نجفآباد
نجفآباد نجباد | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | اصفهان |
شهرستان | نجفآباد |
بخش | مرکزی |
نام(های) دیگر | دیار نون |
نام(های) پیشین | ده نان |
سال شهرشدن | ۱۳۳۷[۱] |
مردم | |
جمعیت | ۲۳۵٬۲۸۱[۲] |
تراکم جمعیت | ۱۰۵ نفر بر کیلومتر مربع |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۲۸۵۰ کیلومتر مربع[۳] |
ارتفاع | ۱٬۶۰۰ متر از سطح دریا[۴] |
آبوهوا | |
میانگین بارش سالانه | ۷۰۰ |
روزهای یخبندان سالانه | زمستان |
اطلاعات شهری | |
شهردار | عباس مرادی[۶] |
رهآورد | صنایع دستی، قالیبافی، کرباسبافی، رنگرزی، چاقوسازی، نمدمالی، لودهبافی، ورشوسازی |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۳۱۴[۵] |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۲۳ج ایران ۴۳م ایران ۵۳ن ایران ۶۷م |
نجفآباد ( تلفظ راهنما·اطلاعات) سومین شهر پرجمعیت استان اصفهان و مرکز شهرستان نجفآباد است. نجفآباد به علت دارا بودن مجموعه باغهای فراوان، شکوفههای بادام، قالی دستباف، عسل و انار نامدار است و شیرینی محلی مشهور آن اِگِردِک است. فاصله اصفهان تا نجفآباد ۲۷ کیلومتر است.
نجفآباد در زمان شاه عباس صفوی در ۲۵ کیلومتری غرب شهر اصفهان بنا شدهاست.[۷] در دوره حکومت شاه عباس صفوی در حدود سال ۱۰۲۲ ه.ق مقداری هدایا، نذورات، جواهرات و پول نقد که بار چندین شتر بود از طرف شاه عباس برای حرم علی بن ابیطالب به نجف فرستاده شد. (که بالغ بر سیصد من موم زرد، کافور، مقداری فتیله عنبری و مروارید دریایی بود) قافله شتران در این سرزمین بازایستادند و تلاش شتربانان برای حرکت دادن شتران به جایی نرسید. خبر به شیخ بهایی رسید. شیخ در ردی فرمود: «دیشب در عالم رؤیا شاه نجف را زیارت کردم. فرمود شتران را برهانید و بارشان را به صرف آباد کردن این محل مصرف کنید که اصلح همین است.» این سخن شیخ مورد تأیید پادشاه قرار گرفت. شرح حال این داستان را نویسنده توانا ابوالقاسم پاینده در کتاب قدمگاه خود به زیبایی بیان میدارند:
- «بیرون شهر معجزه رخ داده بود، چند شتر که با بارهای سنگین از سکههای نقره شاه عباس، به راه نجف میرفت، پنج فرسنگی پایتخت (اصفهان) در یک دره وسیع ریگی و میان دو رشته کوه، خفتند و دیگر برنخاستند. تلاش شتربانان بیاثر بود. یک روز و دو روز گذشت. شتران هنوز خفته بودند. کاروانسالار درمانده شد و به پایتخت خبر داد. همان شب شیخ بهایی مشاور و محرم شاه امام خفته در نجف را به خواب دید که فرمود شتران را رها کنید و اموال را همان جا صرف کنید که صلاح کار همین است؛ و بنایی به نام من بسازید که چنین خواستهام. اراده امام انجام شد. آب آنجا نبود. از راه دور آوردند. درآن ریگزار بنا و صحن و ضریح و گنبدی ساختند با دو باغ در دو سو»[۸]
وجه تسمیه[ویرایش]
به عقیده عدهای نام اصلی نجفآباد «ده نان» یا «دهان» بودهاست که مقصود از نان «نون» میباشد؛ و ابوالقاسم پاینده دیار نون را بر این شهر برگزیدهاست.
