اولگ سوکولوف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اولگ سوکولوف
سوکولوف در حال سخنرانی در انجمن «دانشمندان علیه اسطوره‌ها» (۲۰۱۸ - سن پترزبورگ)
زادهٔ۹ ژوئیهٔ ۱۹۵۶ ‏(۶۷ سال)
سن پترزبورگ، جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
محل تحصیلدانشگاه پلی‌تکنیک پتر کبیر سن پترزبورگ
دانشگاه دولتی سن پترزبورگ
شناخته‌شده برایعصر ناپلئون
جایزه(ها)لژیون دونور (شوالیه)
پیشینه علمی
شاخه(ها)تاریخ فرانسه
محل کاردانشگاه دولتی سن پترزبورگ
پایان‌نامهThe Officer Corps of the French Army Under the Ancien Régime and During the Revolution of 1789–1799 (۱۹۹۱)
استاد راهنماVladimir Revunenkov

اولگ واریویچ سوکولوف (به روسی: Оле́г Вале́рьевич Соколо́в) زادهٔ ۹ ژوئیهٔ ۱۹۵۶ در لنینگراد، استاد دانشگاه، محقق و ناپلئون‌شناس برجستهٔ اهل روسیه است. او استاد تاریخ مدرن و معاصر دانشگاه دولتی سن پترزبورگ بوده[۱] و به‌خاطر پژوهش‌هایش دربارهٔ دورهٔ ناپلئون، نشان لژیون دونور، (بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه) را دریافت کرده‌است.[۲] سوکولوف همچنین عضو ارشد انجمن تاریخ نظامی ارتش روسیه بوده و تا نوامبر ۲۰۱۹ در مؤسسهٔ علوم اجتماعی، اقتصادی و سیاسی فرانسه مستقر در لیون عضویت داشته‌است.[۳] او در سال ۱۹۷۶ اولین گروه بازسازی رویدادهای تاریخ نظامی در شوروی را تأسیس کرد و تا سال ۲۰۲۰ رئیس «جنبش تاریخ نظامی روسیه» بود که نبردهای دوران ناپلئون را بازسازی می‌کند.[۴]

درباره[ویرایش]

اولگ سوکولوف در ۹ ژوئیه ۱۹۵۶ در لنینگراد اتحاد جماهیر شوروی (سن پترزبورگ امروزی)، به دنیا آمد. ابتدا در رشتهٔ فیزیک و مهندسی در دانشکدهٔ فیزیک و مکانیک انستیتوی پلی تکنیک لنینگراد تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۹ از آن‌جا فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۸۴ تحصیلاتش در رشتهٔ تاریخ مدرن و معاصر در دانشکدهٔ تاریخ دانشگاه دولتی لنینگراد را به‌پایان رساند. در سال ۱۹۹۱، با هدایت پروفسور ولادیمیر ریووننکوف از پایان‌نامهٔ دکترایش با موضوع نیروهای نظامی در دوران انقلاب فرانسه دفاع کرد.

زندگی شخصی[ویرایش]

سوکولوف در ۳۴ سالگی و زمانی که معلم مدرسه بود با همسر اولش آناستازیا، که یکی از دانش‌آموزانش بود آشنا شد.[۵] آناستازیا بعداً بر اثر سرطان درگذشت و سوکولوف پس از او با زنی به‌نام آنا ازدواج کرد.[۵] ازدواج سوکولوف با آنا مدتی بعد به طلاق انجامید و ۲ فرزند دختر حاصل آن بود.[۶]

قتل آناستازیا یشچنکو[ویرایش]

در ۹ نوامبر ۲۰۱۹ سوکولوف، در حالی که مست بود، با کوله‌پشتی‌ای که حاوی دست‌های بریده‌شدهٔ یک زن بود به رودخانه مویکا در سنت‌پترزبورگ سقوط کرد و توسط مأموران بازداشت شد.[۷] او دو روز بعد، در حالی‌که به شدت متأثر شده بود و اشک می‌ریخت به قتل آناستازیا یشچنکو اعتراف کرد.[۸] سوکولوف در دادگاه گفت که با یشچنکو ۵ سال در رابطه بوده‌اند و عاشقانه همدیگر را دوست داشته‌اند.[۹] او قصد داشت پس از دفن بخش‌های باقی ماندهٔ جسد، در حالی که یونیفورم ناپلئون بناپارت را پوشیده، در قلعهٔ تاریخی پیتر اند پل خودکشی کند.[۱۰] سوکولوف پیش از بازداشت موفق شده بود بخش‌هایی از جنازه را داخل رودخانه بیندازد اما تلاش آخرش ناکام بود و بر اثر لغزش در مستی، با کوله‌پشتی حامل تکه‌های جسد به داخل رودخانه سقوط کرد.[۱۱]

