الکل در افغانستان
تولید و مصرف مشروبات الکلی بهویژه شراب، یک سنت قدیمی افغانستان است که حداقل به قرن چهارم پیش از میلاد برمیگردد. در حال حاضر در مالکیت داشتن و مصرف مشروبات الکلی برای شهروندان افغانستان ممنوع است.[۱][۲][۳] با این حال، حکومت افغانستان به چندین شرکت مختلف جواز توزیع مشروبات الکلی به خبرنگاران و گردشگران خارجی را دادهاست، همچنین مصرف مشروبات الکلی در بازار سیاه شایع میباشد.[۱][۴] آوردن دو بوتل یا دو لیتر مشروبات الکلی برای خارجیهای که وارد افغانستان میشدند قبل از تصاحب قدرت توسط طالبان در ۲۰۲۱، جواز داشت.[۱][۳]
خانواده شاهی افغانستان[ویرایش]
در دوران خانوادههای سلطنتی شاه امانالله و ظاهر شاه، الکل بخشی از جامعه بود و نخبهها در کابل به برگزاری محافل افراطی خود شهره بودند.
مرور کلی[ویرایش]
افغانستان در حال حاضر حدود ۶۰٬۰۰۰ هکتار (۱۵۰٬۰۰۰ جریب) مزارع انگور دارد، اقلیم و خاک این کشور برای شراب با کیفیت، مناسب است.[۵] هرچند تاریخچه شراب به دورههای بسیار قدیمیتر برمیگردد، اما ظاهراً پرورش انگور (موکاری) حداقل از قرن چهارم پیش از میلاد بدینسو در بخشهای افغانستان بهخوبی پابرجا بودهاست.[۶] گفته میشود، که بابر، نخستین امپراتور مغول، در مورد شراب کابل آگاهی حاصل کرد.[۷] بابرنامه که شرح حال اتوبیوگرافی وی است، گفته میشود که بهویژه در مورد منطقه استالف (احتملاً از کلمه یونانی staphile به معنی انگور مشتق شدهاست) این چنین شرح دادهاست، «تاکستان و باغها در دو سمت رود خروشان آن که آب سرد و زلال دارد».[۷] امپراطوری مغول از دره سند و افغانستان شراب با کیفیت دریافت میکرد.[۸] دوره قرون وسطی شاهد نسبتاً یک دوره شکوفان تولید شراب بود، که در قرن هجدهم میلادی پایان یافت.[۵] دهه ۱۹۶۰ میلادی شاهد شروع مجدد تولیدات بود، که توسط طالبان پایان داده شد. یک بررسی فرانسوی در حدود ۱۹۶۹ میلادی تخمین نمود که تاکستانهای (بزرگتر) حدود ۳۷٬۵۰۰ هکتار زمین را پوشش دادهاند. و این تنها ۲ درصد اراضی قابل کشت است.[۹] بزرگترین تاکستانها در نزدیکی هرات، قندهار و کابل موقعیت داشتند؛ ساحات کوچکتری نیز در مرز شمالی وجود داشت. هرچند این بررسی فرانسوی روی تاکستانهای بزرگ و حرفهٔ تمرکز نمودهاست، اما میگوید که انگور در باغهای مختلف، حتی در ارتفاع ۲٬۴۰۰ متر در نورستان، پرورش مییابد. تخمینی که در ۱۹۶۸ میلادی برای یک برنامه مساعدت محلی انجام شد، نشاندهنده حدود ۶۰٬۰۰۰ هکتار (۱۵۰٬۰۰۰ جریب) تاکستان بود.[۱۰] اگر مقایسه شود، شراب اتریشی از زمینی حدود ۵۱٬۰۰۰ هکتار (۱۳۰٬۰۰۰ جریب) تولید میشود.[۱۱] تولیدات فعلی انگور در حال حاضر بیشتر در اطراف کابل بوده و نظر به دلایل مذهبی بیشتر آبمیوه و کشمش از آن تولید میشود.