ساکنین اولیه شهر[ویرایش]
عوامل متعددی در هسته اولیه سکونت در این محل نقش داشتند:
- سیاسی: شاه عباس صفوی در سال ۹۹۶ه.ق با مساعدت رؤسای ایل اوستاجلو و ایل شاملو روی کار آمد. شورشهایی که از قبل از روی کار آمدن شاه عباس شروع شده بود هنوز ادامه داشت. شاه عباس از همان آغاز برآن شد تا با سرکوب شورشهای به بپاخاسته قدرت خویش را تثبیت کند. وی در سال ۱۰۰۷ه.ق اصفهان را به پایتختی انتخاب کرد و سعی کرد با تحت فشار قراردادن نیروهای شورشی و متلاشی ساختن هستههای طغیانی آنها را نابود کند یا تبعید نماید. وی در این راستا در سال۱۰۱۴ه.ق حدود هفتاد هزار ارمنی و آذربایجانی را به مرکز ایران تبعید نمود. همچنین بسیاری را از گرجستان بیرون راند و در حوالی اصفهان و مازندران اسکان داد. گرجها نیز همانند ارمنیها در زمان شاه عباس اول از قفقاز به استان اصفهان کوچانده شدند. آنان ابتدا در شهر تازه بنا شدهٔ نجف آباد سکنا گزیدند ولی بعدها به دلیل ناسازگاری با آب و هوای نجفآباد و دلایل دیگر به فریدن و فریدونشهر رفتند. اسکان مخالفان در اطراف پایتخت امکان کنترل بیشتر را به قدرت مرکزی میداد. بسیاری از مخالفان شهرهای دیگر هم به این شهر تبعید شدند. در سال ۱۰۰۶ هجری قمری شاه عباس صفوی پایتخت صفویه را از قزوین به اصفهان منتقل کرد. دوری از مرزها، کاهش دادن قدرت قزلباشان، بهبود تجارت و ترس شاه عباس از پیشگویی منجمانی که ماندنش را در قزوین برای جانش خطرناک دانسته بودند از دیگر دلایل ذکر شده برای این انتقال است. گزیدن اصفهان به عنوان پایتخت توسط شاه عباس، نتایج مثبتی برای این شهر به بار آورد، مسجدها، آبانبارها و کاروانسراهای بسیاری در شهر ساخته شد، به ابتکار شیخ بهایی شبکههای کامل ارتباطی و آبیاری پدید آمد و با بنیان نهادن شهر بازرگانی نجفآباد در چند کیلومتری غرب اصفهان برای تهیه آذوقه شهر، زیربنای زراعی استواری برای پایتخت جدید پدید آمد.
- جغرافیایی: نزدیکی نجفآباد با اصفهان و قرار داشتن بر سر مسیر خوزستان و عراق
- نظامی: شاه عباس این مکان را زرادخانه (مرکز اسلحه) و محل سکونت کارگران اسلحهسازی قرار داد. به همین جهت احتمال دارد صنعت چاقوسازی و زودپزسازی و همچنین کارد و چنگالسازی در نجفآباد از بقایای همان دوران باشد.
نجفآباد پیش از صفویه[ویرایش]
در خصوص ساکنان نخستین شهر گفته شدهاست که پیش از بنای آن عده از زرتشتیان در کوههای شمالی شهر ساکن بودند؛ و این محل پس از آنکه دولت اسلامی برقرار شد برای مدتی پایگاه گبران گردید.
نجفآباد قطعه زمینی گسترده با دو رشته کوه موازی در شمال و یک رشته از کوهپایههای زاگرس در جنوب، دشت گستردهای را تشکیل میداده که عدهای از زرتشتیان چادرنشین از فلات مرکزی ایران (یزد) در آغاز در تابستان با کوچ خود به این مکان حیواناتشان را در کوهپایههای شمالی میچراندند و تا پاییز در اینجا میماندند؛ ولی پس از مدتی رنج رفتوآمد همه ساله آنها را وادار به اسکان در این دشت کرد. اینان در کوهپایههای شمالی ساکن شدند و از چشمهسارهای آن برای استفاده خود و حیواناتشان بهره میبردند. چون تابستانها دچار کمآبی شدند به فکر حفر قنات و تأمین آب دائمی برای خود افتادند.
مردم[ویرایش]
مردمان نجفآباد به زبان فارسی و با لهجه نجفآبادی و سایرین به فارسی معیار صحبت میکنند.
مشاهیر و نامآوران[ویرایش]
آب و هوا[ویرایش]
نجفآباد در دشتی با آب و هوای معتدل و نسبتاً خشک قرار گرفتهاست. میانگین بارش سالیانه در آن ۱۲۰ میلیمتر بوده که بیشتر در فصلهای سرد انجام میگیرد. از جوی دارای حداکثر مطلق درجه حرارت ۳۸ درجه و حداقل مطلق ۵/۹ درجه و متوسط درجه حرارت در سال برابر ۸/۱۵ درجه میباشد. ارتفاع این شهر از سطح دریا ۱۶۰۰ متر است.