آناستازیا یشچنکو ۲۴ ساله یکی از شاگردان سابق سوکولوف بود.[۲] آن‌ها باهم در نوشتن چند کتاب دربارهٔ دوره ناپلئون همکاری کرده بودند. در روز حادثه، سوکولوف پس از یک مشاجره ۴ بار به یشچنکو (از جمله به سرش) شلیک کرد.[۱۲] او در دادگاه گفت که مشاجره بر سر فرزندانش شروع شده و پیش از تیراندازی، یشچنکو با چاقو به او حمله کرده‌است.[۹] فردای روز قتل، سوکولوف در منزلش میزبان تعدادی از دوستانش بود و آن مهمانی در حالی برگزار شد که جسد دختر مُرده در اتاق بغلی پنهان شده‌بود.[۱۳] روز بعد از مهمانی، سوکولوف تصمیم گرفت جسد را تکه‌تکه کند تا راحت‌تر بتواند آن را سر به نیست کند. او با یک اره سر و دست و پاهای یشچنکو را جدا کرد و چون این کار برایش ناخوشایند بود مقدار زیادی الکل نوشید.[۱۴] پس از بازداشت سوکولوف مأموران در بازرسی آپارتمان محل سکونتش سر بریده شده و تکه‌های بدن یشچنکو را به‌همراه یک ارهٔ خون‌آلود پیدا کردند.[۱۵]

تلویزیون دولتی روسیه به نقل از برادر آناستازیا یشچنکو می‌گوید یشچنکو، کوتاه‌زمانی پیش از مرگ با برادرش تماس تلفنی داشته‌است. در آن تماس او با گریه گفته با هم دعوای‌شان شده، سوکولوف او را کتک زده و او هم‌خانه را ترک کرده، اما برای برداشتن برخی وسایل شخصی‌اش باید به آن‌جا بازگردد.[۱۶]

با اعتراف سوکولوف به قتل، قاضی درخواست تجدیدنظر برای بازداشت موقت خانگی او را رد کرد و حکم داد ۲ ماه باقیمانده تا زمان آغاز محاکمه را در زندان سپری کند.[۱۶]

پس از این اتفاقات دانشگاه دولتی سن پترزبورگ اعلام کرد که سوکولوف را اخراج کرده و تمام روابطش را با او قطع کرده‌است.[۱۷] مؤسسهٔ علوم اجتماعی، اقتصادی و سیاسی فرانسه هم با انتشار بیانیه‌ای عضویت او را لغو کرد.[۱۸] مقامات فرانسوی احتمال داده‌اند نشان شوالیه از سوکولوف پس گرفته شود و تصمیم نهائی در این‌باره را رئیس‌جمهور فرانسه خواهد گرفت.[۱۰]

پیش‌زمینه[ویرایش]

سوکولوف در ششمین مجمع علمی و آموزشی «دانشمندان علیه اسطوره‌ها» در ۱۱ فوریه ۲۰۱۸ (سن پترزبورگ)

سوکولوف پیش‌تر هم به خشونت متهم شده بود؛ در سال ۲۰۰۸، دوست دختر و شاگرد سابقش ادعا کرد زمانی که می‌خواسته به رابطه‌شان پایان دهد، سوکولوف در یک آپارتمان اجاره‌ای در مسکو او را به صندلی بسته، مورد ضرب و شتم قرار داده و تهدید کرده که با فلز گداخته شکنجه‌اش کند.[۱۹]

