پرش به محتوا

آزمون مک‌موری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «McMurray test»
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۲

آزمون مک موری، همچنین به عنوان آزمون چرخشی مک موری (به انگلیسی:McMurray circumduction test) برای ارزیابی افراد از نظر پارگی در منیسک زانو مورد استفاده قرار می گیرد. [۱] پارگی در مینیسک ممکن است با ایجاد قطعه ای اضافه از مینیسک در مفصل زانو که گاه بین سطوح مفصل گیر می افتد، باعث محدودیت حرکات و درد در زانو شود.

برای انجام تست، زانو توسط یک دست در امتداد خط مفصل نگه داشته می شود و در حالی که پا (کف پا) با دست دیگر نگه داشته شده، به طور کامل خم (فلکسیون) می کند. سپس معاینه کننده در حالی که زانو را از خم کامل تا 90 درجه از فلکسیون، باز می کند (اکستنسیون)، پا را به داخل می چرخاند(internal rotation). اگر معاینه کننده یک "ضربه" یا "کلیک" احساس کند و بیمار درد را ذکر کند، آزمون مثبت مک موری برای پارگی در قسمت خلفی مینیسک جانبی تلقی میشود. به همین ترتیب، می توان از چرخش خارجی (external rotation) پا برای آزمایش قسمت خلفی مینیسک داخلی استفاده کرد . [۲]

آزمایش مک موری به نام توماس پورتر مک موری [۲] جراح ارتوپدی انگلیس اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم نامگذاری شده است، وی اولین کسی بود که این آزمایش را توصیف کرد. توضیحات آزمون از آن زمان توسط نویسندگان مختلف نسبت به نسخه اصلی تغییر یافته است. [۳] این تغییرات آزمونهای مختلفی را با عملکرد آماری متفاوت ایجاد میکند.

طبق برخی منابع ، حساسیت آزمون مک موری برای پارگی مینیسک داخلی 53٪ و ویژگی آن 59٪ است. در یک مطالعه اخیر، نتایج آزمایش بالینی با یافته های آرتروسکوپی و / یا آرتروتومی به عنوان مرجع مقایسه شد. [۴] آزمون بالینی دارای حساسیت 58.5٪ ، ویژگی 93.4٪ و ارزش پیش بینی نتیجه مثبت 6/82٪ بود. یک مطالعه جدیدتر ویژگی 97٪ برای پارگی منیسک را نشان داد. [۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Solomon, D. H.; Simel, D. L.; Bates, D. W.; Katz, J. N.; Schaffer, J. L. (2001). "The rational clinical examination. Does this patient have a torn meniscus or ligament of the knee? Value of the physical examination". JAMA: The Journal of the American Medical Association. 286 (13): 1610–1620. doi:10.1001/jama.286.13.1610. PMID 11585485.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ McMurray, T.P. (1942). "The semilunar cartilages". British Journal of Surgery. 29 (116): 407–414. doi:10.1002/bjs.18002911612. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «McMurray» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. Stratford, Paul W.; Binkley, Jill (1995). "A Review of the McMurray Test: Definition, Interpretation, and Clinical Usefulness". Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy. 22 (3): 116–120. doi:10.2519/jospt.1995.22.3.116. PMID 8535469.
  4. Corea JR, Moussa M, al Othman A (1994). "McMurray's test tested". Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc. 2 (2): 70–72. doi:10.1007/BF01476474. PMID 7584186.
  5. Jackson JL, O'Malley PG, Kroenke K (2003). "Evaluation of acute knee pain in primary care". Ann Intern Med. 139 (7): 575–88. doi:10.7326/0003-4819-139-7-200310070-00010. PMID 14530229.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)