منابع آبی[ویرایش]
این شهرستان دارای منابع آب سطحی و منابع آب زیرزمینی است، عمدهترین منابع آب سطحی شهرستان رودخانه چشمه مرغاب، رودخانه زندهرود و دریاچه سد زایندهرود بوده و مهمترین منابع آب زیرزمینی آن نیز چاهها، قناتها و چشمهها میباشند.
نجفآباد از نظر جهانگردان[ویرایش]
- "شاه عباس و طراح اصلی آن شیخ بهایی با ایجاد شبکه کامل آبیاری و ارتباطی و بنیان نهادن شهری بازرگانی و پررونق در ۲۵ کیلومتری غرب اصفهان برای تهیه آذوقه پایتخت، زیر بنایی اساسی بنا کردهاست. راجر سیوری
- در کتاب روح ملتها در مورد بی نظمی حاکم بر اصول شهرسازی ایران مینویسد"فقط شهر نجفآباد را از این قانون مستثنی دیدم، اول دفعه که آن جا رفتم تصور کردم شهر قدیم را یکسره کوبیدهاند و خیابانبندی و کوچهسازی را از نو پایهریزی کردهاند ولی متوجه شدم معماری نجفآباد از ابتدا همینگونه شکل گرفتهاست. مساجد و میدانهای نجفآباد تنها محلی است که با فکر نادر به وجود آمدهاست و دارای نظم و قاعدهای است. آندره زیگفرید
- در این شهر به کوچههای بنبستی برنمیخوریم. (قدیم) هر نوع جنس و متاعی آماده و مهیا است. به شکلی که به هیچ عنوان به اصفهان حاجتی نیست.[۹]
- از شهر اصفهان تا انتهای آن ۳ فرسخ است و تا خود قصبه ۴ فرسخ میباشد؛ که شرق آن بلوک ماربین و مغربش بلوک کرون و جنوب آن لنجان و شمالش نیز ماربین است. طول اراضی آن از مشرق به مغرب زیاده از ۳ فرسخ میباشد و متصل به کروند است. سلاطین صفوی از ابتدای آن به طرف طول، خیابانی طرح انداختهاند به مثال چهارباغ و در دوطرف اشجار چنار کاشتهاند و هر دو جانب، باغات انداخته بهغایت زیبا ساختهاند. اگر چه اکثر آن خراب گشته و ضایع گردیدهاست معذالک هنوز شکوه و صفای آن، خود حکایت بزرگی بانی را میرساند.[۱۰]
- قصبه (روستا) ایست خجسته بنیان، آبش از کاریز و هوایش فرحانگیز، باغاتش فراوان و از ۴طرف، آنجا زیاده از یک فرسخ خیابان کشیده و درخت چنار و اشجار میوه دار در آن خیابان نشانیدهاند. راقم چند روز در آن جا بود و با خلقش مجالست نمود، عموماً از فسق و فجور دور و از معاصی مشهور مهجور هستند. زین العابدین شیروانی
- باغهای نجفآباد به قدری وسیع هستند که ما در مدت ۳ ربع ساعت در کوچه باغهای این شهر با اسبهای خود میتاختیم تا بالاخره به خیابان و بازار رسیدیم. هاینریش بروگش
کبوترخانههای نجفآباد[ویرایش]
نجفآباد را شهر کبوتران و کبوترخانهها میگفتند.[۱۱] هر مسافری که قصد سفر به این شهر را داشت از پرواز کبوتران بیشماری که در بالای آن پرسه میزدند، میفهمید که به نجفآباد نزدیک شدهاست. اما امروز کبوتران لانههای خود را در این شهر تاریخی از دست دادهاند و به لانههای باقیمانده که برخی از آنها در حال تخریبند برنمیگردند. کبوترخانههای نجفآباد بخشی از هویت فراموش شده این شهرند. این هویت ریشه در صنعت کشاورزی این شهر داشته. نجفآباد به دلیل اینکه یکی از باغ شهرهای بزرگ ایران بوده جهت تولید محصولات کشاورزی نیاز به کود داشته که توسط همین کبوتر خانهها تولید میشدهاست. بهصورتی که هر برج بهطور متوسط سالانه ۶ الی ۷ تن کود (ذل کبوتر) تولید مینموده. شهرهای تهران، کاشان، همدان، شیراز، خوزستان، اصفهان، مشهد، قم و تبریز از عمده شهرهای پرورش کبوتر در ایران هستند. فرد