مردمان محلی[ویرایش]
افغانستان یکی از ۱۶ کشوری است، که در آن نوشیدن مشروبات الکلی برای شهرونداناش در هر سنی غیرقانونی است.[۲] در صورت تخطی شهروندان افغانستان از این قانون، احکام شریعت اسلامی بر آنها جاری میشود. جزاهای نوشیدن شراب شامل جریمه، زندانی شدن و ۶۰ دُره شرعی میباشد.[۴] طبق سازمان جهانی صحت (WHO)، مصرف شراب در افغانستان بهطور رسمی–تقریباً صفر است. مجموع مصرف شراب در افغانستان طی سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ تقریباً صفر بود؛ در جریان سالهای ۲۰۰۸ – ۲۰۱۰ میلادی مصرف ثبت شده شراب تقریباً صفر، اما مصرف ثبت نشده حدود ۰٫۷ لیتر فی نفر تخمین شده بود.[۱۲] اِعمال قانون بهگونه متناقض صورت میگیرد و شراب بهطور گسترده در بازار سیاه در دسترس است، بهویژه در کابل و در شهر هرات در غرب افغانستان، جای که گفته میشود شراب داخلی به قیمت مناسب و به آسانی قابل دسترس است. قاچاق شراب از طریق کشور اوزبیکستان در ولایات شمالی یک تجارت بزرگ محسوب میگردد.[۱۳] شراب در شهر شمالی مزار شریف بهطور گسترده مصرف میشود، از جمله توسط جنگسالار عبدالرشید دوستم.[۱۴]
میخانهها/بازارهای گوناگون در افغانستان پس از سقوط طالبان شروع به فروش مشروبات الکلی به خارجیها و گردشگران نموده بودند. کابل، شبهای فعال و رنگین داشت. حتی در مقایسه با شهرهای بزرگ در کشورهای همسایه مانند دهلی نو، کراچی یا تهران. اجتماع بزرگی از خارجیهای جوان و دیپلماتهای با معاش خوب، کارمندان امنیتی و موسسات کمککننده بینالمللی در افغانستان وجود داشت.[۱۵] برخی مکانها در سال ۲۰۱۰ میلادی بازرسی شده و یک تعداد پیشخدمتهای (دختر) اهل اوکراین که تنفروشی میکردند، دستگیر گردیدند. حملات متعددی از سوی شبه نظامیهای طالبان بر میخانهها و تفریحگاهها انجام شدهاست.[۱۶][۱۷]
گردشگران[ویرایش]
قبل از اینکه طالبان در اوت ۲۰۲۱ کنترل افغانستان را در دست گیرند، هر گردشگر خارجی اجازه داشت دو بوتل یا دو لیتر مشروب الکلی هنگام وارد شدن به افغانستان با خود بیآورد.[۱][۳]
نیروهای نظامی خارجی[ویرایش]
قرارگاههای نیروهای بینالمللی کمک به امنیت (ISAF) در افغانستان قبل از سپتامبر ۲۰۰۹ حداقل هفت میخانه داشت، که آبجو و شراب بدون-مالیات فراهم میکرد، از جمله یک میخانه ورزشی بهنام تورا-بورا. در سال ۲۰۰۹ میلادی پس از اینکه خبر کشته شدن ۱۲۵ غیرنظامی در حملات هوایی پخش شد، جنرال استنلی مککریستال که در آن زمان مسئول ISAF در افغانستان بود، تلاش نمود تا با مسئولین نیروها به تماس شود. بعد از اینکه وی پی برد برخی نیروها به علت نشهبودن قادر نبودند بهطور مناسب به این رویداد پاسخ بگویند، وی استفاده از مشروبات الکلی از محوطههای کاری ایالات متحده را ممنوع کرد.[۱۸] این ممنوعیت بر سربازان خارجی نیز قابل تطبیق بود.[۱۹]
همچنین گفته میشود، که مشروبات الکلی نقشی در کشتار قندهار داشتهاست، رویدادی در سال ۲۰۱۲ میلادی که طی آن یک سرباز ارتش ایالات متحده بهنام رابرت بیلز در ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار شانزده غیرنظامی را به قتل رساند و شش تن دیگر را مجروح کرد. چندی بعد ایالات متحده استفاده از مشروبات الکلی را برای نیروهای خود ممنوع کرد.[۲۰] علیرغم این ممنوعیت، مقامات وزارت دفاع ایالات متحده بعضاً مشروبات الکلی را در پایگاههای نظامی یافتند.[۲۱][۲۲]
سربازان سایر کشورها اجازه نوشیدن شراب داشتند. پایگاههای نظامی نیروهای اروپایی معمولاً دو انبار شراب داشت. نیروهای آلمانی و فرانسوی اجازه داشتند در هر روز دو بوتل کوچک آبجو در پایگاه خود بنوشند. در کمپهای کوچک مانند کمپ مارمل سهمیه هر سرباز با دریافت رسید فراهم میگردد و آنها ملزم بودند تا بلافاصله آن را باز نمایند، تا از انبار کردن آن خودداری شود. بعد از وقوع چندین رویداد مرتبط به الکل در ۲۰۱۳ میلادی، جنرال جروگ ولمر شخصاً از برخی مکانها دیدار نمود تا مطمئن شود که از قوانین پیروی میگردد.[۲۳]
ختم مأموریت آیساف تعداد نیروهای خارجی را بهطور قابل ملاحظه کاهش داد. در مقایسه با آیساف، تحت مأموریت حمایت قاطع فعلی تنها ده درصد نیروها در کشور حضور دارند. گردشگران خارجی اجازه داشتند تا دو لیتر شراب را بدون پرداخت مالیات هنگام ورود به افغانستان با خود بیآورند.[۱][۲۴] رانندگی در حالت مستی و داشتن مقدار بیشتر از حد مجاز مشروبات الکلی دارای مجازات چندین ماه زندان بود.[۲۵] مقدار مشروبات الکلی ارتش آلمان (بوندسوهر) در مطابقت با جامعه بزرگ (آلمانی) و خبرنگاران دعوت شده مدنظر گرفته شده بود.[۲۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Sean Carberry (6 July 2013). "What A Fella Has To Do To Get A Drink Around The Muslim World". National Public Radio. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Minimum Legal Drinking Age (MLDA) in 190 Countries". ProCon.org. 25 August 2015. Archived from the original on 26 January 2019. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Jilani, Seema (31 August 2010). "Getting drunk in Kabul bars? Pass the sick bag". The Guardian. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ MacKenzie, Jean (30 May 2010). "Last call in Kabul". GlobalPost. Retrieved 6 January 2016.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Weinbau in Afghanistan – Die Weinkennerin (Blog entry, confirmed in Wilhelm Hamm, Das Weinbuch: Der Wein, sein Werden und Wesen, 1874)". Der Wein (به آلمانی). weinkennerin.de. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 26 November 2015.
