پرش به محتوا

اصل امتناع تناقض

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در منطق، اصل امتناع تناقض یا اصل عدم تناقض (به انگلیسی: Law of noncontradiction) بیان می‌کند که گزاره‌های متناقض نمی‌توانند هم‌زمان و به یک معنا، صادق باشند، یعنی از دو گزارهٔ «الف، ب است» و «الف، ب نیست»، فقط یکی می‌تواند صادق باشد. ارسطو معتقد بود اگر اصل عدم تناقض نباشد، ما هیچ‌چیز را نمی‌توانیم بدانیم.[۱] همچنین این اصل به‌شکل صوری می‌تواند به‌صورت همان‌گوی نوشته شود.

منابع[ویرایش]

  1. Gottlieb, Paula (2019). "Aristotle on Non-contradiction". The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University. Archived from the original on 11 June 2018. Retrieved 12 October 2019.