او که علاقهٔ شدیدی به پوشیدن لباس ناپلئون بناپارت و شبیه‌سازی شخصیت امپراتور سابق فرانسه دارد[۲۰] در چند فیلم مربوط به دوران ناپلئون به‌عنوان مشاور همکاری کرده‌است.[۲۱] سوکولوف در روسیه به‌خاطر بازآفرینی جنگ‌های تاریخی، نام شناخته شده‌ای است و در برخی از این بازآفرینی‌ها، مثل نبرد خونین بورودینو در نقش ناپلئون در صحنهٔ جنگ ظاهر شده‌است.[۶][۲۲] لیدیا نوژوروا همسر یکی از شخصیت‌های سرشناس تلویزیون روسیه که با سوکولوف ملاقات داشته در مورد او گفته: «فکر می‌کرد هرکاری که دلش بخواهد می‌تواند انجام دهد و آن‌چنان نگاه از بالایی به دنیا داشت، گویی خود ناپلئون است.»[۱۹] تعدادی از دانشجویان سوکولوف گفته‌اند او به شکل عجیبی علاقه‌مند بود معشوقه‌اش را ژوزفین صدا کند و دیگران هم او را «Sire» (لقب فرانسوی معادل سِر) خطاب کنند.[۲۰] یکی از دانشجویان سابقش به نام فئودور دانیلوف، سوکولوف را از بهترین اساتید دانشگاه توصیف کرده اما در عین حال گفته او مردی غیرعادی بود که گاهی اوقات به زبان فرانسه داد و فریاد می‌کرد.[۲۲]

بازتاب[ویرایش]

انتشار خبر قتل آناستازیا یشچنکو به‌دست سوکولوف، باعث شوکه شدن جامعهٔ روسیه شد.[۲۳] این کشور قانون به‌خصوصی در مورد خشونت خانگی یا آزار جنسی در محیط کار ندارد و جنبش‌های فمینیستی مانند #MeToo در آن‌جا اقبال اندکی داشته‌اند.[۲۴] فعالان حقوق زنان در روسیه بر این باورند که این قتل قابل پیشگیری بود و نزدیکی سوکولوف به مقامات روسیه باعث شد از رفتارهای سابق او چشم‌پوشی شود.[۲۴]

بیش از ۳۰٬۰۰۰ نفر یک پتیشن آنلاین را امضا کرده‌اند که در آن از مقامات خواسته شده دربارهٔ ادارهٔ دانشگاه سن‌پترزبورگ تحقیق کنند.[۲۵] در این پتیشن با اشاره به واقعهٔ سال ۲۰۰۸ گفته شده که متجاوز به دلایل نامعلوم از هرگونه تنبیه معاف شد و پلیس هم درخواست زن شاکی را نادیده گرفت که آن موضوع هم باید بررسی شود.[۲۵] بسیاری از دانشجویان، ریاست دانشگاه را مقصر می‌دانند و می‌گویند مدت‌هاست که این مشکل را نادیده گرفته‌است.[۲۶] دانشگاه سن‌پترزبورگ در بیانیه‌ای اعلام کرد که نمی‌تواند اتفاق سال ۲۰۰۸ را تأیید کند، اما سوکولوف سال گذشته به دلیل رفتارهای غیراخلاقی‌اش تذکر گرفته بوده‌است.[۲۴]

یکی از اساتید دانشگاه سن‌پترزبورگ (به شرط گمنام ماندن) در مورد سوکولوف گفته‌است که او خود را وقف کارش کرده بود اما از ناپایداری احساسی و سوء مصرف الکل رنج می‌برد.[۲۷] یکی از شاگردان سابق سوکولوف به‌نام آندرو ریوکین هم دانشگاه سن پترزبورگ را مکانی توصیف می‌کند که درآن‌جا مشروبات الکلی و یهودستیزی موضوع‌های حل‌شده‌ای هستند.[۲۴]

دمیتری پسکوف سخنگوی کرملین با اشاره به اینکه ولادیمیر پوتین از آنچه رخ داده آگاه است قتل یشچنکو را یک «عمل هیولایی برآمده از جنون» توصیف کرد.[۵] پوتین خود از دانش‌آموختگان دانشگاه دولتی سن پترزبورگ است.[۵]

در دسامبر سال ۲۰۲۰ دادگاهی در روسیه بابت قتل آناستازیا یشچنکو و حمل اسلحهٔ غیرمجاز، سوکولوف را به ۱۲/۵ سال حبس محکوم کرد.[۲۸]

منابع[ویرایش]