ریچاردز، جهانگرد و پژوهشگر انگلیسی دربارهٔ کبوترخانههای استان اصفهان چنین میگوید: «یکی از برجستهترین و شگفتانگیزترین چیزها، در حول و حوش اصفهان برجهای گرد و بلندی است که قسمت فوقانی آنها دارای طرحهای زیبا و دلانگیزی است. اینها شبیه برجهای گرد قصرهای قرون وسطی انگلستان هستند؛ با این تفاوت که در بالای آنها اغلب دو یا سه برج یا مناره مشابه دیده میشود که به ترتیب هریک از دیگری کوچکتر میشود و اندازه مرتفعترین آنها به شصت یا هفتاد پا میرسد. مادام دیولافوا که به همراهی شوهرش مارسل در زمان سلطنت ناصرالدینشاه از نواحی مختلف ایران دیدن کردهاست دربارهٔ علت ایجاد کبوترخانه مینویسد: «طریقه دیگری هم برای فراهم کردن کود هست. مالکین در اطراف شهر اصفهان در دهکدهها برجهای بزرگ و متعددی برای کبوتران صحرایی ساختهاند. کبوتر بهقدری در اصفهان و شهرهای اطراف آن زیاد است که شخص تازهوارد تصور میکند که تمام اهالی از گوشت کبوتر تغذیه میکنند، ولی اینطور نیست. این حیوان دعوت شدهاست که اجتماعی تشکیل دهد و بیشتر در برج بماند و فضولاتی در آن بریزد و فضله کبوتر چون با خاک خرابهها مخلوط شود برای پرورش خربزه و هندوانه معروف اصفهان مناسب است.»[۱۲]
ارگ شیخ بهایی[ویرایش]
ارگ شیخ بهایی در شهرستان نجفآباد واقع است. این ارگ از ۷ برج کبوترخانه تشکیل شدهاست. این برجها جز آثار نادر کشور میباشد و همانند این برجها را تنها در شهر تبریز میتوان دید و این به علت تعداد برجهای آن میباشد، و طرحهایی برای احیاء این برجها در دست اجرا میباشد. اولین طرح گردشگری نجفآباد معروف به هفت برج و به نام طرح گردشگری ارگ شیخ بهایی به همت شهرداری نجفآباد بازسازی شدهاست.[۱۳]
مسجد جامع صفوی[ویرایش]
مسجد جامع نجفآباد (میدان) که بیشتر به مسجد میدان مشهور است، از بناهای اواخر دوران صفوی است. بنابر نقل بعضی روایات شفاهی این مسجد در زمان شاه سلطان حسین صفوی با مخارج مادرشاه، در مرکز شهر نجفآباد، بیرون و روبروی قلعه و عمارت قدمگاه بنا گردید.
مسجد جامع، که امروزه به طور کلی تغییر و دگرگون یافته و ساختار قدیمی خود را از دست داده است، در زمینی به طول تقریبی ۵۰ متر و عرض ۴۰متر که از جنوب به خیابان شاه عباس (خیابان امام کنونی)، از شرق به میدان مرکزی ( باغ ملی شمالی)، از شمال به حمام میدان که آن هم از بناهایی بوده که همزمان با مسجد ساخته شده، واقع گردیده و از غرب، مسجد و پنجرههای شبستان آن به فضای باز محدود میشده است.
درب اصلی مسجد که در سمت شرق و روبروی باغ ملی باز میشد، با دو سکوی بزرگ سنگی در دو طرف آن که قسمتی از سکوها بعضا به عنوان مغازه مورد استفاده واقع میشد، قرین بود. سه مغازه در طرف راست و یک مغازه در سمت چپ، درب مسجد جود داشت که پس از تعریض خیابان تخریب شدند. درب چوبی بزرگ با کتیبهای به جرزهای دو مناره با شکوه متصل بود. در فضای وسط مسجد حوض سنگی بزرگی خودنمایی میکرد.
در شمال مسجد سه ایوان بزرگ و یکسان با سقفهای بلند طاق و چشمهای وجود داشت که جرزهای جداکننده آنها با آجر و در وسط آنها کاشیکاری شده بود. در جنوب مسجد جامع نجفآباد (میدان) نیز سه ایوان با سبک و اسلوب ایوانهای شمالی ساخته شده بود و فقط محراب آجری و در کنار آن منبر شش پلهای اضافه بر ایوانهای شمالی داشت.
