نظریه گله خودخواه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Selfish herd theory»
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۸

نظریه گله خودخواه (selfish herd theory) بیان می‌کند که افراد در یک جمعیت تلاش می‌کنند تا خطر شکار خود را با قرار دادن سایر همنوعان بین خود و شکارچیان کاهش دهند. [۱] یک عنصر کلیدی در این نظریه حوزه خطر است ، ناحیه‌ای از زمین که در آن، هر نقطه به یک فرد خاص نزدیک‌تر از هر فرد دیگری است. چنین رفتار ضدشکارچی ناگزیر منجر به تجمع می‌شود. این نظریه توسط دبلیو دی همیلتون در سال 1971 برای توضیح رفتار گروهی جانوران مختلف ارائه شد. [۱] این فرضیه عمومی را که تکامل چنین رفتار اجتماعی مبتنی بر منافع متقابل برای جمعیت است، در تضاد قرار داد. [۱]

در یک گروه، در نظریه دبلیو دی همیلتون ، طعمهها به دنبال موقعیتهای مرکزی هستند تا دامنه خطر خود را کاهش دهند. افراد در امتداد لبههای بیرونی گروهT بیشتر در معرض خطر هدف قرار گرفتن توسط شکارچی هستند.

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Hamilton, W.D. (1971). "Geometry for the Selfish Herd". Journal of Theoretical Biology. 31 (2): 295–311. doi:10.1016/0022-5193(71)90189-5. PMID 5104951.