  1. Nathan Hodge؛ Matthew Chance؛ Darya Tarasova (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian professor found with severed arms in his bag appears in court». cnn.com. سی‌ان‌ان. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «L'historien russe Oleg Sokolov suspecté d'avoir tué et démembré sa compagne». lemonde.fr. لوموند. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  3. «Russian professor found with woman's arms admits murder». theguardian.com. گاردین. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  4. «مورخ مشهور روس به قطعه قطعه کردن جسد دوست دخترش اعتراف کرد». radiofarda.com. رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ STEWART، WILL (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Horrifying moment Russian historian, 63, 'throws body parts of his murdered lover, 24, into river before drunkenly falling into the water while carrying two severed arms'». dailymail.co.uk. دیلی میل. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ «Well-known Napoleon expert is said to have murdered girlfriend». sueddeutsche.de. زوددویچه تسایتونگ. ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  7. «اعتراف مورخ روس به قتل یک زن پس از پیدا شدن دستهای بریده در کوله‌پشتی‌اش». bbc.com/persian. بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  8. Will Stewart؛ Alahna Kindred؛ Hana Carter (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «KILLER HISTORY BUFF Moment Napoleon expert, 63, sobs in dock as video 'shows him dumping decapitated lover's body parts in river'». thesun.co.uk. روزنامه سان. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ Luxmoore، Matthew (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian Napoleon Buff Who Confessed To Grisly Killing Had Been Accused Of Violence In The Past». rferl.org. رادیو اروپای آزاد. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «روسیه در شوک؛ استاد دانشگاه دوست دخترش را ارّه کرد». farsi.euronews.com. یورونیوز. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  11. HADDAD، TAREQ (۱۰ نوامبر ۲۰۱۹). «NAPOLEON EXPERT WHO MURDERED LOVER PLANNED TO TAKE OWN LIFE, ARRESTED AFTER FALLING INTO RIVER WITH HER REMAINS». newsweek.com. نیوزویک. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  12. Sheehy، Kate (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian professor cries watching video of himself dumping lover's limbs into river». nypost.com. نیویورک پست. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  13. Tenbarge، Kat (۱۰ نوامبر ۲۰۱۹). «A Russian Napoleon expert was caught with arms in a bag and admitted to murdering his lover and former student». businessinsider.nl. بیزینس اینسایدر. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  14. Jackie Salo؛ Kate Sheehy (۱۰ نوامبر ۲۰۱۹). «Professor dismembered student-turned-lover, planned to kill himself dressed as Napoleon». nypost.com. نیویورک پست. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  15. Powe، Gabriel (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Oleg Sokolov: historian pulled from river with lover's arms in rucksack». theweek.co.uk. مجلهٔ ویک. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ TITOVA، IRINA (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian court arrests murder-suspect professor». seattletimes.com. سیاتل تایمز. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  17. Gorst، Isabel (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Macabre tale of the Russian professor and the severed arms». irishtimes.com. آیریش تایمز. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  18. «Russia professor admits murder after woman's arms found in bag». bbc.com. بی‌بی‌سی. ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  19. ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ Higgins، Andrew (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian Professor, Found With Bag of Severed Arms, Admits He Killed Student». nytimes.com. نیویورک تایمز. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  20. ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ «French academic institute expels Russian killer professor». rfi.fr. رادیو بین‌المللی فرانسه. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  21. Turnnidge، Sarah (۱۱ نوامبر ۲۰۱۹). «Russian Professor Found With Woman's Arms In Backpack After Being Pulled From River». huffpost.com. هافینگتون پست. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  22. ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ «Russia's Napoleon expert confesses to chopping up lover». france24.com. فرانس ۲۴. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  23. «Napoleon professor confesses to chopping up lover in Russia after woman's arms found in backpack». telegraph.co.uk. دیلی تلگراف. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  24. ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ ۲۴٫۳ «Russian professor found with bag of arms admits to murdering lover». heraldsun.com. هرالد سان. ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  25. ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ «Profesor ubio bivšu studenticu (24), u ruksaku nosio njene odsječene ruke: 'Slomljen sam...'». rtl.hr. آرتی‌ال. ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  26. «Calls for abuse probe as Russian historian in court for grisly murder». nst.com. نیو استریت تایمز. ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  27. «Russian Napoleon enthusiast admits chopping up lover». scmp.com. ساوت چاینا مرنینگ پست. ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۱ آبان ۱۳۹۸.
  28. "Russia jails historian for 12.5 years for grisly murder of student lover". reuters.com (به انگلیسی). Reuters. 25 دسامبر 2020. Retrieved 24 October 2021.

پیوند به بیرون[ویرایش]