کف ساختمان با کاشی فیروزهای فرش شده بود. ایوانهای شمالی و جنوبی جمعا نصف از مساحت زمین مسجد را به خود اختصاص داده بودند. در غرب مسجد، در تمام طول آن از شمال به جنوب شبستانی ساخته شده بود که با ایوانهای یادشده حدود سه متر فاصله داشت. این راهرو، درب جنوبی مسجد به حساب میآمد که به خیابان باز میشد. فاصله بین شبستان و ایوانهای شمالی به برفانداز معروف بود.
شبستان مسجد سالن بزرگی بود که نصف ارتفاع آن در داخل زمین قرار داشت، به طولی برابر ۴۰ متر و عرضی به اندازه ۲۴متر و تعداد ۳۰ ستون کوتاه و قطور هشت ضلعی که از سنگ و ساروج و آجر ساخته شده بودند. ارتفاع شبستان حدود ۵/۲ متر که سقف آن از خشت و آجر و به صورت ضربی ساخته شده بود و دو در جداگانه برای خانمها و آقایان در آن تعبیه شده بود که به فضای مسجد باز می شد، همچنین در کنار هر راه پله که وارد شبستان میگردید راه پله دیگری به سمت بالا و برای رسیدن به مهتابی (فضای روی سقف شبستان) تدارک دیده شده بود.
هر نمازگزار با طی کردن پنج پله به پایین یا پنج پله به بالا می توانست وارد شبستان یا مهتابی شود. شبستان پنج ردیف ستون ششتایی داشت و در وسط آن منبری از خشت ساخته بود. منبر سه پلهای نیز در کنار محراب و در جنوب غربی آن ساخته شده بود.
از شبستان برای مراسم زمستانی، چون روضه، احیاء در شبهای ماه رمضان و نماز استفاده میشد. این فضا در زمستان گرم و در تابستان خنک بود، از مهتابی فقط در بهار و تابستان و آنهم در هنگام شب که تابش نور و گرمای خورشید در کار نبود، استفاده میشد. هوای خنک بهاری در هنگام شب برای نمازگزاران و مستمعین فضای مطلوبی را ایجاد کرده بود.
ایوانهای جنوبی دارای سقفهای بلند، خنک و بادگیر بودند؛ که برای خواندن نماز در روزهای گرم تابستان و بعضأ استراحت و چرت زدن افراد کوچه و بازار و خصوصا همسایههای مغازهدار اطراف و مسافران خسته از راه در گرمای طاقت فرسا، بسیار مساعد بود، ایوان های شمالی برای مراسم بهار و پاییز و بعضی از روزهای زمستان که آفتابی بود مورد استفاده قرار میگرفت و در آفتاب دلچسب زمستانی میشد مدتی در آن به نماز و گفتگو پرداخت اسکوهای جلوی درب اصلی مسجد، محل فروش و ساخت ابزار و یراق و بعضی ادوات فانی مرد استفاده در خانهها بود. مرحوم عباس مسجدی (سلیمانپور) خادم مسجد که فردی هنرمند علاوهبر اداره امور مسجد، اوقات فراغت خود را به ساخت لوازم خانگی میپرداخت و محل کارش همینجا بود.
ساختمان مسجد جامع نجفآباد (میدان) از مصالح گرانقیمت و تزئینات آن چنانی برخوردار نبود. بنظر میرسد برای بنا و ساختمان مسجد بودجه چندانی اختصاص نیافته بود. دیوارها، گچکشی و کف شبستان نیز از گچ پوشیده شده بودند. ستونهای شبستان همانطور که گفته شد، از سنگ و ساروج و خشت و آجر ساخته شده بودند و از ستون سنگی خبری نبود.
نقل شده که برای ساختن شبستان به دلیل نبود لوازم کافی، ابتدا برای هر ستون چاهی به عمق حدود سه متر حفر کرده، بنایان به داخل آن شده و با سنگ و آجر، ستونی تا ارتفاع نیم متر از زمین ساخته و بالا آوردهاند. پس از اتمام ستونها بر روی زمین نشسته و سقفهای گنبدی شبستان را ساختهاند. پس از آن کارگران خاک داخل شبستان را کنده و خارج کردهاند. سپس دیوارها با کاهگل و گچ تعمیر شدند. این شیوه معماری و اجرا مدیون تلاش و هنرنمایی استاد رضا، بنای هنرمندی بود که در ساخت سقفهای شبستانی معروف بوده است.
