انتخاب ثباتی

این تصویر انواع مختلف انتخاب را نشان می دهد

انتخاب ثباتی یکی از انواع انتخاب طبیعی است که وقتی جمعیت در یک ویژگی خاص ثابت میشود گوناگونی ژنتیک کاهش پیدا میکند.به احتمال زیاد متداول ترین مکانیزم انتخاب طبیعی از این نوع است.انتخاب ثباتی به طور معمول برای انتخاب کاراکترهایی با مقادیر میانه از انتخاب تصفیه ای استفاده میکند. انتخاب ثباتی در مقابل انتخاب درهم گسیخته قرار داشته و بجای فنوتیپ های انتهایی به فنوتیپ های میانی توجه میکند.گوناگونی فنوتیپ ها را کاهش داده و وضعیت موجود را حفظ میکند.انتخاب طبیعی تمایل دارد فنوتیپ های سخت را حفظ کند در نتیجه فنوتیپ های میانه و نرمال در حفظ بقا موفق خواهند بود. یک مثال کلاسیک برای انتخاب ثباتی وزن نوزادان انسان است.نوزادان سبک بسیار سریع گرما از دست میدهند و به راحتی دچار بیماری های واگیردار میشوند.در حالی که نوزادان سنگین که بدن بزرگی دارند در حین زایمان به سختی از لگن مادر خارج میشوند.در نتیجه آمار مرگ و میر برای نوزادان بسیار کوچک و یا بسیار بزرگ بیشتر از نوزادان متوسط است و این نوزادان متوسط شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. معمولا انتخاب ثباتی در اکثر جمعیت ها عمل میکند.این نوع انتخاب مانع واگرا شدن فرم و رفتار میشود.در این راستا آناتومی بعضی از موجودات زنده مانند کوسه ها و سرخس ها مدت خیلی زیادی (ملیون ها سال) بدون تغییر مانده است.در بعضی مواقع میتوان با اندازه گیری، سازگاری فنوتیپ های متفاوت انتخاب ثباتی در یک جمعیت را تشخیص داد.همچنین این تشخیص میتواند توسط تست های گوناگون داده های دنباله مولکولی صورت گیرد،McDonald-Kreitman test.

همچنین بخوانید

• انتخاب هدایتی
• انتخاب درهم گسیخته

منابع

• Campbell, Neil A.; Reece, Jane B. (2002). "Biology". Benjamin Cummings: 450–451 {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
• Lemey, Philippe (2009). The Phylogenetic Handbook. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-73071. {{cite book}}: Check |isbn= value: length (help); Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
• http://www.nature.com/scitable/topicpage/Negative-Selection-1136
• Sheets HD, Mitchell CE (2001). "Why the null matters: statistical tests, random walks and evolution". Genetica. 112–113: 105–25. doi:10.1023/A:1013308409951. PMID 11838761.
• McDonald JH, Kreitman M (1991). "Adaptive protein evolution at the Adh locus in Drosophila". Nature. 351 (6328): 652–4. doi:10.1038/351652a0. PMID 1904993.
• الگو:Cite doi
• الگو:Cite doi