آندره لئون تالی
| آندره لئون تالی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۶ اکتبر ۱۹۴۸ واشینگتن، دی.سی. |
| درگذشت | ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲ (۷۳ سال) وایت پلینز، نیویورک |
| ملیت | ایالات متحده آمریکا |
| تحصیلات | دانشگاه مرکزی کارولینای شمالی (بی‌ای) دانشگاه براون (کارشناسی ارشد) |
| پیشه | روزنامه‌نگاری مد |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۷۴–۲۰۲۲ |
| وبگاه | |
آندره لئون تالی (انگلیسی: André Leon Talley; ۱۶ اکتبر ۱۹۴۸ – ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲) یک روزنامه‌نگار مد آمریکایی، متخصص مد، مدیر خلاق و سردبیر وگ بود.[۱] او از سال ۱۹۸۳تا ۱۹۸۷ مدیر اخبار مد این مجله بود، وی اولین مدیر خلاق مرد آفریقایی-آمریکایی است که از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۵۵ و سپس سردبیر آن از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۳ بود. او در مطبوعات به خاطر حمایت از طراحان نوظهور و ایجاد تنوع در صنعت مد اغلب به نماد مد مشهور شده‌است.[۲] به طوریکه شنل‌ها، کتانی‌ها و عباهایی که او می‌پوشید به علامت تجاری انحصاری او تبدیل شدند. تالی همچنین در هیئت داوران مدل برتر بعدی آمریکا (از دوره چهاردهم تا دوره هفدهم) حضور داشت.
از فیلم‌ها یا نمایش‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به سکس و شهر، کارآموز اشاره کرد.
او همچنین سه کتاب نوشت، از جمله خاطرات سنگرهای شیفون، که در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفت. و با همکاری ریچارد برنشتاین کتابی در این خصوص نوشت. تالی قبل از اینکه به دلیل قوانین ضد دگرباشان جنسی در روسیه استعفا دهد. در سال ۲۰۱۳سردبیر مجله مد روسی شماره بود، او علاوه بر این با مجلات اندی وارهول در مصاحبه، زنان لباس روزانه، دبلیو، آبنوس و نیویورک تایمز کار کرد. او زمانی برای باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده و میشل اوباما، بانوی اول ایالات متحده، در دوران حضورشان در کاخ سفید، به‌عنوان متخصص مد خدمت کرد. و همچنین استایلی به ملانیا ترامپ برای عروسی اش با دونالد ترامپ در سال ۲۰۰۵ ارائه کرد.
در سال ۲۰۲۰، فرانسه نشان افتخار هنر و ادبیات را به او اعطا کرد. و سال بعد جایزه کارولینای شمالی را برای بازی در ادبیات دریافت کرد. او در مستندهای اولین دوشنبه ماه مه و شماره سپتامبر حضور داشت و موضوع مستندی به نام انجیل به روایت آندره به کارگردانی کیت نواک را دنبال کرد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان هنر و ادب شده‌است.
مرگ[ویرایش]
تالی بر اثر عوارض حمله قلبی و کووید ۱۹ در بیمارستانی در وایت پلینز، نیویورک، در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۲ در ۷۳ سالگی درگذشت.[۳][۴][۵]
فیلم‌شناسی[ویرایش]
| سال | عنوان | نقش | یادداشت‌ها | منابع |
|---|---|---|---|---|
| ۲۰۰۸ | سکس و سیتی (فیلم) | خودش | (حضور افتخاری) | [۲] |
| ۲۰۰۸ | والنتینو: آخرین امپراتور | خودش | (حضور افتخاری) | [۳] |
| ۲۰۰۶ | "یه چیزی بگو (آهنگ ماریا کری)'" | خودش | ماریا کری | [۶] |
| ۲۰۰۹ | شماره سپتامبر | خودش | مستند | [۷] |
| ۲۰۱۵ | امپراتوری (مجموعه تلویزیونی) | خودش | "نقش تلویزیونی (قسمت: "شیاطین اینجا هستند") (کمئو)" | [۴] |
| ۲۰۱۶ | اولین دوشنبه ماه مه | خودش | مستند | [۸] |
| ۲۰۱۷ | مانولو: پسری که برای مارمولک‌ها کفش می‌ساخت | خودش | مستند | [۹] |
| ۲۰۱۸ | انجیل به روایت آندره | خودش | مستند | [۱۰] |
| ۲۰۲۲ | پیدا کردن ریشه‌های خود | خودش | فصل ۸ قسمت ۱۰ "ما از کجا آمده‌ایم؟" |
جوایز و افتخارات[ویرایش]
- ۲۰۰۳: جایزه شپارد برای روزنامه‌نگاری مد، شورای طراحان مد آمریکا[۹]
- ۲۰۰۸: دکترای افتخاری علوم انسانی، کالج هنر و طراحی ساوانا[۱۱]
- ۲۰۲۲: گالری آندره لئون تالی در موزه هنر SCAD افتتاح شد[۱۲]
- ۲۰۲۰: افتخار هنر و ادبیات با جایزه نشان هنر و ادب[۱۳]