متصدیان امور اداره این مجموعه فرهنگی مذهبی، در دهه ۴۰ به فکر تجدید بنای آن افتادند. ابتداء جلسات متعدد تشکیل دادند و چگونگی معماری، هزینه با وسایر موارد را به دقت مورد بررسی قرار داده و از صاحب نظران نیز در جلسات خود کمک گرفتند. جلسات عمدتا شبها پس از نماز و روی مهتابی شبستان در اطراف چراغ توری تشکیل میشد و به بحث و مذاکره میپرداختند. تعداد آنها اصولا بین ۲۰ تا ۱۵ نفر بودند. اینجانب نیز به سبب حضور پدرم به عنوان بنا و معمار، در جند جلسه حاضر بودم. شبی را بیاد دارم که آقای مهندس لُرزاده، مسجدساز معروف را از تهران دعوت کرده بودند. پس از مباحث طولانی و ابعاد بنا، ایشان آماده طرح و نقشه جدیدی برای این مسجد شد. حاضران در آن جلسه تا آنجا که بیاد دارم بدین شرح بودند: مرحوم آیتالله منتظری، حاجآقا حسن آیتی، حاج قربانعلی خلیلی، حاج یداله انتشاری غلامحسین حق پرستی، حاجآقا مجتبی ایت، حاجآقا حسن رضویان، حاج شیخ علی محمدپور نمازی، آسید عطاالله مرتضوی و…
مؤسسین با کمک مردم به ساخت بنای جدید اقدام کردند. ابتدا بتن ریزی ستونهای بلند و دیوارکشی اطراف بنا را بپایان بردند، سپس کار بستن قالب سقفها آغاز شد و مدتی طول کشید تا آماده بتن ریزی گردید. ابتداء بواسطه جارچی شهر، مرحوم خان پرکنی از کشاورزان و کارگران در خواست کردند که برای بتن ریزی مسجد روز جمعه در محل حاضر شوند. روز جمعه فرا رسید، بناها و معماران چون: حاج قربانعلی خلیلی (پدرم)، استاد یداله انتشاری، استاداسداله پاینده، حاج قربانعلی پیشکار، استاد ابراهیم امینی و دیگران با بستن دو چوب بست دو طبقه، یکی در داخل مسجد و دیگری در خیابان روبروی گاراژ آیتی، کار بتن ریزی را آغاز کردند. برای ریختن بتن صدها نفر از مردم عاشقانه شرکت کردند.
بدون اغراق میتوان گفت هر کسی که میتوانست کار کند در آن روز حضور پیدا کرد، آنقدر آدم آمده بود که برای بیش از نصف آنها نه کاری وجود داشت و نه جایی. دهها گوسفند اهدایی قربانی شد و آبگوشت مفصلی به کارگران دادند، و دو سه ساعت از ظهر بیشتر نگذشته بود که بتن ریزی آن سقف عظیم به پایان رسید.
شایسته است از بناها، معماران، قالب بندان و آرماتوربندان و همیارانی که در این امر خطیر شرکت داشتند و غالب آنها اکنون در قید حیات نیستند، نامی برده شود: ۱- جماعتی از اصفهان به ریاست استاد هاشم اصفهانی، کار آرماتوربندی بنا را عهدهدار بودند. ۲- استاد غلامحسین حقپرستی مسئولیت قالببندی را برعهده داشت که با استادکارانی چون: فتحاله خلیلی، رحیم حقپرستی، ابراهيم سلیمانی، عباس حیدرچی، استادباقر، اسداله رحیمی، غلامحسین عادلنیا و… همکاری میکردند. ٣- بناها و معمارانی که از ابتداء حضور داشتند عبارت بودند از: استاد ابراهیم امینی، استاد اسداله پاینده، استاد ابراهیم رستگاری، استاد محمد توکلی و… معماران قربانعلی خلیلی، یدالله انتشاری، قربانعلی پیشکار (مهدیه) و.. ۴- مردم مومن و خدا دوست شهر که در کار بنای مسجد از هیچ کوششی دریغ نکردند.