- ↑ Unwin, Tim (12 July 2005). Wine and the Vine: An Historical Geography of Viticulture and the Wine Trade. London New York: Routledge. ISBN 0-415-14416-7.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Babu, the first Moghul emperor: Wine and tulips in Kabul". The Economist. 16 December 2010. pp. 80–82. ISSN 0013-0613. Retrieved 27 November 2015.
- ↑ Anderson, Kym (1 January 2004). The World's Wine Markets: Globalization at Work. Northampton, MA: Edward Elgar Publishing. ISBN 978-1-84542-076-5.
- ↑ Galet, P. (1969). "Rapport sur la viticulture en Afghanistan" (PDF). Vitis (به فرانسوی). Ecole Nationale Supérieure Agronomique de Montpellier. 8: 114–128. Archived from the original (PDF) on 5 March 2016. Retrieved 7 January 2016.
- ↑ Grncarevic, M. (1968). Recommendations for improved handling of grapes and raisins in the Koh-i-Daman valley of Afghanistan – Programme on Agricultural Credit and Cooperatives in Afghanistan (Report). p. 27. 1.[full citation needed]
- ↑ "Statistic Archive of the AWMB". Austrian Wine. Austrian Wine Marketing Board www.austrianwine.com. Archived from the original on 19 December 2017. Retrieved 6 January 2016.
- ↑ "Afghanistan alcohol consumption: Levels and patterns" (PDF). World Health Organization. 2014.
- ↑ Clammer, Paul (1 January 2007). Afghanistan. Ediz. Inglese. Footscray, Vic. London: Lonely Planet. ISBN 978-1-74059-642-8.
- ↑ "Afghanistan: Taliban Tries to Consolidate Hold on Rebel Stronghold".
- ↑ Tandler, Agnes (30 April 2010). "Alkoholversorgung in Afghanistan: Ausländer werden trockengelegt". Die Tageszeitung (به آلمانی). Retrieved 26 November 2015.
- ↑ Ahmad, Aram; Rossenberg, Matthew (18 January 2014). "Deadly Attack at Kabuil Restaurant Hints at Changing Climate for Foreigners". The New York Times. Retrieved 4 January 2016.
- ↑ "Taliban attack Kabul resort, citing 'illicit fun' and alcohol". The Christian Science Monitor. 22 June 2012. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ "Alcohol banned on Afghanistan base after troops party too hard". The Daily Telegraph. 8 September 2009. Retrieved 10 November 2015.
{{cite web}}
: Text "The Telegraph" ignored (help) - ↑ "Deutsche Soldaten betrinken sich mit Sanitätsalkohol – Alkoholexzesse in Afghanistan". FOCUS Online (به آلمانی). 25 May 2013. Retrieved 26 November 2015.
- ↑ Troops, Alcohol and War Zones?. "Troops, Alcohol and War Zones? |". Soldier of Fortune Magazine. Sofmag.com. Archived from the original on 26 December 2016. Retrieved 5 January 2016.
- ↑ "U.S. Soldiers Find Ways to Get Hands on Alcohol in Afghanistan Despite Ban". Partnership for Drug-Free Kids. 20 March 2012. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ "Despite ban, alcohol reaches U.S. bases in Afghanistan". CTV News. Associated Press. 16 March 2012. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ Gebauer, Matthias (25 June 2013). "Afghanistan-Mission: Bundeswehr kämpft gegen Alkoholmissbrauch im Camp". Der Spiegel Online (به آلمانی). Retrieved 26 November 2015.
- ↑ "Countries where alcohol is illegal". Fox News. 4 April 2014. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ "Alerts & Warnings". Afghanistan. United States Department of State. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ Whitlock, Craig (15 November 2008). "German Supply Lines Flow With Beer in Afghanistan". The Washington Post (به انگلیسی). ISSN 0190-8286. Retrieved 26 November 2015.