- ۲۰۲۱: جایزه کارولینای شمالی برای ادبیات[۱۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ "André Leon Talley's Next Act". The New York Times. May 24, 2018. Archived from the original on May 24, 2018. Retrieved May 24, 2018.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "For more than 40 years, André Leon Talley has influenced fashion and culture. But it wasn't easy". Los Angeles Times (به انگلیسی). May 25, 2018. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Phelps, Nicole (January 19, 2022). "André Leon Talley, the Pioneering Vogue Editor, Has Died at 73". Vogue. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Sewing, Joy (January 19, 2022). "André Leon Talley, former Vogue editor and fashion icon, dies of COVID complications at age 73". Houston Chronicle. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ Friedman, Vanessa; Bernstein, Jacob (January 19, 2022). "André Leon Talley, Editor and Fashion Industry Force, Dies at 73". The New York Times. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ Chan, Tim (January 19, 2022). "Flashback: André Leon Talley's High-Fashion Cameo in Mariah Carey's 'Say Somethin' Video". Rolling Stone. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ Friedman, Vanessa (May 14, 2020). "André Leon Talley's Tales From the Dark Side". The New York Times. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ Tashjian, Rachel (January 19, 2022). "André Leon Talley Gave Glamour Intellectual Integrity". GQ. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Bellafante, Ginia (April 1, 2003). "Front Row; Honoring the Industry's Own". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ Barker, Andrew (September 9, 2017), "Film Review: 'The Gospel According to Andre'" بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۱, ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine, Variety.
- ↑ Dartis, Michelle, "Talley, André Leon (1949-)" بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۱, ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine, BlackPast.org.
- ↑ ""High Style" Event: The André Leon Talley Gallery Opening in Savannah, Georgia". Vogue (به انگلیسی). October 28, 2011. Archived from the original on August 13, 2020. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ ""High Style" Event: The André Leon Talley Gallery Opening in Savannah, Georgia". Vogue (به انگلیسی). October 28, 2011. Archived from the original on August 13, 2020. Retrieved January 19, 2022.
- ↑ ""High Style" Event: The André Leon Talley Gallery Opening in Savannah, Georgia". Vogue (به انگلیسی). October 28, 2011. Archived from the original on August 13, 2020. Retrieved January 19, 2022.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «André Leon Talley». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۲.
پیوند به بیرون[ویرایش]
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به André Leon Talley در ویکی‌انبار 
گفتاوردهای مربوط به آندره لئون تالی در ویکی‌گفتاورد - آندره لئون تالی در IMDb
- Hilton Als, "The Only One", The New Yorker, November 7, 1994.
 |
در ویکی‌انبار پروندههایی دربارهٔ آندره لئون تالی موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- افراد آفریقایی-آمریکایی سده ۲۰ (میلادی)
- افراد آفریقایی-آمریکایی سده ۲۱ (میلادی)
- افراد الجیبیتی اهل کارولینای شمالی
- افراد در مجله ووگ
- الجیبیتی آفریقاییتبار اهل ایالات متحده آمریکا
- الجیبیتی اهل واشینگتن، دی.سی.
- اهالی وایت پلاینز، نیویورک
- خاطرهنویسان الجیبیتی
- خودزندگینامهنویسان اهل ایالات متحده آمریکا
- دانشآموختگان دانشگاه براون
- درگذشتگان ۲۰۲۲ (میلادی)
- درگذشتگان به علت دنیاگیری کووید-۱۹ در ایالت نیویورک
- روزنامهنگاران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- روزنامهنگاران سده ۲۱ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- زادگان ۱۹۴۸ (میلادی)
- شوالیههای نشان هنر و ادبیات
- مشاوران مد
- نویسندگان الجیبیتی اهل ایالات متحده آمریکا
- نویسندگان اهل دورهام، کارولینای شمالی
- نویسندگان اهل واشینگتن، دی.سی.
- نویسندگان غیرداستانی آمریکایی آفریقاییتبار
- خاطرهنویسان سده ۲۱ (میلادی) اهل آمریکا
- نویسندگان مرد غیر داستانی اهل ایالات متحده آمریکا
- روزنامهنگاران اهل واشینگتن، دی.سی.