ویژگیها و حیات اجتماعی مسجد میدان: الف- مسجد میدان در طول بیش از سه قرن حیات خود، خصوصا در دوران قاجار و پهلوی مرکز ثقل وقایع بسیاری بوده است. به طور مثال میتوان از واقعهای که حدود یکصد سال پیش رخ نموده یاد کرد. فردی در مسجد، اهالی محلات پایینی شهر را بر علیه مردم محلات شمالی تحریک کرد که منجر به غائلهای عظیم و زدوخورد شدید چند روزه بین مردم شد. حادثه ای که عده زیادی به اتهام بابیگری مجروح و صدمه دیدند. شرح آن واقعه طی مثنوی طویلی توسط عباس حمامی مسئول حمام مجاور مسجد به زیبایی بیان شده که در فصل پنجم آورده شده. ب- این مسجد محل و جایگاه مراسم سوگواری برای عناصر حکومتی متوفی بوده و تمام مردم بالاجبار یا به اختیار باید در آن شرکت میکردند که نمونههایی از آنها نقل شده است. ج – جایگاه برگزاری نمازهای جمعه قبل از انقلاب توسط مرحوم آیتالله منتظری بود که بی گمان این نماز سیاسی اجتماعی در ایران بینظیر بود…
منبع: کتاب مقدمهای بر تاریخ و فرهنگ مردم نجفآباد، مولف: فضلالله خلیلی
انقلاب و جنگ[ویرایش]
انقلاب ۱۳۵۷[ویرایش]
نجفآباد از جمله شهرهایی بود که که در پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ نقشی پیشگام داشت. پس از تظاهرات و اعتراضات گستردهای که در این شهر صورت گرفت، به دستور سرلشکر ناجی بعد از اصفهان در نجفآباد حکومت نظامی برقرار شد.[۱۴]
جنگ ایران و عراق[ویرایش]
نجفآباد با ۲٬۳۷۸ شهید در دوران جنگ تحمیلی،[۱۵] از نظر سرانه شهدا بیشترین آمار را در استان اصفهان و کشور به خود اختصاص دادهاست.[۱۶][۱۷]
- نمایی از آرامگاه شهدای دفاع مقدس در نجفآباد
دانشگاهها و مراکز آموزش عالی نجفآباد[ویرایش]
دانشگاه آزاد اسلامی[ویرایش]
دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد یکی از بزرگترین و معتبرترین مراکز آموزش عالی کشور میباشد. در این دانشگاه حدود ۳۲۰۰۰ دانشجو در ۱۸۴ رشته و ۱۲ دانشکده و در مقاطع کاردانی تا دکترا حرفهای و تخصصی در حال تحصیل هستند.
دانشگاه فرهنگیان[ویرایش]
دانشگاه فرهنگیان واحد شهید دکتر آیت نجفآباد که با نام اولیه دانشسرای مقدماتی پسران شهرستان نجفآباد در سال ۱۳۵۴ شمسی تأسیس شدهاست، با وقوع انقلاب اسلامی به نام «مرکز تربیت معلم دکتر آیت نجفآباد» تغییر پیدا کرد که تا قبل از جمع شدن مراکز تربیت معلم در سطح کشور به فعالیت میپرداخت، تا با ارتقاء این مرکز به وسیلهٔ تأسیس دانشگاه فرهنگیان در سال ۱۳۹۰ شمسی، عملاً تربیت معلم در قالب دانشگاه فرهنگیان ادامه یافت و به یکی از واحدهای دانشگاه فرهنگیان که وظیفه تربیت معلم در دستگاه اجرائی آموزش و پرورش را عهدهدار است، تبدیل شد. این واحد دانشگاهی دارای رشتههای آموزش تربیت بدنی، آموزش علوم اجتماعی، آموزش ابتدائی و مربی امور تربیتی مدارس را دارا میباشد.
دانشگاه پیام نور[ویرایش]
دانشگاه پیام نور مرکز نجفآباد یکی از بزرگترین و قدیمیترین دانشگاههای پیام نور کشور و از لحاظ دانشجو با داشتن قریب ۴ هزار دانشجو، دومین دانشگاه پیام نور استان اصفهان است که از سال ۵۵ تحت عنوان دانشگاه آزاد ایران کار خود را آغاز و پس از انقلاب اسلامی در سال ۵۷ با نام دانشگاه علامه طباطبایی و سپس از سال ۶۷ با سه رشته تحصیلی در مقطع کارشناسی و ۷۰۰ نفر دانشجو، با نام دانشگاه پیام نور به کار خود ادامه دادهاست و اکنون در حوزه علوم و فناوری دارای ۳۳رشته در مقطع کارشناسی و ۶ رشته در مقطع کارشناسی ارشد شامل زیستشناسی، زبان و ادبیات فارسی، زبان و ادبیات کودک، روانشناسی، آموزش زبان انگلیسی، و مهندسی هوش مصنوعی است و همچنین نزدیک به ۴۰۰۰ دانشجو و قریب ۲۰ عضو هیتت علمی را دارا میباشد.
