکورد جهانی ۱۴ ساعت و ۵۵ دقیقه پرواز از شهر نیویورک به لس آنجلس را به ثبت رساندند. لورا اینگالز با ۴۵ دقیقه پرواز با لاکهید اوریون نیز در جایگاه دوم قرار گرفت.[۸][۹]

رئیس‌جمهور جان اف. کندی در دیدار با برندگان جایزه زن فدرال ۱۹۶۳، از جمله نویز (در سمت راست کندی)

همزمان که نویز در ایروینگتون، نیوجرسی ساکن بود، به عضویت کمیتهٔ مشاورهٔ زنان در زمینهٔ هوانوردی درآمد. او در اوت ۱۹۶۳ در میان تعداد انگشت‌شماری از هوانوردان پیشرو بود که به گروه علامت‌گذاری هوایی دفتر تجارت هوایی، که توسط اداره پیشرفت کار تأمین مالی می‌شد، پیوست.[۱][۳] هدف این گروه کمک به ناوبری هوایی با نوشتن نام نزدیکترین شهرها در فواصل ۱۵ مایلی (۲۴ کیلومتری) بود. این کار، در صورت امکان، روی پشت بام ساختمان‌های برجسته، و در صورت عدم امکان، روی زمین با رنگ سفید انجام می‌شد.[۱۰] اما با ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم در دسامبر ۱۹۴۱، به دلایل امنیتی، تیم نویز مجبور شد حدود ۱۳٬۰۰۰ سایتی را که علامت‌گذاری کرده بودند، سیاه کند.[۱۰][۱۱] پس از جنگ، او به عنوان رئیس بخش نشانه‌گذاری هوایی اداره هوانوردی غیرنظامی، بر بازسازی آنها نظارت کرد و کمک‌های ناوبری بیشتری را نیز به این علامت‌ها اضافه کرد.[۱۰] به گفتهٔ موزهٔ ملی هوا و فضا، «او برای سال‌ها تنها خلبان زنی بود که اجازهٔ پرواز با هواپیمای دولتی را داشت.»[۳]

او همچنین مقالات متعددی در روزنامه‌ها و مجلات نوشته بود.[۳]

نویز در ۶ اکتبر ۱۹۸۱ در واشینگتن، دی.سی. درگذشت.[۲][۱۲]

میراث[ویرایش]

نویز نخستین زنی بود که به‌دلیل ۳۵ سال خدمات دولتی در جهت بهبود ایمنی آسمان، از سوی وزارت بازرگانی مدال طلا دریافت کرد.[۳][۱۳]

در سال ۲۰۲۱، اپرایی به یادبود پرواز او در مسابقهٔ جام بندیک در سال ۱۹۳۶ با عنوان استاگروینگ در موزه هوانوردی کانزاس به نمایش درآمد. استاگروینگ که توسط لیزا دیسپین به‌همراه با ریچل جی. پیترز، شاعر اپا، ساخته شده بود، برندهٔ مسابقهٔ دوسالانهٔ اپرای مدرن زپیک ۲۰۲۰ شد.[۱۴]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ Dewey L. Noyes

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Mrs. Noyes Gets Air Post. Irvington Woman Is Appointed Federal Marking Pilot". The New York Times. August 14, 1936. Retrieved 2011-11-15. Mrs. Blanche Noyes of Irvington, N.J. , was appointed today an air-marking pilot for the Bureau of Air Commerce by Eugene L. Vidal, the director. Mrs. Noyes has been flying since 1929 and was one of the first ten women pilots to receive an air transport license.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ "Deaths Elsewhere: Blanche Noyes". Toledo Blade. October 8, 1981.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ "Women in Aviation and Space History: Blanche Noyes". National Air and Space Museum. Retrieved September 1, 2012.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Dewey Noyes Dies in Crash". Youngstown Vindicator. December 12, 1935. Retrieved 2011-11-15.
  5. ↑ Barnes, Jacqline (Fall 2013). "Early Earhart Rival Leaves Legacy of Safety". The Journal of Air Traffic Control. Archived from the original on 21 اكتبر 2017. Retrieved 16 March 2023. {{cite journal}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  6. ↑ Jessen, Gene Nora (1999). "1929 Air Race". 99 News Magazine. Ninety-Nines.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ "Girl Flier Fights Blaze in Air". Pittsburgh Press. August 22, 1929.
  8. ↑ "Bendix Trophy". Air Racing History. Retrieved 2011-11-15. The other east to west race, that of 1936, was strictly a 'ladies' day' affair and the slowest of all the Bendix contests. Louise Thaden with Blanche Noyes as her co-pilot flew a stock model Beechcraft biplane into the winner’s circle in less than 5 minutes under 15 hours. ...
  9. ↑ "Louise Thaden Wins Bendix Air Trophy. With Mrs. Blanche Noyes She Also Breaks Women's Transcontinental Record". The New York Times. September 5, 1935. Retrieved 2011-11-15. Two veteran women pilots, Mrs. Louise Thaden of Bentonville. Ark. , and Mrs. Blanche Noyes of Memphis, landed here this afternoon 14 hours 54 minutes 49 seconds out of Floyd Bennett Field, New York, to win one of the most famous events in aviation, the Bendix transcontinental derby. Between them they took first money of $4,500, plus $2,500 for a new ...
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ Nobles-Harris, Ellen (2002). "Marking the Way". 99 News Magazine. Ninety-Nines.
  11. ↑ "Deletes Markers She Set For Pilots; Mrs. Blanche Noyes of CAA Has to Undo Safety Work to Bar Aid to Enemy". The New York Times. August 21, 1942. The irony of it all sometimes makes Mrs. Blanche Noyes chuckle, but she is going right ahead with her job of obliterating hundreds of the safety air markers she spent six years getting set up.
  12. ↑ "Died". Time magazine. November 2, 1981. Archived from the original on October 26, 2008. Retrieved 2011-11-15. Blanche Noyes, 81, Aviation Hall of Fame member who was a Broadway actress before dropping her stage career to fly planes in the early days of U.S. aviation; in Washington, D.C. A friend of Amelia Earhart's, Noyes took John D. Rockefeller for his only plane ride, in 1930. A stunt flyer, she also competed in numerous air races and was a co-winner with Louise Thaden of the grueling 1936 Bendix Trophy race.
  13. ↑ "Blanche Noyes". Breaking Through The Clouds: The First Women's National Air Derby. Archived from the original on October 5, 2011. Retrieved September 1, 2012.
  14. ↑ "Female Aviators Featured in Upcoming Opera 'Staggerwing'". Opera Wire (به انگلیسی). 2021-07-23. Retrieved 2022-01-30.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بلانچ_نویز&oldid=39388242»