خلور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خلور
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانفارس
شهرستانلارستان
بخشصحرای باغ
دهستانصحرای باغ
خلور بر ایران واقع شده‌است
خلور
۲۷°۳۱′۴۶″شمالی ۵۴°۰۷′۲۳″شرقی / ۲۷٫۵۲۹۴۸۵۳°شمالی ۵۴٫۱۲۳۰۴۵۵°شرقی / 27.5294853; 54.1230455
مردم
جمعیت۴۹۵ نفر (سرشماری ۹۵)
کد آماری۰۸۲۶۹۴

خلور، روستایی در دهستان صحرای باغ بخش صحرای باغ شهرستان لارستان در استان فارس ایران است.

خلوریهای مهاجر[ویرایش]

تعداد زیادی از خلوری‌ها در دوران گذشته به کشورهای عربی حاشیهٔ خلیج فارس مهاجرت نموده‌اند که تعداد آن‌ها به حدود ۳۵۰۰ نفر می‌رسد و در کشورهای: عربستان سعودی، کویت، قطر، بحرین، امارات متحده عربی سکونت دارند. همچنین گروهی از خلوری‌ها نیز در منطقه گوده و شیبکوه سکونت دارند که سال‌ها پیش به این مناطق رفته‌اند و تا امروز به «خلوری» معروف هستند.[نیازمند منبع]

پیشینه[ویرایش]

روستای خلور یکی از روستاهای قدیمی صحرای باغ به‌شمار می‌آید چون نام خلور نامی است باستانی، و تاریخ این روستا به دوران پیش از اسلام بر می‌گردد، روستا در کنار دره‌ای پهناور قرار دارد که پر از درخت کُنار، کُور و سمر، سَلَم است. ساکنین قدیمی خلور مردمان اصلی این روستا هستند که از دوران بسیار دور در این روستا می‌زیسته‌اند، عده‌ای نیز از قلات کنکوش به این ده آمده‌اند.

سادات خلور[ویرایش]

سادات خلوری از نسل (سید کامل پیر) می‌باشند در حدود قرن هشتم هجری قمری در خلور سکونت گزیده‌اند. با آمدن سادات و قدرت یافتن ایشان در روستای خلور بعضی از ساکنان پیشین روستا که از طایفه چود بودند خلور را ترک نموده و متواری شدند، قسمتی از آن‌ها به لار رفتند و قسمتی نیز به نقاط دیگر رفتند. آنهایی که به لار رفتند در زمان سید عبدالحسین لاری تحت رعایت ایشان قرار گرفتند و برای همیشه در شهر لار ساکن شدند. این گروه هنوز به «خلوری‌های لار» ویا «لاری‌های خلوری» معروف هستند.[نیازمند منبع] روستای خلور در چهار کیلومتری شمال رو ستای دشتی و جنوب کوه گراش واقع می‌باشد.

جمعیت[ویرایش]

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۴۹۵ نفر (۱۲۷ خانوار) بوده است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  • جعفر، روئین تن زروانی، محمد امین . (صحرای باغ در گذرگاه تاریخ) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۴ میلادی.