دانشگاه فنی و حرفه ای سمیه[ویرایش]
آموزشکده فنی و حرفهای دختران سمیه که در شهر نجفآباد قرار دارد، دارای رشتههایی همچون نقاشی، معماری، گرافیک، طراحی و دوخت، تربیت مربی کودک، فتوگرافیک، صنایع شیمیایی و حسابداری میباشد.
دانشگاه غیرانتفاعی[ویرایش]
مؤسسه آموزش عالی غیرانتفاعی و غیردولتی نجفآباد که در شهر نجفآباد استقرار دارد و فعالیت آموزشی و پژوهشی خود را از مهرماه ۱۳۸۱ شروع کردهاست.
دانشگاه جامع علمی کاربردی[ویرایش]
دانشگاه جامع علمی - کاربردی یکی از دانشگاههای وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که با هدف ارتقاء سطح مهارت شاغلین بخشهای مختلف اقتصادی و افزایش مهارتهای حرفهای فارغالتحصیلان مرکز آموزش که فاقد تجربهٔ اجرایی میباشند تشکیل و با بهکارگیری و سازماندهی امکانات، منابع مادی و انسانی دستگاههای اجرایی، نسبت به برگزاری دورههای علمی–کاربردی در مقاطع کاردانی و کارشناسی و کارشناسیارشد اقدام میکند.
شهرهای خواهرخوانده[ویرایش]
نجفآباد با یک شهر جهان خواهرخوانده است:[۱۸]
زمان | کشور | شهر خواهرخوانده |
---|---|---|
۲۰۱۴ | عراق | نجف |
ردههای مربوط[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
-
راهپیمایی مردم در سال ۱۳۵۷، نجفآباد
-
نمایی از گلستان شهدا نجفآباد
-
نمایی کلی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد
-
کوچه باغی در نجفآباد
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وزارت کشور. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۸ نوامبر ۲۰۱۴.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
- ↑ «مساحت نجف آباد». فرمانداری نجف آباد. ۱۶ مرداد ۱۳۹۵. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ «پایگاه جستجوی نامهای جغرافیایی». بایگانیشده از اصلی در ۲۰ مارس ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۰۱۴-۱۱-۰۸.
- ↑ «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت». وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
- ↑ «عباس مرادی سکاندار شهرداری نجفآباد شد».
- ↑ «وجه تسمیه نجفآباد». بایگانیشده از اصلی در ۲۱ فوریه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۲۵ مارس ۲۰۱۳.
- ↑ فرهنگ غدیر جواد محدثی، انتشارات نشر معروف صفحهٔ ۵۷۰
- ↑ دو سفرنامه از جنوب ایران ص۱۳۹
- ↑ نصف الجهان فی تعریف اصفهان ص ۳۲۴
- ↑ «مستند کبوتر بی خانه-بررسی کبوترخانههای ایران». سایت کدوم.
- ↑ دیار نون یزدانی
- ↑ «مجموعه گردشگری ارگ شیخ بهایی (هفت برج خارون)». درگاه شهرداری نجف آباد.
- ↑ خاطره علی صیاد شیرازی دربارهٔ برقراری حکومت نظامی در اصفهان
- ↑ «کنگره سرداران و 2500 شهید نجفآباد برگزار میشود». شهدای ایران،.
- ↑ «استاندار اصفهان مطرح کرد «کاشان» و «نجفآباد» دارای بیشترین سرانه شهدا در استان اصفهان». فارس.
- ↑ «بیانات رهبر انقلاب در دیدار دستاندرکاران کنگره ملی شهدای نجف آباد». عصر ایران.
- ↑ «خواهر خواندگی شهرهای نجف آباد ونجف اشرف». صدا و سیمای مرکز اصفهان. بایگانیشده از اصلی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱. دریافتشده در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای نجفآباد دارد. |